Body positivity: Όχι άλλο Λατινοπούλου αλλά όχι και άλλη υποκρισία

Φανταστείτε να ήμασταν στην Σρι Λάνκα ας πούμε, η οποία αντιμετωπίζει επισιτιστική κρίση και πολλοί λένε πως είναι η αρχή για ένα ντόμινο των υπόλοιπων χωρών, συμπεριλαμβανομένων και χωρών της Δύσης. Άραγε θα ΄χουμε χρόνο, φαιά ουσία και χιούμορ όταν πεινάμε να ασχολούμαστε με όλα αυτά; Δεν ξέρω, στο Ζαϊρ στα κουτσομπολιά τους τι συμβαίνει; Ανταπαντούν μεταξύ τους διάσημοι προνομιούχοι για το πώς είναι ή πρέπει να είναι τα σώματά τους;

Το παχύς και αδύνατος είναι κάτι που προβληματίζει μια μειονότητα πάνω στην γη. Είναι πρόβλημα της Δύσης. Ο καπιταλισμός έχει χτίσει βιομηχανίες πάνω στα ιδανικά πρότυπα ομορφιάς αλλά και πάνω στους παχύσαρκους. Πάνω στην υγιεινή διατροφή και στα βιολογικά προϊόντα. Στους διατροφολόγους και στα γυμναστήρια. Τεράστιες βιομηχανίες.
Πουλάνε τις τέλειες αναλογίες με τα αψεγάδιαστα πρόσωπα και σώματα. Πουλάνε και τα προϊόντα και τις υπηρεσίες για να τα αποκτήσει όποιος δεν τα έχει. Πουλάνε και την διαφορετικότητα του body positive. Όλα τα πουλάνε.

Φυσικά αποκρύπτουν πως με τις ατελείωτες ώρες δουλειάς και τους χαμηλούς μισθούς οι φτωχοί τρέφονται με κακής ποιότητας φαγητό και δεν έχουν αντοχές να γυμναστούν όσο πρέπει. Αλλά τότε σου λένε πως ΕΣΥ δεν κάνεις σωστή διαχείριση του χρόνου σου.

Όλοι μας κράζουμε την Λατινοπούλου αλλά αν βάλουμε 10 κιλά αμέσως πέφτουμε στην παγίδα να πάμε να γεμίσουμε με υγιεινές τροφές το καρότσι μας και ”να προσέξουμε”. Δικαιολογούμαστε πως το κάνουμε για την υγεία μας. Το 80% το κάνει επειδή και το ίδιο πιστεύει πως οι αδύνατοι είναι πιο ελκυστικοί και πως είναι δείγμα υγείας να είναι κάποιος αδύνατος. Και τα δυο είναι ψέματα. Αδύνατος δεν σημαίνει απαραίτητα υγιής ή όμορφος. Μας το ΄χουν περάσει και ναι, είναι δύσκολο να το αποτινάξουμε από πάνω μας. Ας είμαστε ειλικρινείς.

Αυτό που μας ενοχλεί ενδόμυχα στα λεγόμενα της κάθε Λατινοπούλου είναι πως βλέπουμε το δικό μας κακό είδωλο που κάτι θα έχει πει για μια ατέλεια κάποιου ή τις δικές μας ανασφάλειες που ”φτύνουμε” μπροστά στον καθρέφτη μας, όταν η κοιλιά, τα μπούτια ή το στήθος μας δεν είναι όπως θα θέλαμε.

Επίσης, επειδή είδα το ρεπορτάζ που έδειξε η Λατινοπούλου στην ανάρτηση της, ήταν εξίσου προκλητικό ”Η ωραιότερη παρουσιάστρια από όλες” δεν είναι η Δανάη Μπάρκα, όχι γιατί δεν είναι αδύνατη, αλλά επειδή δεν είναι και είναι ΟΚ αυτό. Ούτε και εγώ είμαι μοντέλο ομορφιάς ε και; Δεν τρέχει απολύτως τίποτα. Στην Σρι Λάνκα, είτε εγώ και η Δανάη ήμασταν γκομενάρες είτε τώρα που είμαστε σαν πύργοι της Κολάσεως θα πεινάσουν. Υποσημειώσεις της ιστορίας είμαστε.

Ας υποθέσουμε πως αύριο γινόμουν διάσημη και έβγαινα το μιλκομπούκαλο από την θάλασσα και κάποιος δημοσιογράφος έγραφε ”Θεά αναδύθηκε από τα βάθη της θάλασσας” και βλέπατε εμένα… Επειδή υπάρχει το body positivity πρέπει σώνει και ντε να τυφλωθείτε και να με πείτε ΘΕΑ; Δεν έχετε δικαίωμα να με προσβάλλετε, αν δεν σας αρέσω, αλλά και να πείτε ψέματα όπως οι ακόλουθοι του Αυτοκράτορα στο παραμύθι ”Τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα ” είναι εξίσου λάθος και υποκριτικό.

Δεν λέω πως άμα είσαι κοντός δεν είσαι όμορφος ( αλίμονο είμαι κοντή ) αλλά  αν έβγαινα από την θάλασσα εγώ και η Βίκυ Κουλιανού ; Σε ποια πιστεύετε πως θα αναφερόταν ο τίτλος του άρθρου ως ”θεά” ; Και είναι ΟΚ ! Επειδή μ’ αγαπώ όπως είμαι και δεν νιώθω την ανάγκη, ούτε να ζηλέψω την κάθε Βίκυ, ούτε να μπω σε διαδικασία αν φώναζε κάποιος ”Που πας ρε πιθάρι ; ”  να του πω για την μάνα μου και τον πατέρα μου. Θα γέλαγα.

Η πραγματική έννοια του body positivity είναι πως είναι ΟΚ κάποιος να είναι και με ατέλειες δεν είναι ”Βουλώστε το, μην μου λέτε πως έχω ατέλειες”.  Και θα πει κάποιος ποιος ορίζει ”την ατέλεια” ;  Ο καθένας από μας έχει προσωπικά γούστα. Εμένα μπορεί να μ’ αρέσει να έχει κρεατοελιές στο πρόσωπο. Στον άλλον δεν αρέσουν. Δικαίωμα του. Δεν έχει δικαίωμα να προσβάλλει ούτε εμένα, ούτε τον άλλον. Αλλά δεν μπορεί να υποκριθεί πως ο άλλος έχει αλαβάστρινο πρόσωπο ή ότι δεν τον ενοχλούν οι κρεατοελιές.

Πέφτουμε στην υποκρισία και  όχι στην πραγματική αποδοχή με λίγα λόγια. Δεν προοδεύουμε σαν κοινωνία της αποδοχής αλλά του κοινωνικού ψέματος.

Η ομορφιά της φύσης είναι πως μας έφτιαξε όλους διαφορετικούς ώστε ο καθένας από μας να είναι αναντικατάστατος και να μπορεί να επιλέξει, από μια ευρεία γκάμα ανθρώπων, το ταίρι ή τα ταίρια του. Δεν τρέχει και τίποτα αν κάποιος με πει κοντή αφού είμαι. Δεν σημαίνει πως είναι πάντα προσβλητικό. Είναι μια αλήθεια. Δεν είναι προσβλητικό όταν ο άλλος δεν σε επιλέγει επειδή έχεις ή δεν έχεις κάποια χαρακτηριστικά που θα του αρέσουν ή θα της αρέσουν.

Προσβλητικό γίνεται όταν ΚΑΘΕΤΑ πιστεύει πως επειδή δεν έχεις τα ιδανικά χαρακτηριστικά που θέλει εκείνος ή εκείνη είσαι άσχημος ή άσχημη για όλους τους ανθρώπους εκεί έξω. Είμαστε 7,753 δισεκατομμύρια άνθρωποι… Πού στο διάολο βρήκε χρόνο να τους ρωτήσει έναν προς έναν αν τους αρέσουμε ή όχι;

Επικίνδυνο γίνεται όταν λόγω κάποιας σωματικής ή διανοητικής ατέλειας κάποιοι αποφασίσουν να σε εξαϋλώσουν σε φούρνους ή να φτιάξουν μια ανώτερη αψεγάδιαστη φυλή. Εκεί ξεκινά το πραγματικό πρόβλημα με την Λατινοπούλου, επειδή μέσα της είναι κοινωνός τέτοιων ακραίων ιδεών.

Υπάρχει το αντικειμενικά όμορφο και δεν έχει να κάνει με τα πρότυπα ομορφιάς της σύγχρονης εποχής. Μια γυναίκα σαν την Μπελούτσι ας πούμε είτε την βάλεις σε σπηλιά, είτε σε πύργο στο Μεσαίωνα… είτε … είτε… θα την έλεγαν όμορφη. Όπως και την Ταϋγέτη θα την έλεγαν άσχημη. Δεν τρέχει τίποτα. Ακόμα και αντικειμενικά όμορφος ή άσχημος να είσαι, η φύση έχει φροντίσει να υπάρχουν αρσενικά ή θηλυκά που θα νιώσουν έλξη για σένα. Γι’ αυτό υπάρχει ποικιλία.

Μην γινόμαστε υποκριτές. Μην γινόμαστε αγγελικά πλασμένοι. Μην λέμε ψέματα στους ανθρώπους γύρω μας. Η ομορφιά ή η ασχήμια είναι ένα συν ή ένα πλην στο αν θα ταιριάξουμε με κάποιον ΑΛΛΑ δεν είναι το μοναδικό συν και πλην. Υπάρχει ο χαρακτήρας, υπάρχουν οι συνήθειες, οι κοινές δραστηριότητες,τα ενδιαφέροντα, το χιούμορ, η προσωπική υγιεινή, το επίπεδο παιδείας, το επίπεδο μόρφωσης, η ιδεολογία, οι αξίες μας και ένα σωρό άλλα.

Τέλος ας σταματήσουμε να απολογούμαστε σε τρίτους για το τι κάνουμε ή τι δεν κάνουμε στην ζωή μας ή πώς φαινόμαστε. Εκεί έξω θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα σχολιάζουν, θα πετάνε κακίες. Αν εμείς έχουμε αποδεχτεί τον εαυτό μας, το σώμα μας, πραγματικά και ειλικρινά και όχι επειδή μας πιέζει το τάδε ή το δείνα κίνημα, τότε δεν χρειάζεται καν να μπούμε στην θέση να ασχοληθούμε με τα κόμπλεξ του διπλανού μας, τα οποία μας καθρεφτίζει.