Δοκιμές, Ο ισόθεος άνθρωπος

Ο άνθρωπος είναι το ζωντανό κύτταρο μέσα στο αβυσσαλέο χάσμα του σύμπαντος. Ως εκ τούτου, όλα τα γεγονότα που διαδραματίζονται πάνω στον πλανήτη  γη εξαρτώνται απ’ αυτόν κι απ’ την έμφυτη  βούλησή του. Προϋπόθεση βέβαια για κάθε θετική έκβαση στον εξελισσόμενο κόσμο  είναι η συνεχής βελτίωση και η πνευματική ολοκλήρωσή του…

Οι απαράβατοι κι οι αμετάβλητοι νόμοι της φύσης εμπεριέχονται μέσα σε κάθε νοητική οντότητα  ως κληρονομικό δικαίωμα.

Η υποβαθμισμένη κατανόηση όμως τούτης της βασικής δυνατότητας αποτελεί την αιτία που τροφοδοτεί συστηματικά τις δόλιες στοχεύσεις της  φαύλης εξουσίας, του έκφυλου καθεστώτος που παραπλανά ενσυνείδητα τα  φυσικά πρόσωπα θέτοντας σε κίνδυνο την κοινωνική τους ελευθερία κι όχι μόνο.

Η νομοτέλεια της πλάσης μονάχα με την παιδεία και με την ορθοφροσύνη μπορεί να γίνει αντιληπτή και κατανοητή, αλλά η ανθρώπινη ανάγκη σαφώς πρέπει να βρίσκεται μόνιμα σε συσχέτιση και σε αναλογία με αυτήν.

Αίσθηση, παράσταση, αντίληψη, οργανωμένη και τεκμηριωμένη γνώση,… ιδού η δόξα του πνεύματος και το μεγαλείο της ψυχής!

Η ευημερία κι η ειρηνική συνύπαρξη στη γη εξαρτώνται αποκλειστικά από τις επαληθεύσιμες ερμηνείες κι από τις ορθές προβλέψεις των έλλογων όντων. Επομένως, τα ευμενή γεγονότα έχουν αιτιώδη σχέση με τα ποιοτικά στοιχεία του ανθρώπου και με την ελευθερία κίνησης της βούλησής του.

Ναι, η μοναδική αυθύπαρκτη ουσία στην πλάση είναι ο ανθρώπινος νους. Το  πνεύμα της σοφίας που  μέσα σ’ αυτή την εκτεταμένη ανθρωπιστική κρίση, προκρίνει  μ’ ενθουσιασμό την καλλιέργεια της προσωπικότητας,  την προσέγγιση και την εξοικείωση με τις διαχρονικές αξίες,  τη διαμόρφωση του ήθους και της συμπεριφοράς,  τη διάπλαση της προσωπικότητας κι εντέλει τη δυναμική παρουσία της που μπορεί να δημιουργήσει σαφή αντίληψη για την εντελέχεια, για την κουλτούρα και για το στοχασμό της καθαγιασμένης πλάσης.

Η ανθρωποκεντρική προσέγγιση αποτελεί τον επιβεβλημένο βηματισμό, τον ελιγμό και την ενίσχυση που θ’ αναδείξουν έναν ποιοτικά ανώτερο τρόπο ζωής, με πλέρια ελευθερία για τους πολλούς, με καλοτυχία και με ειρήνευση, ως θεμελιακοί όροι για την εκπλήρωση των ψυχικών τους αναζητήσεων, των πνευματικών τους επιθυμιών, των απαραίτητων υλικών  αναγκών τους.

Κι όπως ο στρατιώτης χρειάζεται τον οπλισμό του για να πολεμήσει αποτελεσματικά τον εχθρό, έτσι κι ο παράγων άνθρωπος χρειάζεται το ορθό κριτήριο για να πάρει τις κρίσιμες αποφάσεις  που θα του επιτρέψουν ν’ απολάψει με δικαιοσύνη τα επίγεια υλικά,  ηθικά και αισθητικά αγαθά που τόσο απλόχερα του προσφέρει η μητέρα φύση.

Ο συνειδητός ή κι ο ασυνείδητος εξορισμός της ψυχής συνιστά τον πιο επίπονο κι επώδυνο  θάνατο για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

Ας αναγνωρίσουμε  λοιπόν την ευεργεσία και τα προνόμια που μας εξασφαλίζει τούτη η ενεργή  στιγμή που αποτελεί το  ανεπανάληπτο δώρο της ζωής, γιατί μονάχα τούτο το μεγαλειώδες μόριο του χρόνου μπορεί να δώσει πνοή στη ζώσα πραγματικότητα.

Πίσω απ’ τις εικόνες κι απ’ τις παραστάσεις (το νιώθουμε έντονα) ενεδρεύει το σκοτείνιασμα κι η νύχτα, γι’ αυτό κάθε πλεονάζουσα απαίτηση που υπάρχει μέσα μας και μας καταδυναστεύει πρέπει  πάραυτα ν’ απορριφτεί και να παραγραφτεί.

Η ανικανοποίητη θλίψη για κείνο που λιμπιζόμαστε και που δεν το κατέχουμε είναι πάντα επιθετική κι ως εκ τούτου άκρως επικίνδυνη αφού τροφοδοτεί σταθερά το διαχωρισμό και την αποσύνδεση της ύλης και του πνεύματος.

Από τη νόηση ξεκινά η σύνεση,  η ελπίδα και η αισιοδοξία, στοιχεία ζωτικής σημασίας που σιτίζουν με ακατάσχετη δύναμη την ανθρώπινη συνείδηση μέσω της οποίας ο θνητός μπορεί να κατανοήσει κάλλιστα πως η ελευθερία του εξαρτάται αποκλειστικά από τη δόξα του νου του ενώ η έλλειψη φιλελεύθερου φρονήματος δηλώνει εμφατικά την παρακμή και την κατάπτωση της δειλής και άτολμης ψυχής του.

Όμως πίσω από κάθε σκέψη υπάρχει κι ένας άλλος παράλληλος λογισμός που μπορεί να σηματοδοτήσει μια άλλη πιο παραγωγική και πιο κερδοφόρα προοπτική. Ναι, υπάρχει το καλό αλλά υπάρχει και το βέλτιστο. Η ατομική ανάγκη όμως δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να ξεφεύγει από το πλαίσιο που θέτει η αντικειμενική πραγματικότητα…

Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν τους ρόλους τους τότε η παραποιημένη ζωή θα γίνει ανιδιοτελής, δίκαιη και αμερόληπτη.

Μη μεμψιμοιρείς λοιπόν εφήμερε πεζοπόρε και μην παραδίδεσαι αμαχητί στο πεπρωμένο σου γιατί εσύ διαμορφώνεις τα γεγονότα της ζωής σου. Η ελευθερία υπάρχει στ’ αλώνι της καρδιάς σου κι άμα της γνέψεις θα φανερωθεί ντυμένη με μια μαγική λάμψη μπροστά στο προβληματισμένο βλέμμα σου,.. Στοχάσου!

Επέλεξε εσύ τον πρωτεύοντα ρόλο, κατάρτισε εσύ το πρόγραμμα δράσης της ζωής σου γιατί εσένα όρισε η κορυφαία φύση  ως αφέντη και μέγιστο δημιουργό.

Η ζωή σου τώρα είναι εδώ κι η συνείδησή σου οφείλει να πορεύεται στον ίδιο χρόνο. Βρες επιτέλους κείνη την οριοθετημένη έκταση που αντιστοιχεί σ’ εσένα και πολέμα ανυποχώρητα για ν’ ασκήσεις πλήρη έλεγχο σ’ αυτό που εμπίπτει στη δική σου αρμοδιότητα κι ευθύνη.

Κι είναι καιρός να κατανοήσεις σε βάθος  τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις κραταιές λέξεις:  πασχίζω, αγωνίζομαι και νικώ  και στις υποδεέστερες λέξεις όπως: εφησυχάζω, φυγομαχώ και υπομένω…

Εκεί όπου συναπαντώνται η άρτια δικαιοσύνη του απείρου κι η αμερόληπτη εφαρμογή των νόμων της φυσικής νομοτέλειας ο ισόθεος άνθρωπος βιώνει τη μέγιστη χαρά και την κατάμεστη ικανοποίηση.

Μέσα σε τούτη τη συγκροτημένη οικουμενική πανδαισία  μέλλει να κορυφωθεί κι η ύψιστη ατομική του ευτυχία, γιατί μόνο στις ξένοιαστες κι ευτυχισμένες στιγμές ευημερούν τα ευτυχισμένα χαμόγελα, γιατί εκεί βουρκώνουν τα μάτια από συγκίνηση κι αναβλύζουν  τα δάκρυα της χαράς που θα  ενσταλάξουν το αγγελικό φως σ’ όλες τις καρδιές, γιατί εκεί ακμάζει κι η ηλιογέννητη  λάμψη της ψυχής που ανάβει σαν κοράλλι σ’ όλα τα αγαθά κι αδολίευτα βλέμματα,…

Η αξιοσύνη του ανθρώπου νου αποτελεί τη ροπή που μπορεί να μετατρέψει την ιδέα σε εκπλήρωση και σε ενδεδειγμένη πράξη.

Η φύση με τα γεγονότα και με τα συμβάντα της καθορίζει την αιτιότητα κι ο άνθρωπος ανταποκρίνεται με το απόθεμα των σωματικών και των ψυχικών του δυνάμεων, οι οποίες όμως σίγουρα επηρεάζονται από την κοινωνική σκοπιμότητα, από τα ρήγματα που έχει υποστεί ο κοινωνικός ιστός, από το πολιτικό κι από το πολιτισμικό πλαίσιο κι απ’ τα διλήμματα που αυτό  κάθε φορά θέτει.

Ουδείς απόλυτα ανεξάρτητος από τις συνθήκες που επικρατούν… Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, αποτελεί αναγκαιότητα η διαφοροποίηση κι ο μετασχηματισμός των εξωγενών παραγόντων που αποδεδειγμένα διαμορφώνουν έναν στρεβλό πολιτικό και πολιτισμικό  προσανατολισμό.

Κάτω λοιπόν από το πρίσμα τούτης της τεκμηριωμένης δεοντολογίας θα σηματοδοτηθεί ανυπερθέτως η διαφοροποίηση και η εξέλιξη της αντίληψης που αφορά τη γνωστική ικανότητα, την ηθική σκέψη και την πολιτική ιδεολογία.

Γιατί έτσι μόνο θα λειτουργήσει η βασική προϋπόθεση ώστε να παραχθούν οι σύγχρονες παραστάσεις, τα ανανεωμένα συναισθήματα,  η διαφορά δυναμικού των δύο ακραίων σημείων που θα εξασφαλίσει την αναμενόμενη ένταση για να αποκατασταθεί επιτέλους  η αρχέγονη ενότητα των στοιχείων, για να ισχυροποιηθεί η  συλλογική συνείδηση, για να πραγματωθεί και να παγιωθεί η δίκαιη κατανομή του  αστείρευτου πλούτου της αδέκαστης κι απροκατάληπτης δημιουργίας,…