Ευχές την περίοδο της δυστοπίας

Μέσα στη δυστοπία, στη βαθιά κοινωνικοοικονομική και ενεργειακή κρίση, σε μια συνθήκη βίας όπου τα παιδιά μένουν απροστάτευτα, πεθαίνουν μέσα στις σχολικές  τάξεις, «βιάζονται» καθημερινά από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και από το σύνολο της κοινωνίας, όπου πεινάνε και διψούν, αποκλείονται από την πρωτοβάθμια περίθαλψη, όπου πεθαίνουν στα χέρια των μανάδων τους στα παγωμένα νερά του Έβρου και του Αιγαίου, όπου φοιτητές ασφυκτιούν μέσα σε μια συνεχόμενη συνθήκη ζόφου και καταστολής, όπου ο καθένας έρχεται αντιμέτωπος με την κατάθλιψη, το άγχος, τις κρίσεις πανικού και παλεύει καθημερινά να διατηρήσει την Ψυχική του Υγεία και να σταθεί ξανά στα πόδια του γιατί θέλει να δει ξανά το φως και να βγει από το σκοτάδι, όπου παλεύει να χτίσει το παρόν και το μέλλον του μέσα στην αβεβαιότητα και την επισφάλεια, όπου ψάχνει στους κάδους για ένα κομμάτι ψωμί, όπου κοιμάται στους δρόμους και στα πεζοδρόμια έξω από στρασαλιζέ καταστήματα παιχνιδιών τυλιγμένος με κουβέρτες ζητώντας ελεημοσύνη, όπου καίγεται ζωντανός στο ίδιο του το σπίτι, γιατί βιώνει τη φτώχεια και την ανέχεια, όπου αναρωτιέται καθημερινά πόσο αξίζει τελικά η ανθρώπινη ζωή (;!),

θα ήθελα να ευχηθώ καλές γιορτές με υγεία και με την ελπίδα ότι τη νέα χρονιά η σπίθα μας θα κάνει τα σκοτάδια φως αλλά και με την ελπίδα ότι εκείνος ο κόσμος που περιέγραφε ο Θάνος Μικρούτσικος είναι κάπου σε μια γωνιά, μας κλείνει το μάτι και περιμένει να τον πιάσουμε από το χέρι, να τον περπατήσουμε και να τον ανακαλύψουμε… Είναι εκείνος ο κόσμος, όπου ο ποιητής θα ψαρεύει και ο ψαράς θα γράφει ποιήματα…

Καλή και αγωνιστική χρονιά με τον καιρό να είναι κόντρα