Εφ’ όλης της ύλης

Πάνε τώρα αρκετές μέρες που αναρωτιέμαι τί να γράψω εν μέσω μιας τραγελαφικής καλοκαιρινής προεκλογικής περιόδου, η οποία διεξάγεται πιο άτονα, νωχελικά και άχρωμα και από τις ψηφοφορίες του Survivor. Ίσως φταίει που έπιασε η ζέστη. Ίσως φταίει που η προεκλογική αυτή περίοδος ήρθε ως συνέχεια της πολύμηνης και πολυμέτωπης προηγούμενης προεκλογικής περιόδου. Αυτό άλλωστε είχε ως αποτέλεσμα ο κόσμος που έτσι κι αλλιώς βαριέται εύκολα την πολιτική, τώρα να μη θέλει καν να ακούσει γι’ αυτή. Ίσως φταίει αυτή η αυταπόδεικτη ομοιότητα των πολιτικών παρατάξεων που τρέχουν στην πολιτική κούρσα, ασχέτως αν προσπαθούν μανιωδώς να μας πείσουν για το αντίθετο. Διότι στις 7 ψηφίζουμε. Στις 8 όμως; Είτε με Νέα Δημοκρατία, είτε με ΣΥΡΙΖΑ (δλδ. ΠΑΣΟΚ), είτε με ΚΙΝΑΛ (δλδ. ΠΑΣΟΚ), είτε με κυβερνητικούς συνασπισμούς των παραπάνω, ακριβώς οι ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές θα εφαρμοστούν την επόμενη μέρα, ακριβώς τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα θα “αναγκάζονται” με πόνο ψυχής να ψηφίζουν όλοι μαζί, καθώς έτσι θα τους επιτάσσουν τα ευρώ-ΝΑΤΟϊκά αφεντικά τους.

Κάπως έτσι ο Βελόπουλος προσπαθεί να μας πείσει πως δεν είναι φασίστας και οι ψηφοφόροι του πρώην Χρυσαυγίτες, η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να πείσει εμάς και το δικαστήριο (διότι άρχισαν οι απολογίες των φονιάδων) πως δεν είναι ναζί και δολοφονική συμμορία και ο Βαρουφάκης προσπαθεί να μας πείσει πως ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει καλύτερος αν τον ντύσουμε με όμορφα ρούχα και τον παρφουμάρουμε αρώματα να καλύψουν τη μπόχα της σήψης του. Ίσως φταίνε όλα αυτά λοιπόν, ίσως φταίνε τα -καλοκαιρινά- φεγγάρια ή ίσως πάλι φταις και εσύ…

Κατά τα λοιπά, τις τελευταίες μέρες όλο ξεκινάω να γράφω, όλο σβήνω και ξαναρχίζω και στο τέλος με μιας διαγράφω όσα έγραψα και ξαναρχίζω. Σκέφτηκα να γράψω για αυτή τη χιλιακουσμένη πια προπαγάνδα του “μεταξύ των δύο ας διαλέξουμε το καλύτερο”, με την οποία οπλίστηκαν και μάχονται οι απανταχού Συριζαίοι, ενώ μέρα με τη μέρα χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ο Τσίπρας ταυτόχρονα ονειρεύεται τη μεγαλύτερη πολιτική ανατροπή της ιστορίας, μια ανατροπή που από τις 10-12 μονάδες πίσω θα τον φέρει στην αυτοδύναμη πρωτιά. Σκέφτηκα να γράψω για τη Νέα Δημοκρατία, που η αλήθεια είναι πως τη συμπονώ πραγματικά, διότι είναι αβάσταχτο να είσαι το φαβορί για τη νίκη σε ένα ματς με τη δεύτερη ομάδα, ενός συλλόγου Β’ Εθνικής και εν τέλει να κινδυνεύεις να χάσεις με αυτογκόλ το οποίο πέτυχε ο αρχηγός σου από τα αποδυτήρια! Το μεγαλύτερο δώρο στον Αλέξη Τσίπρα είναι η πλήρης πολιτική ανικανότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σκέφτηκα να σχολιάσω τις αναταράξεις που αντιμετωπίζει το ΚΙΝΑΛ στα πράσινα θεμέλιά του, με τα ηγετικά του στελέχη να απομακρύνονται, να τσακώνονται, να τα ξαναβρίσκουν με μια καρέκλα αντάλλαγμα κ.ο.κ. Μάταια όμως, τίποτα από όλα αυτά τα γελοία πολιτικά δρώμενα δεν κατέστη δυνατό να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον τόσο ώστε να δομήσω ένα πλήρες κείμενο το οποίο εν τέλει να έχει νόημα να δημοσιευτεί και να έχει κάτι να πει.

Στη συνέχεια είπα να καταπιαστώ λίγο με τα ελληνο-τουρκο-κυπριακά και την ένταση που επικρατεί στις σχέσεις των χωρών και κλιμακώνονται το τελευταίο διάστημα. Την ένταση εκείνη που δεν υπήρχε προ μηνός και πάλι προεκλογικά, διότι υπήρχε στη θέση της η θετική ατζέντα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και οι ισχυροί σύμμαχοί μας, που θα διασφάλιζαν το διεθνές δίκαιο, την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Κατόπιν εξελίχθηκε σε ΠΑΣΟΚικό βερμπαλισμό -αλά Ανδρέα του τύπου “βυθίστε το Χόρα”- με την πομπώδη φράση του Τσίπρα για “τζούφιες γεωτρήσεις” των Τούρκων. Και τέλος η ένταση οδήγησε στην έκτακτη και επιβεβλημένη κατά ΣΥΡΙΖΑ, σύγκλιση του ΚΥΣΕΑ, έτσι για το θεαθήναι. Δεν είναι η ένταση υπαρκτή; Φυσικά και είναι, καθώς ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μάχεται το ρωσικό ιμπεριαλισμό, σε έναν νέου τύπου ψυχρό πόλεμο. Ωστόσο είναι ξεκάθαρο πως οι σύμμαχοί μας όντας μέρος του ιμπεριαλιστικού πολέμου, δεν πρόκειται να διασφαλίσουν ούτε την ειρήνη, ούτε το διεθνές δίκαιο, ούτε βέβαια τη σταθερότητα στην περιοχή. Το μόνο που πρόκειται να διασφαλίσουν είναι τα κέρδη τους, όπως κάνουν εδώ και 70 χρόνια. Ποιος όμως έχει προειδοποιήσει για τη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ και συνεχίζει να βροντοφωνάζει για αποδέσμευση από το συνδικάτο του θανάτου; Μα φυσικά το ΚΚΕ.

Εν τέλει αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο εφ’ όλης της ύλης με προεκλογικό χαρακτήρα που θα περιλαμβάνει λίγο από όλα αυτά που ήθελα να πω τις προηγούμενες μέρες, μα εν τέλει δεν είπα. Και ο λόγος που δεν τα είπα είναι γιατί αυτή την περίοδο κανείς άλλος δεν μπορεί να μιλήσει για όλα αυτά καλύτερα, από τα στελέχη του ΚΚΕ που δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα διαρκείας με όλες τους τις δυνάμεις, με περιοδείες σε όλη τη χώρα, σε πλατείες, σε πόλεις και χωριά αλλά και στα πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών, στα μικρόφωνα ραδιοσταθμών, σε συνεντεύξεις όλων των ΜΜΕ, έναν αγώνα κουραστικό και αδιάκοπο από την αρχή του χρόνου όταν ξεκινούσε η προεκλογική εκστρατεία για τις δημοτικές, τις περιφερειακές, τις κοινοτικές και τις ευρωπαϊκές εκλογές.

Ποιος άλλωστε θα μπορούσε να απαντήσει καλύτερα από το Γιάννη Γκιόκα στην κα Αχτσίογλου αφενός για τα ελληνοτουρκικά και αφετέρου για τα εργασιακά, όπως για παράδειγμα η επαίσχυντη, αλλά μασκαρεμένη με προαίρεση και πληρωμή, 7ήμερη εργασία στον επισιτισμό-τουρισμό που η ίδια υπέγραψε και ο εκνευρισμός της ήταν τόσο έντονος στο πάνελ τις προάλλες που προσπαθούσε να μας πείσει πως το κρέας είναι ψάρι πουλώντας πολύ φτηνά τρέλα κι αγένεια.

Ποιος θα μπορούσε να απαντήσει καλύτερα σε Νέα Δημοκρατία και Σύριζα από το Σωτήρη Πουλικογιάννη για τα ματωμένα πρωτογενή υπερπλεονάσματα που αμφότεροι επικαλούνται και για όλα τα προσυμφωνημένα και ήδη ψηφισμένα υπογεγραμμένα αντιλαϊκά μέτρα που δήθεν δε θα πάρουν, αλλά υποχρεούνται να το κάνουν ως το 2060, δεσμευμένοι από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Ποιος θα μπορούσε να μιλήσει καλύτερα για τον εργατικό μεσαίωνα που επικρατεί στον κλάδο επισιτισμού-τουρισμού από το Γιώργο Πέρρο ο οποίος σε συζήτηση με τους εργαζόμενους στον κλάδο αυτό ανέδειξε τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς, τη μη εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, την ανασφάλιστη και πολλές φορές απλήρωτη εργασία, την εκμετάλλευση των αναγκών των εργαζομένων από τους εργοδότες τους κ.ο.κ. Ποιος θα μπορούσε να απαντήσει καλύτερα από τη Λιάνα Κανέλλη για το Βαρουφάκη που προσπαθεί να μας τρελάνει λέγοντας πως δήθεν δεν ψήφισε το 3ο μνημόνιο (ενώ έστειλε θετική επιστολική ψήφο στη Βουλή), για την απόλυτη ταύτιση των πολιτικών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, για τις κοινές δεσμεύσεις και των δύο χθες προς τον ΣΕΒ και το κεφάλαιο. Και όλα αυτά είναι ένα ελάχιστο δείγμα από τις ατελείωτες παρεμβάσεις όλων των στελεχών του ΚΚΕ και μάλιστα μόνο μέσα στην τελευταία εβδομάδα. Εν κατακλείδι ποιος μπορεί να μιλήσει καλύτερα για όλα όσα απασχολούν τη ζωή και την καθημερινότητά μας από το Ριζοσπάστη;

Συχνά κατηγορούμαι πως όταν γράφω ή όταν ακόμη μιλάω στην προσωπική μου ζωή, προσπαθώ να πείσω τον κόσμο να ψηφίσει ΚΚΕ και αυτό είναι αλήθεια. Αυτό παλεύω και θα συνεχίσω να το κάνω, προπαγανδίζοντας τις θέσεις του Κόμματος γραπτώς, προφορικώς, σε προσωπικές και μη συζητήσεις, στο δρόμο, σε απεργίες, σε πορείες, σε διαδηλώσεις, σε εργοστάσια, μαγαζιά και γραφεία, σε σχολειά και πανεπιστήμια, σε καφενεία και σπίτια, φίλων, γνωστών και αγνώστων. Το ζήτημα που τίθεται είναι, γιατί θέλω τόσο πολύ να δυναμώσει το ΚΚΕ; Ο λόγος είναι απλός. Οραματίζομαι μια άλλη κοινωνία, ανώτερη, στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων! Και αυτή την κοινωνία μόνο το ΚΚΕ μπορεί να την πραγματώσει. Μόνο το ΚΚΕ παλεύει πραγματικά γι’ αυτή από τη γέννησή του μέχρι σήμερα, εδώ και 100 χρόνια και θα συνεχίσει να το κάνει αντλώντας δύναμη από τον ίδιο το στόχο του, από το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό. Τη νιότη του κόσμου! Γι’ αυτό λοιπόν ψηφίζω ΚΚΕ, στηρίζω με κάθε δύναμη το ΚΚΕ και προσπαθώ να πείσω με κάθε τρόπο, κάθε άνθρωπο να ψηφίσει ΚΚΕ. Και για το δικό του καλό, αλλά και για το δικό μου. Μόνο συλλογικά μπορεί να αλλάξει η κοινωνία. Τα ατομοκεντρικά υποκατάστατα του καπιταλισμού δεν είναι μήτε λύση, μήτε πρόοδος. Είναι οπισθοδρομικά και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον ίδιο σάπιο συστημικό προορισμό. Τις κρίσεις, την ανέχεια, τη δυστυχία, τη μιζέρια, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την ύπαρξη καταπιεστών και αναγκαστικά καταπιεσμένων. Αν αυτό εσείς το λέτε πρόοδο, σας συμβουλεύω να ανατρέξετε σε λεξικό. Αν πιστεύετε πως ο όρος φιλελευθερισμός, νέος ή παλιός, έχει έστω και μία αληθινά προοδευτική έκφανση τότε και πάλι σας συμβουλεύω να αναζητήσετε το λήμμα. Το μέλλον δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ μασκαρεμένο παρελθόν. Όσα lifting και botox και αν κάνουμε, το χάρο δεν τον ξεγελάμε. Κάθε παλιό, κάθε σάπιο είναι καταδικασμένο να πεθαίνει. Και όταν λέω κάθε παλιό και σάπιο εννοώ το συντηρητισμό, τον εθνικισμό, το φασισμό, τον ψευτοπατριωτισμό, τη σοσιαλδημοκρατία και την ξεπουλημένη αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ.

Όσον αφορά το μαύρο φίδι που εκθρονίστηκε από το 10% στο 3,5% όπως είχαμε ξαναπεί, είναι μια καλή αρχή, μα τίποτα παραπάνω. Και μόνο που καταλαμβάνει έστω και μια έδρα στο κοινοβούλιο ο ναζισμός, πρόκειται για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Δεν αρκεί ούτε να μειωθεί η δύναμη της ναζιστοσυμμορίας, ούτε να βγει από το κοινοβούλιο. Το φίδι πρέπει να τσαλαπατηθεί σκληρά στο κεφάλι, να χωθεί στο χώμα εκεί που ανήκουν τα σκουλήκια, να ξεχαστεί στα μαύρα χρονοντούλαπα της ιστορίας. Και μαζί του να πάρει ρατσιστές, εθνικιστές, φασίστες, αρνητές του ολοκαυτώματος, ομοφοβικούς, αντισημίτες, μισογύνηδες, μισαλλόδοξους, αντικομμουνιστές, θρησκόληπτους και κάθε άλλο σάπιο ον στον πλανήτη αυτό.

Κλείνοντας θα συνοψίσω όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη που ήθελα να πω και δεν είπα, που ίσως γράψω στο μέλλον ή και όχι, σε μια μόνο φράση:

ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ! Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ!