Εδώ ο Τραμπ, εκεί ο Τραμπ, πού είναι ο Τραμπ;
Ας μην ψάχνουν κάποιοι να μαντέψουν πού κρύβεται ο «πραγματικός» Τραμπ, δηλαδή πότε λέει την αλήθεια και πότε μπλοφάρει.
Αρθρο του Ελισαίου Βαγενά, μέλους της ΚΕ, υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ δημοσιεύεται στο «Ποντίκι».
Παραθέτουμε το άρθρο:
«Η απόφαση του νέου (παλιού) Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ να «βάλει στο γύψο» τη βρωμερή «Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ», γνωστή ως USAID, που είχε στο «βιογραφικό» της τα παλαιότερα πραξικοπήματα στη Λατινική Αμερική και πρόσφατα την αντισυνταγματική εκτροπή στην Ουκρανία, προβλημάτισε κάποιους «αριστερούς», «προοδευτικούς».
«- Βρες μπας και τα βάζει με το σύστημα; Με το «βαθύ κράτος;»
«- Μπα, αποκλείεται!»
Αμ το άλλο, που το βάζεις; H Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, η γνωστή μας CIA έγινε η πρώτη μεγάλη υπηρεσία εθνικής ασφάλειας που προσφέρει «εθελούσια έξοδο» σε ολόκληρο το (πρακτορίστικο) «εργατικό δυναμικό» της. Συρρικνώνεται, μας ενημερώνουν! Άλλο πάλι αυτό…
Αντε πάλι: «- Βρες μπας;» «- Μπα, αποκλείεται!»
Αμ εκείνο; Ότι ξεκινά ο αποχαρακτηρισμός απόρρητων κρατικών αρχείων για τις δολοφονίες του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι, του Αφροαμερικανού πάστορα αγωνιστή των δικαιωμάτων μειονοτήτων στις ΗΠΑ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, και άλλων απόρρητων κρατικών εγγράφων «δημόσιου ενδιαφέροντος», όπως οι επιθέσεις της Αλ Κάιντα στις 11 Σεπτέμβρη 2001, κ.ά., είναι λίγο;
Και δώστου: «- Βρες μπας;» «- Μπα, αποκλείεται!»
Να, όμως, που ο Τραμπ «ζορίζει» το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τον «αχυράνθρωπο» της ουκρανικής αστικής τάξης, τον Ζελένσκι, για να φέρει – όπως λέει – την «ειρήνη», να μην σκοτώνεται τζάμπα η νεολαία Ρωσίας και Ουκρανίας. Γιατί αυτός μια φορά είτε οι σπάνιες γαίες, τα ορυκτά είναι στην Ουκρανία, είτε είναι στη Ρωσία θα «τσιμπήσει κάτι από αυτά». Όχι, πολλά, γιατί θα πάρει και την Γροιλανδία, αλλά όσο να ‘ναι κάτι κοιτάσματα αξίας 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων θα τα χρειαστεί.
Ορεξάτος ο «φιλειρηνιστής» και «αντισυστημικός» (είναι και πάλι της μόδας η λέξη) Ντόναλντ Τραμπ.
Εκεί, όμως, που «έδωσε τα ρέστα» του ήταν ο σχεδιασμός για τη Λωρίδα της Γάζας. Όπως μας εξήγησε για καθαρά «ανθρωπιστικούς λόγους» οι ΗΠΑ θα «αναλάβουν» την ανοικοδόμηση της Γάζας και θα την κάνουν «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής», αλλά χωρίς τους Παλαιστίνιους. Κι αυτούς, όμως θα τους «φροντίσει». Ειλικρινά, θα φτιάξει γι αυτούς «εξαίσιες κατοικίες» σε Ιορδανία και Αίγυπτο ή σε κάποια έρημο να «ζεσταθεί και το κοκκαλάκι τους».
Εδώ, σε αυτό το ζήτημα οι «αριστεροί» και «προοδευτικοί» κοντοστάθηκαν στους συλλογισμούς τους. Η πρόταση Τραμπ για τη Γάζα, τους έφερνε αρχικά λίγο προς εθνοκάθαρση, προς εκτοπισμό, παρά προς «ανοικοδόμηση». Αλλά πάλι, όταν όλη την προηγούμενη περίοδο κάποια «προοδευτικά» κόμματα της χώρας μας (π.χ. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, κ.ά.) «έδωσαν τα ρέστα τους» στην αναγνώριση του «δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», θα μπορούσαν και να το δεχθούν. Τι “μεγαλόψυχη” απόφαση του Τραμπ να μετατρέψει τη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου, τη Γάζα, σε Ριβιέρα! Κάτι τέτοιο ακούγεται ως «γλυκιά μελωδία» σε όσους έχουν αφομοιώσει τη γραμμή της συναίνεσης, της υποταγής, που καλλιεργούν τα πάσης φύσεως κόμματα του ευρωατλαντισμού. «Έτσι κι αλλιώς άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει εκεί. Ας πάνε στην ευχή», λένε.
Πίσω από κάτι τέτοια «φιλανθρωπικά αισθήματα» μπορεί κανείς κάλλιστα να «θάψει» τις πραγματικές αιτίες του αμερικάνικου «ονείρου», όπως είναι π.χ. η εκμετάλλευση της ΑΟΖ της Παλαιστίνης, το άνοιγμα του «ινδικού» εμπορικού δρόμου Βομβάης-Πειραιά, η εκμετάλλευση του «ακίνητου οικοπέδου» της παραλιακής ζώνης, που ανήκει στα Παλαιστινιακά εδάφη, η απόκτηση ισχυρότερων γεωστρατηγικών «εργαλείων» στη Μέση Ανατολή κοκ. Πολλαπλός ο στόχος τους: αύξηση της κερδοφορίας των δικών τους μονοπωλίων, ενίσχυση της θέσης τους στην περιοχή έναντι των ανταγωνιστών τους, όπως είναι η Κίνα, καθώς και ενταφιασμός της λύσης των 2 κρατών, της ελπίδας να αποκτήσει ο λαός της Παλαιστίνης το δικό του κράτος.
Όπως πίσω, από την ανασυγκρότηση της USAID και της CIA βρίσκεται με ποδοσφαιρικούς όρους «η αλλαγή τερματοφύλακα και επιθετικού», αφού και οι δύο αυτές υπηρεσίες έχουν τα τελευταία χρόνια «ρουφήξει» ανεπανόρθωτα πολλά «γκολ» από τους ανταγωνιστές τους, πρώτα απ’ όλα την Κίνα και τη Ρωσία σε Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική, Ουκρανία κοκ.
Γιατί ο Τραμπ δεν είναι ένα στρουμπουλό φιλειρηνικό «περιστέρι», όταν διερευνά το ενδεχόμενο να βρει έναν συμβιβασμό με τον Πούτιν στο ουκρανικό, αλλά ο πολεμοχαρής «ίππος» στη «σκακιέρα» των μεγάλων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που ματώνουν τους λαούς.
Ας μην ψάχνουν κάποιοι να μαντέψουν πού κρύβεται ο «πραγματικός» Τραμπ, δηλαδή πότε λέει την αλήθεια και πότε μπλοφάρει. Η ουσία είναι πως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός με το «καρότο» και το «μαστίγιο» επιδιώκει να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, έναντι των ανάλογων αντιλαϊκών συμφερόντων των ανταγωνιστών του.
Οι λαοί είναι οι μόνοι, που έχουν τη δύναμη να «τουμπάρουν» αυτή τη «σκακιέρα» που τους οδηγεί στον όλεθρο για τα κέρδη των λίγων».
