Χρόνια πολλά Ευρυτάνισσα Μάνα

Η Ευρυτάνισσα Μάνα στάθηκε μια ζωή αληθινό παλικάρι, καλύτερα κι από άντρας, στο σπιτικό της, στο σύζυγο, στα παιδιά της, στους γέροντες γονείς. Η παράδοση του ορεσίβιου αγνού ανθρώπου που το συναίσθημα και η αγάπη οδηγεί την καθημερινή πράξη του, εκφράστηκε με τον πιο μεγαλειώδη και ανιδιοτελή τρόπο στη μορφή της Ευρυτάνισσας Μάνας.

Δρασκέλισε δύσβατα μονοπάτια και πέρασε αστραποκαμένες στράτες σε χρόνους δίσεκτους. Πόνεσε σε πολέμους και ξεριζωμούς, σπάραξε σε ξενιτειές. Αλλά ήταν αυτή και πάλι που έκαμε τη στέρηση θέληση και τη φτώχεια δημιουργία. Μαυροφορεμένη ή όχι, με το σκαμμένο από τα βάσανα προσωπάκι της, με τα ροζιασμένα σαν του εργάτη χέρια της, με την πλάτη κυρτή από το φορτίο της ζωής, μα συνάμα και με το χαμόγελο της αισιοδοξίας να ομορφαίνει τη σεβάσμια μορφή της, με την τρυφεράδα της να χαρίζει δύναμη, με την αδιάλειπτη προσφορά της απέναντι σε όλους μας να αποτελεί πηγή θαυμαστής ενέργειας και για την ίδια, με την αστείρευτη διάθεση στήριξης και αλληλεγγύης προς όλη την οικογένεια – κατάφερε και κέρδισε δίκαια το Σεβασμό και το Κύρος σε μια κοινωνία που ήταν και μάλλον είναι αυστηρή απέναντι στη Μάνα.

Κράτησε ορθή κι αλύγιστη και ας αδίκησε πολλές φορές τον ίδιο της τον εαυτό και τα προσωπικά της “θέλω” για χάρη όλων των υπολοίπων. Έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε, από μια ψυχή πάμπλουτη σε Αγάπη. Και πήρε τη δική μας Αγάπη σα μοναδική ανταμοιβή της, άλλωστε ποτέ δε ζήτησε κάτι άλλο!

ΥΓ. Για τη Μέρα της Μάνας, το αφιερώνω και στη δική μου…

Φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας