Ακυβέρνητα νοσοκομεία (Το ΑΣΕΠ ως μέθοδος συγκάλυψης)

Σε πρόσφατο άρθρο της κ. Τάνιας Γεωργοπούλου στην Καθημερινή της Τρίτης 27 Φεβρουαρίου αναφέρονται τα κριτήρια και οι προκλήσεις που θα έχουν οι νέοι διοικητές νοσοκομείων. Τα κριτήρια στα οποία θα κινείται, όπως αναφέρεται, ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ, είναι ο παραγωγικός συλλογισμός, ο επαγωγικός συλλογισμός και η διαχείριση εργασιακών σεναρίων. 

Αυτό που δεν αναφέρει το άρθρο και προφανώς και η κυβέρνηση είναι ότι τα νοσοκομεία και όλα αυτά τα κριτήρια δεν εκπορεύονται εκ του μηδενός αλλά προκύπτουν από την πολιτική που έχει επιλέξει να ακολουθεί η κυβέρνηση στην Υγεία και το σύστημα το οποίο ακολουθεί. Έτσι ακόμα και το ίδιο το ΑΣΕΠ θα λειτουργεί όχι ως μια απόδειξη ικανοτήτων διαχείρισης του προσωπικού και κρίσεων που μπορεί να εμφανιστούν, αλλά ως επιβεβαίωση της πίστης στην πολιτική της απαξίωσης του ΕΣΥ και των ιδιωτικοποιήσεων. 

Για παράδειγμα στο εργασιακό σενάριο όπου δεν υπάρχουν χειρουργοί σε ένα νοσοκομείο να εφημερεύουν, η σωστή απάντηση θα είναι άμεση προκήρυξη όλων των ξένων οργανικών θέσεων πριν παρουσιαστεί η κρίση (ανάλυση SWAT) ή το εντέλλεσθε σε άλλες ειδικότητες να καλύψουν τα κενά, όπως ήδη γίνεται κατά εντολή του υπουργείου; Αν δεν υπάρχουν ακτινολόγοι ή βιοπαθολόγοι η λύση θα είναι να προκηρυχθούν οι θέσεις και να αυξηθούν οι μισθοί ή να δοθούν τα φιλέτα στον ιδιωτικό τομέα (με πολλαπλά κόστη για τα ασφαλιστικά ταμεία); 

Ο παραγωγικός και ο επαγωγικός συλλογισμός θα βασίζεται λοιπόν σε μια ολιστική προσπάθεια αναδιάρθρωσης του ΕΣΥ ή στην απαρχαιωμένη για τις επιστήμες διαχείρισης μέθοδο κόστους οφέλους; Τα ενδεικτικά τεστ τα οποία παρουσιάζονται θα εξετάζουν την ικανότητα του διοικητή να διαχειρίζεται το προσωπικό, σε τι όμως περιβάλλον; Αν σε ένα εργαστήριο υπάρχουν δύο γιατροί, ο ένας εφημερεύει και ο άλλος χρειάζεται άδεια ποια είναι η λύση; Να μη πάρει ο ένας ρεπό και να εργάζεται σερί πόσες ώρες; Τα σενάρια λοιπόν διαχείρισης δεν είναι ασκήσεις μαθηματικών γυμνασίου, δεν βασίζονται σε υποθετικούς αριθμούς, αλλά σε μια πραγματικότητα στην οποία τα νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα και το προσωπικό υπ’ ατμόν. 

Ή, μήπως, την πολιτική υγείας και τις ικανότητες στρατηγικής επεξεργασίας θα τις διερευνήσει η συνέντευξη; Σε ένα βαθμό μάλλον θα τα διερευνήσει, υπό το πρίσμα ότι εκεί θα είναι ο τελικός κόφτης για όσους δεν υποστηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης, όσους δηλαδή δεν είναι μιλημένοι. Όπως μιλημένοι ήταν στο σιδηρόδρομο όσοι ήταν από τις Σέρρες, οι οποίοι μάλλον είχαν μια έφεση στην αριστεία. Γιατί, αυτή είναι στην πραγματικότητα η αριστεία και το επιτελικό κράτος το οποίο επαγγέλλεται η κυβέρνηση.

Στην υγεία, όμως, στα νοσοκομεία, δε χρειάζονται άλλοι αποτυχημένοι πολιτευτές ή φίλοι βουλευτών για διοικητές, οι οποίοι πλέον θα στηρίζονται σε κάποια υποτυπώδη εξέταση του ΑΣΕΠ με σενάρια επιστημονικής φαντασίας, για να ξεπλύνουν το γεγονός πως είναι βύσματα και να αποκτήσουν ένα επίπεδο σοβαροφάνιας όταν θα ακολουθούν και θα επιβάλουν τη ιδιωτικοποίηση ή το κλείσιμο των δομών υγείας. Αυτό που χρειάζονται είναι άτομα τα οποία θα μπορούν να συντονίζουν το νοσοκομείο με την τοπική κοινωνία και τις ανάγκες της, από τη συλλογική δημόσια υγεία, τους εργαζόμενους και τους χώρους εργασίας, έως τις ατομικές ανάγκες των ατόμων των ευπαθών ομάδων, και αντίστοιχα να διεκδικούν την ανάλογη ενίσχυση των δομών. Αυτό είναι και η σύγχρονη προσέγγιση τόσο στο επίπεδο της διοίκησης όσο και στη σύγχρονη τάση της εξατομικευμένης και κοινωνικής Ιατρικής. Όμως δεν ψάχνει για τέτοια άτομα η κυβέρνηση. Το αντίθετο. 

Πάνος Χριστοδούλου, Βιοπαθολόγος/Εργαστηριακός Ιατρός, Ιατρός Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Ιατρικής, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, MSc Διατροφής, Τροφίμων και Μικροβιώματος, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης