Ασχολείται κανένας με την υγεία; (Η απουσία ενός κεντρικού σχεδιασμού)

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Υπουργός υγείας είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης. Το τελευταίο χρονικό διάστημα κάθε τηλεοπτική του εμφάνιση αφορά ζητήματα τελείως εκτός του πεδίου ευθύνης του, με προτίμηση στην υπόθεση του εγκλήματος των Τεμπών, μέσα από άναρθρες κραυγές και λασπολογία. Αυτό ακολούθησε μια σειρά εμφανίσεων σε νοσοκομεία και σε κοπές πίτας τοπικών οργανώσεων της ΝΔ, στις οποίες και πάλι η μόνη ενασχόλησή του με τα ζητήματα υγείας ήταν να λασπολογεί ενάντια σε όσους διαμαρτύρονται. Οπότε το ερώτημα είναι, τελικά, ασχολείται ο υπουργός με τα θέματα του υπουργείου του; 

Η πιο πιθανή απάντηση είναι όχι. Ενδεχομένως με αυτά να ασχολούνται οι γενικοί γραμματείς του υπουργείου, ενδεχομένως οι διοικητές των νοσοκομείων, το πιο πιθανό με όρους εξυπηρέτησης κομματικών συμφερόντων. Συμπέρασμα, σε κάθε περίπτωση, ότι δεν υπάρχει κανένας κεντρικός σχεδιασμός αυτή τη στιγμή για το εθνικό σύστημα υγείας, το οποίο προχωρά με αυτόματο πιλότο προς τον γκρεμό. 

Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως τα παραπάνω είναι έλλειψη ή λάθος της κυβέρνησης, καθώς μια χαρά εξυπηρετούν το σχέδιό της, το οποίο είναι να καταρρεύσει το ΕΣΥ ώστε ο ιδιωτικός τομέας να φαίνεται ως η μόνη λύση. Και όντως, για όσους και όσες ζούμε στην επαρχία και έχουμε ως αναφορά νοσοκομεία τα οποία ούτε ως κέντρα υγείας δε λειτουργούν, έχουμε ζήσει το να αποφεύγεις να πας στο νοσοκομείο και να θεωρείς αυτονόητο τον ιδιώτη, κάτι το οποίο είναι μια θλιβερή κατάντια. Να λες στον κόσμο, στους συγγενείς, στους φίλους σου μη πας στο νοσοκομείο. 

Για πόσο μπορεί να συνεχιστεί όμως αυτό; Πόσο αντέχει η υγεία του καθενός αλλά και η συλλογική υγεία αυτή την κατάσταση; Όσο η κυβέρνηση αυτή μένει, και όσο υπάρχει μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τη δημόσια υγεία είτε ως κόστος είτε ως βραχνά στο επικοινωνιακό αφήγημά της, τα προβλήματα δε θα λύνονται. Όπως δε θα λύνονται όσο η πολιτική υγείας δε βασίζεται στην επιστημονική ανάλυση της κοινωνικής ιατρικής και στη μελέτη των αναγκών των κοινωνικών συνόλων. Αυτό όμως δε μπορεί να γίνει ούτε από εγκάθετους διοικητές, ούτε από ιδιωτικά franchise, ούτε από τηλε-υπουργούς, ούτε από ευχολόγια ή επετειακές ελεημοσύνες για κοινωνικές ομάδες, όπως δυστυχώς παραπέμπει η τελευταία ανακοίνωση του πανελλήνιου ιατρικού συλλόγου με αφορμή την επέτειο των δύο χρόνων από τα Τέμπη. 

Χρειάζεται ο κάθε επαγγελματίας υγείας, ο κάθε πολίτης να απαιτήσει όχι μεταξωτές κορδέλες αλλά ένα σύγχρονο ολοκληρωμένο σχεδιασμό με στόχο ένα δημόσιο σύστημα υγείας που θα ανταποκρίνεται τόσο στις δυνατότητες της εποχής όσο και στις εισφορές και τις θυσίες των πολιτών. 

Πάνος Χριστοδούλου, Βιοπαθολόγος/Εργαστηριακός Ιατρός, Ιατρός Δημόσιας Υγείας και κοινωνικής Ιατρικής,  MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, MSc Διατροφής, Τροφίμων και Μικροβιώματος, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης