Η «απάντηση» του Αμίρ είχε δοθεί πριν την επίθεση

Τις πρώτες πέτρες του τις έριξαν στην πατρίδα του. Εκεί θα προτιμούσε να ζει, χωρίς πόλεμο και μ’ εξασφαλισμένα εκείνα που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει μια κανονική ζωή. Όχι να γίνεται στόχος ρατσιστικών ανθρωποειδών και τηλεοπτική εικόνα σε τόπο μακρινό και άγνωστο.

Μετά κάποιος του έκλεψε το δικαίωμα να κρατήσει την ελληνική σημαία. Κι όταν τον ρώτησαν «πώς νοιώθει» ο Αμίρ απάντησε: «Με όλα τα παιδιά κάνω παρέα, αλλά ο καλύτερός μου φίλος είναι ο Γιάννης». Ύστερα μια αγέλη γνωστών «αγνώστων» έριξε πέτρες στο σπίτι του.

Οι πέτρες δεν κατάφεραν να τον «βρουν». Η στάση του Αμίρ είναι ένα μάθημα, που ένα παιδί που η ψυχή του δεν πρόλαβε να  μολυνθεί απ’ τον «ρεαλισμό» και την «κανονικότητα», δίνει αυθόρμητα κι αθώα στους μεγάλους, που κρύβουν το ισχνό μπόι τους πίσω από σημαίες και στους ελληναράδες, που εκτοξεύουν ρατσιστικό δηλητήριο σπάζοντας τζάμια, κεφάλια, ενίοτε και σκοτώνοντας.

«Ο καλύτερός μου φίλος είναι ο Γιάννης», ή αλλιώς, όπως έγραψε ο ποιητής, «θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο/ προστατευτικό σπίτι/ με τις πέτρες που μου ρίξατε/ σ’ όλη τη ζωή μου…».

(Πηγή φωτογραφίας: EUROKINISSI/cnn.gr)