Αν οι πολυεθνικές ήταν χώρες…

Τα τελευταία δέκα χρόνια, ο ελληνικός λαός έχει υποστεί μεγάλες αλλαγές στην καθημερινότητά του. Έχει δει μια άνευ προηγουμένου μείωση του βιοτικού του επιπέδου, έχει βιώσει την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, το καθημερινό άγχος για να καταφέρει να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του στο τέλος του μήνα. Την ίδια στιγμή, το ΑΕΠ της χώρας έχει υποστεί μια κατακρήμνιση που μπορεί να συμβεί μόνο σε πολεμικές περιόδους.

Πέρα, όμως, απ’ αυτά, ο ελληνικός λαός έχει υποστεί και μια βίαιη προσπάθεια επιβολής όλων αυτών ως μια σύγχρονη κανονικότητα, ως μια νέα τάξη πραγμάτων που δεν μπορεί να αλλάξει και καλό θα είναι να προσαρμοστεί άμεσα σε αυτήν.

Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική για όποιον έχει τη βούληση να κοιτάξει καθαρά έξω από τις βαρύγδουπες παρουσιάσεις διάφορων δημοσιολογούντων και «πνευματικών ταγών» του τόπου, που έχουν αναλάβει να κάνουν για τα κυρίαρχα στρώματα όσο πιο ανώδυνη και γρήγορη γίνεται αυτή τη συνειδησιακή μετάβαση.

Ο Γάλλος συγγραφέας, Αλέξανδρος Δουμάς (o υιός), το είχε πει έτσι: «Τι είναι μπίζνες; Ας το πούμε πολύ απλά: τα λεφτά των άλλων». Αυτά «τα λεφτά των άλλων», τα δικά μας λεφτά δηλαδή, ή αλλιώς τα έσοδα των πολυεθνικών, είναι που ξεπερνούν ΑΕΠ ολόκληρων κρατών. Αν αυτό, λοιπόν, ορίζεται ως κανονικότητα, ενώ αντίθετα οι διεκδικήσεις των λαών για μεγαλύτερους μισθούς και συντάξεις, για ζωή με αξιοπρέπεια, θεωρούνται ως μη ρεαλιστικές, τότε θα πρέπει – το λιγότερο – να το ξανασκεφτούμε…

Το Βέλγιο είναι η έκτη μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρωζώνη, πίσω από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία και την Ολλανδία, με το ΑΕΠ του το 2016 να ισούται με κάτι περισσότερο από 468 δισεκατομμύρια δολάρια. Κι, όμως, τα έσοδα της Walmart το 2017 ξεπερνούσαν (!) το ΑΕΠ του Βελγίου, αφού ήταν περίπου στα 486 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αν η Walmart ήταν χώρα, θα ήταν στην 24^η θέση στον κόσμο, με βάση το ΑΕΠ της.

Η Χιλή, παρότι είναι μία από τις χώρες με τις μεγαλύτερες εισοδηματικές ανισότητες στον κόσμο, αποτελεί «πρότυπο» για την Ε.Ε, επειδή έχει «μεγάλους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης» και «προάγει το κράτος δικαίου». Αυτή την περίοδο η Χιλή κινείται στους ρυθμούς των τεράστιων διαδηλώσεων που πραγματοποιούνται, με τον λαό να εξεγείρεται απέναντι στην κοινωνική αδικία.

Το ΑΕΠ της Χιλής το 2016 ήταν λίγο παραπάνω από τα 250 δισεκατομμύρια δολάρια. Η γνωστή γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen, το 2017, είχε έσοδα που ξεπερνούσαν τα 276 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αν η Volkswagen ήταν χώρα, θα ήταν στην 43η θέση στον κόσμο, με βάση το ΑΕΠ της.

Η Πορτογαλία είναι μια χώρα που ο λαός της είχε τα τελευταία χρόνια κοινές εμπειρίες με τον δικό μας λαό: μείωση μισθών και συντάξεων, απολύσεις, ξεπούλημα δημοσίων υποδομών. Η διαφορά με εμάς – σύμφωνα πάντοτε με τους «έγκριτους αντικειμενικούς δημοσιογράφους» – είναι πως εκεί τα αστικά κόμματα είχαν την ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων που εφάρμοσαν, πως ήταν όλα μαζί συντεταγμένα πίσω από το «κοινό καλό».

Η Πορτογαλία, λοιπόν, είχε ΑΕΠ το 2016 λίγο παραπάνω από 205 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα έσοδα της Apple για το 2017 ήταν περισσότερα από 229 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αν η Apple ήταν χώρα, θα ήταν στην 47^η θέση στον κόσμο, με βάση το ΑΕΠ της.

Η Σερβία, η χώρα που 20 χρόνια μετά τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς αποτελεί μία από τις χώρες της Ευρώπης με τα υψηλότερα ποσοστά καρκίνου, ενώ ανησυχητικά είναι επίσης τα στοιχεία που παρουσιάζει για τη στειρότητα, τα αυτοάνοσα νοσήματα και τις ψυχικές διαταραχές, είχε ΑΕΠ το 2016 λίγο παραπάνω από 38 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα έσοδα του Facebook για το 2017 ξεπέρασαν τα 39 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αν το Facebook ήταν χώρα, θα ήταν στην 90η θέση στον κόσμο, με βάση το ΑΕΠ του.

Η Βολιβία είναι η χώρα όπου πριν λίγο καιρό ανατράπηκε με ένα νέας κοπής πραξικόπημα ο νόμιμος πρόεδρός της, Έβο Μοράλες, και αυτοανακηρύχθηκε ως μεταβατική πρόεδρος η δεύτερη αντιπρόεδρος της Βουλής, Ζανίν Ανιές.

Η Βολιβία, λοιπόν, είχε ΑΕΠ το 2016 γύρω στα 34 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα έσοδα της Coca Cola για το 2017 ξεπέρασαν τα 35 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αν η Coca Cola ήταν χώρα, θα ήταν στην 95η θέση στον κόσμο, με βάση το ΑΕΠ της.

Η λίστα είναι πολύ μεγάλη και περιλαμβάνει πολλές ακόμη εταιρείες, που τα έσοδά τους είναι μεγαλύτερα από ΑΕΠ ολόκληρων κρατών. Για παράδειγμα, τα έσοδα του 2017 για το Netflix ήταν μεγαλύτερα από το ΑΕΠ του 2016 της Μάλτας, ενώ το ίδιο συνέβη και με τη Walt Disney και το ΑΕΠ της Βουλγαρίας, την Johnson & Johnson και το ΑΕΠ της Αιθιοπίας, τη Microsoft και το ΑΕΠ της Σλοβακίας, τη Nike και το ΑΕΠ του Καμερούν, την Amazon και το ΑΕΠ του Κουβέιτ.

Σημείωση πρώτη: Μπορούμε τώρα να απαντήσουμε στο ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο» που είχε κάνει το 1963 μετά τη δολοφονία του Γρήγορη Λαμπράκη, ο τότε πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής;

Απάντηση: Μπορούμε. Είναι οι πολυεθνικές – κι αυτός ήξερε, κι εμείς ξέραμε, όλοι το ξέρουν.

Σημείωση δεύτερη: Μπορούμε τώρα να απαντήσουμε στο ερώτημα αν υπάρχουν λεφτά και για ποιους υπάρχουν;

Απάντηση: Μπορούμε. «Λεφτά υπάρχουν» για τις πολυεθνικές – κι αυτός που το έλεγε ήξερε, κι εμείς ξέραμε, όλοι το ξέρουν.

Σημείωση τρίτη: Μπορούμε τώρα να απαντήσουμε με σιγουριά στο τι δεν είναι κανονικότητα, πρόοδος και εκσυγχρονισμός τον 21^ο αιώνα;

Απάντηση: Μπορούμε. Δεν είναι τα 400 ευρώ μισθός, με τον οποίο αμείβονται 1 στους 3 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα – κι εσύ ξέρεις, κι εμείς ξέρουμε, όλοι το ξέρουν.

Σημείωση τέταρτη: Μπορούμε τώρα να απαντήσουμε ποιανού το καλό εκπροσωπούσε ο Charles Wilson, διευθύνων σύμβουλος της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας General Motors, όταν το 1953 δήλωνε πως «αυτό που είναι καλό για την General Motors είναι καλό και για την Αμερική»;

Απάντηση: Μπορούμε. Εκπροσωπούσε το καλό των πολυεθνικών – κι αυτός ήξερε, κι εμείς ξέραμε, όλοι το ξέρουν.

Σημείωση πέμπτη: Μπορούμε τώρα να απαντήσουμε γιατί δώδεκα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταψήφισαν την προηγούμενη εβδομάδα κοινοτική οδηγία που θα ενίσχυε τη διαφάνεια και την καταπολέμηση της φοροαποφυγής δισεκατομμυρίων από πολυεθνικούς κολοσσούς;

Απάντηση: Μπορούμε. Επειδή τα αστικά κράτη κόπτονται μόνο για την ευημερία των πολυεθνικών και όχι για τα συμφέροντα των πολιτών τους – κι αυτοί ξέρουν, κι εμείς ξέρουμε, όλοι το ξέρουν.

Αφού, λοιπόν, απαντήσαμε σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, τώρα μένει μόνο ένα πράγμα να πράξουμε: να στρατευτούμε όλοι μαζί σε εκείνο τον αγώνα, πίσω από εκείνη την πολιτική, που επιθυμεί να ανατρέψει αυτό το σύστημα που μετατρέπει την εκάστοτε πολυεθνική σε «κράτος εν κράτει» και τους εργαζόμενους σε υποτακτικούς που ζητιανεύουν ένα κομμάτι της δικής τους εργασίας…

Πληροφορίες και αριθμητικά στοιχεία αντλήθηκαν από το businessinsider.