Εικόνες από ένα (ζοφερό) μέλλον… (Ας μιλήσουμε για την “Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία”…)

Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε μεγάλη κινητικότητα από την Κυβέρνηση και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας για την “Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία”. Διοργανώνουν σχετικές συναντήσεις, συσκέψεις και ημερίδες, προβάλλοντάς την ως βασικό πυλώνα της ανάπτυξης και της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Την πλασάρουν ως εναλλακτική, δημοκρατική μορφή, ως λύση στα προβλήματα των ανέργων.  

Βασίλης Θωμόπουλος – Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος, Ενέργειας, Προγραμματισμού και Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων

Οι άνεργοι στην πόλη μας ξεπερνούν τους 30.000 και στην πλειοψηφία τους, είναι νέοι άνθρωποι. Νέοι επιστήμονες μεταναστεύουν. Κάτω από το όριο της φτώχειας ζει ένα μεγάλο ποσοστό του λαού. Στην Πάτρα 10.000 συμπολίτες μας είναι δικαιούχοι του Κ.Ε.Α. Άρα το πρόβλημα είναι υπαρκτό και έντονο.

Σταθερά, η μόνιμη δουλειά υποκαθίσταται από ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ας  δούμε την ωμή πραγματικότητα, όπως αυτή αποτυπώνεται στο Δήμο μας.  Από το 2010 μέχρι 31/12/2017 είχαμε 567 αποχωρήσεις μόνιμου προσωπικού και καμία αναπλήρωση. Την ίδια στιγμή μόνιμες θέσεις εργασίας αντικαθίστανται με τα 8μηνα της λεγόμενης κοινωφελούς εργασίας μέσω ΟΑΕΔ, όπου στο Δήμο μας το 2017 εργάστηκαν 623 εργαζόμενοι για να επιστρέψουν ξανά στην ανεργία. Αντίστοιχος ήταν ο αριθμός τους και τα προηγούμενα χρόνια.

Η κρατική χρηματοδότηση στους Δήμους συνεχώς μειώνεται.

Κεντρική κατεύθυνση και της σημερινής κυβέρνησης, όπως καθορίζεται από τον «Κλεισθένη», το νέο νόμο δηλαδή που η κυβέρνηση ψηφίζει τις επόμενες ημέρες για την Τοπική και την Περιφερειακή Διοίκηση, είναι η παραχώρηση κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών, σε ιδιώτες. Υπηρεσίες όπως η καθαριότητα, ο ηλεκτροφωτισμός, το πράσινο, τα νεκροταφεία, οι κοινωνικές δομές, ο πολιτισμός, θα αποτελέσουν πεδίο σοβαρής κερδοφορίας για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι μια σειρά δομές, απαραίτητες για τη λαϊκή οικογένεια, θα ακριβοπληρώνονται, για όσους μπορούν.

Η «Κοινωνική Οικονομία» έρχεται με σημαία την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων των λαϊκών στρωμάτων, καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες για την αντιμετώπισή τους. Φορτώνει στους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους φτωχοποιημένους, την ευθύνη της διαχείρισης ορισμένων κοινωνικών αναγκών τους σε καθορισμένο πλαίσιο (επιχειρηματικότητα), με περίβλημα τον εθελοντισμό, τη συμμετοχή, τη συλλογικότητα.

Ο βασικός στόχος είναι να αξιοποιηθεί ως «δούρειος ίππος» για την άλωση μιας σειράς κοινωνικών υπηρεσιών, αλλά και γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Έτσι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος, ώστε μια ευρύτατη σειρά από κοινωνικές υπηρεσίες να περάσουν σε επιχειρήσεις «κοινωνικής» επιχειρηματικότητας, να ιδιωτικοποιηθούν. Ταυτόχρονα, αξιοποιώντας την «κοινωνική οικονομία», η εμπορευματοποίηση μιας σειράς δραστηριοτήτων γίνεται πολύ ευκολότερα αποδεκτή από τους εργαζόμενους.

Η προώθηση της εμπορευματοποίησης αυτών των υπηρεσιών, θα οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση του κόστους τους για τα λαϊκά εισοδήματα, αφού παρά τις «αγαθές προθέσεις» και την όποια εθελοντική εργασία, ένα σημαντικότατο τμήμα του κόστους αυτών των υπηρεσιών, που μέχρι τώρα καλύπτονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα επιβαρύνει πλέον τα λαϊκά στρώματα, τις φτωχές λαϊκές οικογένειες. Ένα παράδειγμα της Κοινωνικής Αλληλεγγύης, είναι ο καταναλωτικός συνεταιρισμός «The Cooperative» στη Μ. Βρετανία, με 4,5 εκατ. μέλη, 123 χιλιάδες υπαλλήλους και 4.300 καταστήματα, 9,5 δισ. λίρες κύκλο εργασιών και 111 εκατ. λίρες κέρδη. Το παραπάνω παράδειγμα επιβεβαιώνει ότι μιλάμε για επιχειρήσεις με μεγάλο κέρδος και κακοπληρωμένους εργαζόμενους, χωρίς δικαιώματα.

Η ίδια η ζωή επιβεβαιώνει ότι, κάθε  επιχείρηση που δρα μέσα στον καπιταλισμό και ανεξάρτητα από την νομική της μορφή, εξυπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου, αυτό αφορά και τον τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας.

Υπάρχει διέξοδος.

Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι έχουν πείρα και γνώση, έχουν χορτάσει από παχιά λόγια για “ανάπτυξη”, “καινοτομία”, “επιχειρηματικότητα”. Όπως γράφει και ο Ναζίμ Χικμέτ, «ζούμε σ’ ένα κόσμο που ταΐζουν τους ανθρώπους με λόγια και με πατάτες τους χοίρους».

Υπάρχει άλλος δρόμος.

Είναι ο δρόμος της οργάνωσης και του αγώνα, για καλύτερη ζωή, για σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, για να μην κατασχεθεί το λαϊκό βιός, για μέτρα στήριξης των ανέργων και των οικογενειών τους, για δωρεάν πρόσβαση σε Υγεία – Παιδεία – Πολιτισμό – Αθλητισμό.

Μονιμοποίηση τώρα όλων των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας, στους Δήμους, στα Νοσοκομεία, στην Εκπαίδευση.

Για τη ζωή που μας αξίζει!

Βασίλης Θωμόπουλος
Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος, Ενέργειας, Προγραμματισμού και Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων