Δώσε πρόσωπο στη θλίψη!

Μέχρι πρότινος η γενιά μας δεν ήρθε αντιμέτωπη ή τουλάχιστον έτσι ήθελε να νομίζει με το ”σόου του εγκλήματος” των παλαιών κίτρινων πρωτοσέλιδων! Στο βωμό της ελευθερίας του τύπου, τεμαχισμένα πτώματα κρεμασμένα στα περίπτερα κυκλοφορούσαν κάποτε στη χώρα.

Πρόστιμα επεβλήθησαν , ευθύνες αποδόθηκαν και ο τύπος ”συμμορφώθηκε”. Άφησε ήσυχα τα μάτια μας, γιατί με τα αυτιά μας πάντα έπαιζε, έκανε πως προστατεύει πρόσωπα και υπολήψεις. Μέχρι πότε θα άντεχε όλη αυτή την καταπιεσμένη σαγήνη; Για πόσο ακόμη θα έχανε σε πωλήσεις και τηλεθέαση, προστατεύοντας τα άτιμα τα προσωπικά δεδομένα; Το σύνδρομο του “κακού κόσμου” έπρεπε να επαναπροβληθεί πάση θυσία.

Το έγκλημα πουλάει, ο εγκληματίας πρέπει να γνωστοποιηθεί στο κοινό, να φανεί, χωρίς μωσαϊκά και πλάτες. Δεν έχει σημασία αν δεν έχει αποδειχθεί η ενοχή του, δεν ενδιαφέρει ο στιγματισμός, αρκεί να πουλάει. Και το θύμα; Nαι και το θύμα πουλάει, δώσε φωτογραφίες του θύματος, μπες μέσα σε αίθουσες νεκροτομείων και τράβα με το κρυμμένο κινητό σου το νεκρό.

Η γνωστή φασιστοφυλλάδα που κάτι μήνες πριν τη δολοφονία του Παύλου ξέπλενε τους δολοφόνους του, ήταν αυτή που αγόρασε όσο- όσο τη φωτογραφία του. Εμείς περνούσαμε γυρίζοντας την πλάτη μας για μέρες από τα περίπτερα, κλείναμε την τηλεόραση, όμως οι συστημικοί χρήστες του μέσου, είδαν το μαχαίρι στην καρδιά του, πάνω από εκατό φορές τη μέρα. Πώς μπόρεσαν; Αυτό τους προβλήθηκε. Δεν φταίει ο έμφοβος άνθρωπος, αυτός ενδίδει δουλικά στην προβολή των θεαμάτων που του πασάρουν. Βολεύει ο πειθαρχημένος τηλεθεατής-αναγνώστης-ακροατής.

Η εποχή του Facebook , έφερε και κάτι νέο. Βοήθησε την ανθρωποφαγία να εξαπλωθεί με ρυθμούς που ξεπέρασαν τους χειρότερους εφιάλτες μας. Οι περισσότεροι έχουν πλέον λογαριασμό στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Αν πεθάνουν σε ατύχημα, αν σκοτωθούν, αν σκοτώσουν, υπάρχουν ήδη δημοσιευμένες φωτογραφίες τους. Έτσι, ο εκάστοτε θύτης, θύμα, ήρωας νεκρός ή ζωντανός θα φιγουράρει σε εξώφυλλα με το αγαπημένο του σκυλάκι, με τη γιαγιά του, τους φίλους του…Ας είναι ήδη νεκρός, ας έχει διαπράξει μια αποτρόπαια πράξη, ας έχουν διατάξει οι αρχές την τήρηση της ανωνυμίας του.

Αρκεί να δοθεί πρόσωπο στη θλίψη, αρκεί η θλίψη να πουλάει…