Ανάπτυξη για όλους εκτός από τους εργαζόμενους

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησης της κατέστησε σαφές ότι «ο οδοστρωτήρας που θα σαρώσει οτιδήποτε εμποδίζει την επιχειρηματικότητα», όπως είχε πει χαρακτηριστικά ο Μητσοτάκης προεκλογικά, θα σαρώσει και όσα εργασιακά δικαιώματα απέμειναν από τις αντεργατικές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Η αρχή έγινε με τις τροπολογίες που κατέθεσε ο Βρούτσης 5’ πριν ξεκινήσει η ψηφοφορία άσχετου νομοσχεδίου με τις οποίες κατάργησε την αιτιολογημένη απόλυση αλλά και τη συνευθύνη εργολάβου και αναθέτοντος ως προς την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο τη θέση των εργολαβικών εργαζόμενων οι οποίοι είναι οι πλέον ευάλωτοι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Ωστόσο, με βάση όσα διαρρέει η ίδια η κυβέρνηση στο φιλοκυβερνητικό τύπο αυτά ήταν μόνο η αρχή. Στα πλαίσια του νέου αναπτυξιακού νόμου, ο οποίος σύμφωνα με το αφήγημά τους θα φέρει «ανάπτυξη για όλους», ετοιμάζονται να νομοθετήσουν μια σειρά αντεργατικών διατάξεων που είναι βγαλμένες μέσα από τα πιο κρυφά όνειρα του ΣΕΒ και των υπολοίπων εργοδοτικών οργανώσεων. Σύμφωνα με όσα έχει δημοσιεύσει η «Καθημερινή» που κατέχει έναν άτυπο ρόλο εφημερίδας της κυβέρνησης αναμένονται τα εξής:

• Περαιτέρω «χτύπημα» της συνδικαλιστικής δράσης, του ήδη ακρωτηριασμένου δικαιώματος στην απεργία, της οργάνωσης και της λειτουργίας των σωματείων μέσω της δημιουργίας ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων και εργαζόμενων που συμμετέχουν σε αυτές καθώς και της θεσμοθέτησης ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τη λήψη αποφάσεων των σωματείων.

Με αυτές τις διατάξεις το κράτος και η εργοδοσία αποκτούν άμεση πρόσβαση στα μητρώα των σωματείων. Αν σκεφτούμε το φόβο που έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι να οργανωθούν σε ένα σωματείο μπορούμε πολύ εύκολα να φανταστούμε πόσο πολύ θα δυσκολέψει ακόμα και η απλή εγγραφή ενός εργαζόμενου στο σωματείο του από τη στιγμή που αυτή η πληροφορία θα είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμη στον εργοδότη. Στον περιορισμό της δράσης των σωματείων αποσκοπεί και η ηλεκτρονική ψηφοφορία αφού ουσιαστικά βάζει πάγο στις συλλογικές διαδικασίες, στις γενικές συνελεύσεις μέσα από τις οποίες οι εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να συζητήσουν και να αποφασίσουν για το πώς θα δράσουν και θα διεκδικήσουν τη βελτίωση των όρων ζωής και δουλειάς τους. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να επικαλούνται τη δημοκρατία και να ζητούν τη σύμφωνη γνώμη του 50% των εργαζόμενων για να αποφασιστεί μια μέρα απεργία αυτοί που κυβερνούν με το 25% των ψήφων του εκλογικού σώματος. Αυτοί, λοιπόν, που υποστηρίζουν την αντιπροσωπευτική δημοκρατία ως την ανώτερη μορφή δημοκρατίας (την οποία βέβαια με διάφορα τρόπους όπως οι ανεξάρτητες αρχές, τα διάφορα όργανα της Ε.Ε. κλπ καταργούν στην πράξη), αυτοί που σχεδόν πραξικοπηματικά κατάργησαν την απλή αναλογική στους δήμους δίνοντας υπερεξουσία σε δημάρχους που έχουν μειοψηφική δύναμη στα δημοτικά συμβούλια γίνονται φανατικοί υπέρμαχοι της αμεσοδημοκρατίας στα σωματεία. Όσα ψέματα και να πουν ο στόχος τους είναι ένας και μοναδικός. Να εμποδιστεί η συλλογική δράση και η οργάνωση των εργαζόμενων.

Βέβαια, στο ζήτημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε και τι θα απαντήσουν και στο απλό ερώτημα: πώς θα διασφαλίζεται η μυστικότητα της ψήφου. Πώς, δηλαδή, θα διασφαλίζεται ότι αυτό που ψηφίζει ο εργαζόμενος δεν το μαθαίνει κανένας ή πως ο εργαζόμενος ψηφίζει χωρίς να έχει πάνω από το κεφάλι του τον εργοδότη του.

• Δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών και περαιτέρω διάλυσης του πλαισίου των κλαδικών συμβάσεων εργασίας.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα η κυβέρνηση στα πλαίσια της «ανάπτυξης για όλους» ετοιμάζεται να νομοθετήσει ρήτρες εξαίρεσης από τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας δίνοντας τη δυνατότητα να μην εφαρμόζονται οι υπογεγραμμένες κλαδικές συμβάσεις εργασίας σε περιοχές με υποτονική ανάπτυξη ή αυξημένη ανεργία ενώ από την κλαδική σύμβαση θα μπορούν να εξαιρεθούν και επιχειρήσεις που επικαλούνται οικονομικά προβλήματα! Ουσιαστικά, δηλαδή, διαλύουν ό,τι έχει απομείνει από την καθολικότητα των ΣΣΕ και ταυτόχρονα καταργούν τη λεγόμενη «ρήτρα της ευνοϊκότερης ρύθμισης» που ορίζει ότι, σε περίπτωση συρροής κλαδικής σύμβασης εργασίας που έχει κηρυχθεί υποχρεωτική και επιχειρησιακή ΣΣΕ, εφαρμόζεται πλέον η πιο ευνοϊκή για τον εργαζόμενο συλλογική σύμβαση εργασίας. Ταυτόχρονα, μετατρέπουν ολόκληρες περιοχές σε ειδικές οικονομικές ζώνες στις οποίες τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα θα καταργούνται στο όνομα της ανάπτυξης!

Από τα παραπάνω γίνεται ξεκάθαρο ότι η βαθιά ταξική πολιτική της κυβέρνησης έχει βάλει στο στόχαστρο τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Οι εργαζόμενοι που «πλήρωσαν το μάρμαρο» την περίοδο της κρίσης καλούνται να «πληρώσουν το μάρμαρο» και στην περίοδο της ανάπτυξης. Ανάπτυξη που θα προέλθει από τον κόπο και των ιδρώτα των εργαζόμενων αλλά θα μετατραπεί σε πλούτο στα χέρια των ιδιοκτητών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε. Είναι ώρα οργάνωσης και αγώνα. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε ούτε τα συνδικάτα να μπουν στο «γύψο» από την ωμή παρέμβαση κράτους και εργοδοσίας ούτε να εργασιακά δικαιώματα να θυσιαστούν στο βωμό της ανάπτυξης που θέλει τους εργαζόμενους σκλάβους. Το δίκιο μας θα κριθεί στους δρόμους και στις πύλες των χώρων δουλειάς. Είναι ώρα αντεπίθεσης όχι για να αποκρουστεί η επερχόμενη λαίλαπα αλλά για να διεκδικήσουμε την ικανοποίηση των σύγχρονών διευρυμένων αναγκών μας.