Εδώ είναι ακόμα η σπορά σου καπετάνιε

Καπετάνιε θυμάμαι τη μέρα που αποφάσισες να σαλπάρεις μονάχος σου για τις ανεξερεύνητες θάλασσες της αβύσσου, έτσι απλά και ήσυχα μας άφησες και πήγες να ανταμώσεις τους άλλους ζευγάδες, τους συντρόφους σου, εκείνη την ημέρα που όλοι μας αισθανθήκαμε μια απόκοσμη ψύχρα και μια βαριά ορφάνια. Ακόμη και εγώ, παιδί τότε, ενώ ούτε χρόνο δεν είχα κλείσει καλά-καλά στην ΚΝΕ. Θυμάμαι το εξώφυλλο του Ριζοσπάστη με τη μορφή σου και την πολιτική σου διαθήκη σε όλους εμάς, που από τότε γίνηκε κορνίζα και κοσμεί τον τοίχο της κάμαράς μου, για να σε καληνυχτίζω κάθε βράδυ ελπίζοντας για την ημέρα που ξημερώνει και παίρνοντας θάρρος από σένα να παλέψω. Θυμάμαι ακόμα τις ώρες που περιμέναμε καρτερικά στην ουρά στο Σπίτι του Λαού, πίσω από χιλιάδες συντρόφους συντετριμμένους, όλοι αμίλητοι, καρτερούσαμε να σου πούμε το τελευταίο  αντίο, να σου σφίξουμε για τελευταία φορά το χέρι, να χαιρετίσουμε τον πατέρα μας. Θυμάμαι επίσης το γαρύφαλλο που έκρυψα στο χέρι μου από την ανθοστήλη στα αριστερά σου, νομίζοντας πως θα κρατήσω κάτι από σένα…

Θυμάμαι το τελευταίο φεστιβάλ της ΚΝΕ-Οδηγητή που σε είδα όρθιο και σε άκουσα να μας μιλάς με την γλυκιά, ζεστή φωνή σου. Θυμάμαι και τα λόγια σου καπετάνιε όταν μας έλεγες πως οι ζευγάδες φεύγουνε μωρέ, μα η σπορά μένει και φουντώνει και μεγαλώνει και καρπίζει και ρίχνει νέους σπόρους στη γη και οι κύκλοι επαναλαμβάνονται. Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν ήδη καπετάνιε μου από τότε που αρμενίζεις στις θαλασσινές νεφέλες και τώρα νιώθω την ανάγκη να σου πω. Αρμένιζε ήσυχα Καπετάνιε μου, η σπορά σου είναι ακόμη εδώ, ολάνθιστη και καρποφορούσα! Και σου το λέω Καπετάνιε με περηφάνεια σήμερα, που στεκόμαστε ακόμα όρθιοι, παρά τα όσα συνέβησαν αυτά τα δεκατέσσερα χρόνια που έχεις φύγει. Έμαθες τι συνέβη, τι είδαμε γύρω μας να γίνεται Καπετάνιε;

Είδαμε τα τελευταία κάστρα μας να πέφτουν ένα-ένα. Είδαμε τον Τσάβες να πεθαίνει και όλο το θαυμαστό του έργο να σκυλεύεται. Είδαμε τον Φιντέλ να φεύγει και την Κούβα να γίνεται ένα τουριστικό θέρετρο της δύσης που πουλάει σε καρτ-ποστάλ τον Τσε Γκεβάρα, πουλάει ρούμι και πούρα στα μπαράκια. Έγινε “must” προορισμός για εύπορους τουρίστες που θέλουν να ανεβάσουν στο Instagram μια φωτογραφία με υψωμένο το ποτήρι και το πούρο στο στόμα, ζώντας το μύθο τους στην Αβάνα…

Είδαμε να μπαίνουν οι φασίστες νεοναζί στο κοινοβούλιο. Μια τραμπούκικη, εγκληματική, δολοφονική, άνανδρη, φασιστική οργάνωση νεοναζί που ακούει στο όνομα Χρυσή Αυγή. Ακούς Καπετάνιε; Οι νεοναζί εντός του κοινοβουλίου της χώρας εκείνης που οι ναζί πρόγονοί τους την βεβήλωσαν, την κατέστρεψαν, τη δολοφόνησαν,  τη λήστεψαν, την αποδεκάτισαν και ποτέ δεν τιμωρήθηκαν, μα ούτε την αποζημίωσαν. Και όλα αυτά έγιναν με λαϊκή εντολή, με ανόητους και ανιστόρητους συμπατριώτες μας που ξέχασαν ή αγνοούν παντελώς τι σημαίνει φασισμός. Και σα να μην έφτανε αυτή η ντροπή, οι φασίστες άρχισαν πάλι να υψώνουν ανάστημα σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο, για να μπορέσει ο σάπιος καπιταλισμός, που κάθε λίγο περνάει κρίσεις, να πάρει μερικές ανάσες μέσα στο τέλμα του, μια πρακτική που τη γνωρίζουμε καλά καθώς τη χρησιμοποιεί από τα γεννοφάσκια του.

Είδαμε τους οπορτουνιστές που μας πρόδωσαν στου δρόμου τα μισά και τους πέταξες έξω με κλωτσιές από το Κόμμα μας, να συνασπίζονται ενώνοντας κάθε αριστερίστικη κίνηση που έφτιαξαν κατά καιρούς, για να ανεβάσουν τα ποσοστά τους, και ύστερα να ξεπουλούν κάθε αιματοβαμμένο ιδανικό μας, βρωμίζοντας το όνομα της Αριστεράς, μόνο και μόνο για να κυβερνήσουν. Και έτσι γεννήθηκε ένα πολυσυλλεκτικό έκτρωμα που πέρασε ΣΥΡΙΖΑ και δεν άγγιξε τη ριζοσπαστική αριστερά που καμώνεται στο όνομά του πως πρεσβεύει. Και το αποκορύφωμα ήταν πως το νέο ΠΑΣΟΚ για να καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργάστηκε και συγκυβέρνησε με το λαϊκίστικο ακροδεξιό χουντικό κόμμα των ΑνΕλ με κυβερνητικό εταίρο τον δεξιό, εθνικιστή, λαϊκιστή, χουντικό Πάνο Καμμένο. Πρώτη φορά αριστερά συνεργάζεται με φασίστες…

Είδαμε το Κόμμα μας να βάλλεται από κάθε πλευρά σε έναν ευρύτατο βρώμικο αντικομουνισμό, να μένει μονάχο του, πιστό στις ιδέες και στις αρχές του, το μοναδικό πραγματικά φιλολαϊκό, προοδευτικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Είδαμε το ΚΚΕ να περνά δύσκολες ώρες μέσα στην κρίση τους. Οι δύσκολες αυτές ώρες ανάγκασαν το ΚΚΕ να σιγήσει τις προπαγανδιστικές φωνές του, τον «902 Αριστερά στα FM» και την «902 τηλεόραση», να μειώνει τις σελίδες του Ριζοσπάστη, της μοναδικής εφημερίδας που έχει ταχθεί να υπηρετεί πιστά την αλήθεια και τα δίκια της εργατικής τάξης. Μα δε λύγισε το Κόμμα σου Καπετάνιε, μήτε για μία στιγμή. Έσφιξε τη γροθιά του, την ύψωσε στον ήλιο, ανασυντάχθηκε και ρίχτηκε πάλι στη μάχη, δυνατό και επαναστατικό όπως πάντα ήταν, είναι και θα είναι!

Είδαμε παιδιά στην Ελλάδα της κρίσης τους να υποσιτίζονται, να λιποθυμούν στα σχολεία και στους παιδικούς σταθμούς. Είδαμε τους συνανθρώπους μας να καίνε παλιά έπιπλα, χαρτιά, παλέτες, σκουπίδια και ότι άλλο βρουν μέσα σε αυτοσχέδια μαγκάλια για να ζεσταθούν το χειμώνα και να πεθαίνουν από ασφυξία και εισπνοή τοξικών ουσιών. Είδαμε στην Ελλάδα που εσύ και ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ λευτερώσατε, δεκάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας κάθε ηλικίας να αυτοκτονούν υπό το βάρος της οικονομικής ασφυξίας, της ανεργίας,  της απογοήτευσης, της παλλαϊκής κατάθλιψης, της απόγνωσης και να αφήνουν πίσω τα καλύτερα χρόνια τους, τα αγαπημένα τους πρόσωπα και μια λιτή, μακάβρια επιστολή που βοά πως ένας λαός δολοφονείται. Την ίδια ώρα που παραπάνω από το μισό πληθυσμό της χώρας, περίπου 6.5 εκατομμύρια συνανθρώπων μας ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Και έτσι η χώρα άρχισε πάλι να γερνά και τα νιάτα της, το πιο παραγωγικό μέρος του πληθυσμού της να μεταναστεύει ξανά για την Γερμανία, την Αυστραλία, την Αγγλία, τον κόσμο ολόκληρο. Πάνω από 250.000 νέοι έφυγαν στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Νέοι που σπούδασαν, έγιναν επιστήμονες με πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά και πλούσια πολυσέλιδα βιογραφικά και αντί να ζήσουν και να προκόψουν στον τόπο τους, να φεύγουν για την ξενιτιά μήπως και πουλήσουν εκεί τους κόπους και τις ικανότητές τους.

Είναι δύσκολο Καπετάνιε μου να ζεις σε τούτη την κοινωνία σήμερα. Αν είσαι Κομμουνιστής, αν είσαι Μαρξιστής-Λενινιστής, αν είσαι ιδεολόγος, αν είσαι ΚΚΕ, αν είσαι άνθρωπος που σηκώνει τη γροθιά ψηλά και δε σκύβει το κεφάλι, αν δεν αντέχεις την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αν δεν χωράς στον κόσμο και στα μέτρα τους, αν δεν υπολογίζεις τα πάντα με το χρήμα, αν δεν θες να ξεπουληθείς, αν δεν υπογράφεις δηλώσεις μετανοίας, αν δε συμβιβάζεσαι, αν δεν ορίζεις στο τομάρι σου μια τιμή και δεν πουλιέσαι. Μα όσο δύσκολο και αν είναι, οι Κομμουνιστές δε λυγάνε, το ξέρεις καλά εσύ, ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ούτε σε κρίσεις, ούτε σε αντεπαναστάσεις και φασιστικές παλινορθώσεις. Για μας δουλεύουν όλοι τους Καπετάνιε! Όσο πιο βρώμικη και αφόρητη γίνεται η κατάντια τους, τόσο πιο εύκολο για μας να τους γκρεμίσουμε συθέμελα και να οικοδομήσουμε πάνω στα ερείπιά τους το Σοσιαλισμό – Κομμουνισμό!

Γι’ αυτό σου λέω Καπετάνιε, αρμένιζε ξέγνοιαστος και ξεκουράσου, η σπορά σου είναι ακόμη εδώ, ολάνθιστη και καρποφορούσα! Ο κόσμος θα αλλάξει Καπετάνιε! Το γρανάζι θα γυρίσει ανάποδα και οι λαοί θα γίνουν αφέντες! Μας το χρωστάει η ιστορία και εμείς σε αυτή…

ΥΓ. Καπετάνιε κάμε μια στάση απόψε στο Σύνταγμα στις 20.00, βγες στη βαρδιόλα και καμάρωσε από κάτω το Κόμμα σου και το λαό του, με τις κατακόκκινες σημαίες και τα σφυροδρέπανα στο χέρι, με τις υψωμένες γροθιές και τα καθαρά πρόσωπα! Καλή αντάμωση!