Είδαμε τους φόβους μας να μεγαλώνουν και ακόμα περιμένουμε, τι ακριβώς δεν ξέρω, για να πούμε ως εδώ!

25 Γενάρη 2019, τέσσερα χρόνια από την ημέρα που το “καινούριο” πήρε τη θέση του παλιού. Ζήτησε χρόνο να μας δείξει το αληθινό του πρόσωπο και τελικά μας έδειξε τα δόντια του.

Κι είδαμε στ’ αλήθεια πολλά καινούρια μέσα στα τέσσερα αυτά έτη. Είδαμε κι άλλους φίλους να φεύγουν για το εξωτερικό, είδαμε συντάξεις και μισθούς να δεσμεύονται για λίγα ευρώ, είδαμε παππούδες να θρέφουν όλη την οικογένεια και να μην έχουν για φάρμακα, είδαμε λαϊκά σπίτια να κατάσχονται, είδαμε πρωτοφανή τρομοκρατία στον εργασιακό τομέα, είδαμε αθώους ανθρώπους να στέλνονται σε ένα κελί, είδαμε την κατάθλιψη να χτυπά την πόρτα οικείων και ξένων, είδαμε τους εαυτούς μας να παρακαλούν να περάσει γρήγορα ο μήνας που οικονομικά δεν βγαίνει, είδαμε εφήβους με κρίση πανικού για το μέλλον, είδαμε γονείς να μην έχουν για τα βασικά, είδαμε παιδιά να λιποθυμούν από πείνα, είδαμε πρόσφυγες εγκλωβισμένους στην αθλιότητα, είδαμε φασίστες να βρίζουν τη Μαγδα, είδαμε τα ΜΑΤ να ανοίγουν τα κεφάλια των συντρόφων μας, είδαμε αυτόχειρες που δεν άντεξαν όσα βλέπαμε…

Είδαμε…

Είδαμε τους φόβους μας να συνεχίζουν και να μεγαλώνουν και ακόμα περιμένουμε, τι ακριβώς δεν ξέρω, για να πούμε ως εδώ!