Δεν έχεις θέση εσύ εδώ…τέρας!

Έτσι ξαφνικά, στα τελειώματα του Μάρτη, ξέμεινε μια λυτρωτική βροχή να καθαρίσει την αφόρητη προχθεσινή ατμόσφαιρα από αυτό το βρωμερό αέρα που δεν μπορεί ανθρώπινο ον να αναπνεύσει. Έναν αέρα γεμάτο χουντίλα, γεμάτο καυσαέρια από δολοφονικές μηχανές και άρματα μάχης που έρπουν καταδικασμένα σαν τα σκουλήκια, σαν το φίδι του ναζισμού. Έναν αέρα γεμάτο χημικά και δακρυγόνα από ΜΑΤατζήδες που περιφρουρούν και προστατεύουν τα ναζιστικά κτήνη. Έναν αέρα γεμάτο κορεσμένο τηγανόλαδο από τους τόνους μπακαλιάρου που καταναλώθηκαν τις προάλλες εν ονόματι της νηστείας των καλών θεοσεβούμενων χριστιανών, που μετά την παρέλαση και με το εθνικό φρόνημα στα ύψη κάθισαν να γιορτάσουν τον ερχομό του μεσσία τους, του λυτρωτή τους, αυτόν που τριάντα μέρες αργότερα θα σκοτώνουν ουρλιάζοντας “σταυρωθήτω” μέσα από τον όχλο. Έναν αέρα που κυμάτιζε τις κατασκευασμένες στην Κίνα, νάιλον, γαλανόλευκες σημαίες που κρεμάσαν στα μπαλκόνια τους όλοι αυτοί οι δήθεν πατριώτες που παράλληλα προσκυνούν τη ναζιστική και τη χρυσαυγίτικη σημαία, αυτών που κάποτε κατέβαζαν τις ελληνικές σημαίες από τον Παρθενώνα, τις έκαιγαν και ύψωναν τη σβάστικα, την ίδια σβάστικα που κατέβαζαν ο Γλέζος και ο Σάντας. Έναν αέρα που μετέφερε ιαχές από εθνικιστικά συνθήματα, φασιστικές κορώνες, αλυτρωτικούς παιάνες και εμβατήρια, ναζιστικά τσιτάτα, στρατιωτικά παραγγέλματα και βέβαια ανατριχιαστικά σιδερένια κροταλίσματα ερπυστριών στην άσφαλτο, αυτά που κάθε χρόνο τέτοια μέρα ακούμε και μας θυμίζουν εκείνα τα κροταλίσματα της 21ης Απρίλη του 67′, της αποφράδας εκείνης μέρας που η Χούντα έβγαλε τα άρματα στο δρόμο για να καταλάβει την εξουσία και να καταλύσει τη δημοκρατία, έστω αυτή την ασταθή και αστική κατ’ όνομα δημοκρατία.

Η 25η Μαρτίου, μια μέρα που κάθε χρόνο προκαλεί εθνική αναγούλα, μια ημέρα χαράς για τους απανταχού χριστιανούς που ευαγγελίζονται τα χαρμόσυνα μαντάτα και μια ημέρα χαράς των απανταχού φασιστοειδών, χρυσαυγιτών, καμένων και ψεκασμένων. Μια μέρα που το έθνος πανηγυρίζει νίκες εναντίων των Τούρκων, κάτι σαν το καθημερινό Survivor δηλαδή, που αντί για μαγιό και ελβιέλες κυριαρχούν φουστανέλες και τσαρούχια. Μια μέρα γιορτής για αυτούς που αρέσκονται να παρακολουθούν εκστασιασμένοι το στρατιωτικό καρναβάλι με αυτές τις κακαίσθητες στολές παραλλαγής που φοράνε άνθρωποι και άρματα, όλοι εξοπλισμένοι και έτοιμοι να σκορπίσουν θάνατο, αρκεί μόνον ένα νατοϊκό πρόσταγμα και ένα στιγμιαίο, ψύχραιμο παράγγελμα “πυρ”. Και όλα αυτά στο βωμό μιας επανάστασης που έγινε υπό την καθοδήγηση τεκτόνων, κεφαλαιοκρατών της εποχής και ιμπεριαλιστών, που με πρόσχημα την απελευθέρωση της Ελλάδας, προετοίμαζαν το έδαφος για την υποδούλωσή τους σε αυτούς, στους νέους κατακτητές με τα φράγκικα ρούχα.

Από ένα τέτοιο σκηνικό δε θα μπορούσαν να λείπουν και οι αντίστοιχοι μασκαράδες, οι οποίοι φόρεσαν τις κουκούλες τους, τις μαύρες μπλούζες τους με τους σβαστικο-μαιάνδρους και τα χακί τους παντελόνια και ξεχύθηκαν να απολαύσουν το θέαμα, να ηδονιστούν στη θέα και τη μυρωδιά των τεθωρακισμένων και των γαλονάδων, να φουσκώσουν από υπερηφάνεια κάτω από τα γαλανόλευκα λάβαρά τους και να τραγουδήσουν βροντόφωνα το Μακεδονία ξακουστή. Δε θα μπορούσαν να λείπουν ούτε οι θρασύδειλοι νταήδες που πήραν πανό και ντουντούκες για να φωνάξουν ρατσιστικά συνθήματα, να πλημμυρίσουν τους δρόμους με την ασχήμια και τη μαυρίλα τους, να λερώσουν τους τοίχους με μίσος, σβάστικες και μαιάνδρους. Δε θα μπορούσαν να λείπουν ούτε οι προστάτες τους, τα ΜΑΤ που με αυταπάρνηση και θάρρος έσπευσαν να τους προφυλάξουν από τους αντιφασίστες που προσπάθησαν να τους απωθήσουν στις τρύπες τους, εκεί που ανήκουν. Λογικό και επόμενο βέβαια το αστικό πολιτικό σύστημα να προφυλάσσει ένα από τα βασικά εργαλεία του, το οποίο κάνει τον καπιταλισμό να φαίνεται ως καλύτερη εναλλακτική λύση του φασισμού, προσπαθώντας να κρύψει το γεγονός πως πρόκειται απλά για ένα από τα προσωπεία της ομοούσιου και αδιαιρέτου πολύπλευρης οντότητας του. Υπομονή όμως και πλησιάζει η δική μας διεθνική επέτειος, η 9η Μάη, η μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών, μια πραγματική και πανανθρώπινη γιορτή!

Και βέβαια από αυτό το καρναβάλι δε θα μπορούσε να λείπει και ο βασιλιάς καρνάβαλος, αυτό το γελοίο υποκείμενο, που ωστόσο πέτυχε το στόχο του και οι φωτογραφίες του κυκλοφορούν στα ειδησεογραφικά μέσα του πλανήτη, να χαιρετά ναζιστικά με το άλλο χέρι στα ευνουχισμένα του αναπαραγωγικά όργανα, θυμίζοντας σε όλους πόσο άνανδροι είναι αυτοί οι νταήδες της φακής που κρυμμένοι πίσω από τα ΜΑΤ με τα χημικά και τις κροτίδες τους μπόρεσαν να εξαπολύσουν τις εμετικές τους ρουκέτες και να δείξουν σε όλους για μία ακόμη φορά το πόσο «δεν» είναι ναζί, φασίστες, απόγονοι τσολιάδων, χιτών και ταγματασφαλιτών. Η ευθύνη βέβαια δεν είναι μόνο δική τους, ανήκει ισοβαρώς και στην κυβέρνηση και στην αστυνομία. Και βέβαια αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν ακόμη να εκκρεμεί η εκδίκαση και η καταδίκη μιας φασιστικής, εγκληματικής, δολοφονικής, νεοναζιστικής συμμορίας και επιπλέον πώς είναι δυνατόν να γίνεται αλλαγή του ποινικού κώδικα κατά την ίδια χρονική συγκυρία που αυτό το φασιστικό μόρφωμα δικάζεται, ενώ οι ποινές που ίσως στο μέλλον τους επιβληθούν θα είναι αισθητά και προκλητικά μειωμένες.

Σε όλους αυτούς λοιπόν τους φασίστες, μαύρους ή ποικιλόχρωμους και πάνω από όλα στο βασιλιά καρνάβαλο του τριημέρου θέλω να αφιερώσω ένα τραγούδι των Κοινών Θνητών, να το ακούσουν αυτοί και όλος ο κόσμος και να το βάλουν καλά στο μυαλό τους, όσοι έχουν…

Δεν έχεις θέση εσύ εδώ, ούτε και σε καμιά οδό, κανείς δε θέλει να σε βλέπει τέρας.
Δεν έχεις θέση εσύ εδώ, ούτε και σε καμιά οδό, εδώ όλοι είμαστε παιδιά κοινής μητέρας.

Υ.Γ. Κάποιος να βγάλει φεύγοντας τα σκουπίδια…