Είναι η «κανονικότητα» που γεννάει τέρατα

Είναι η κανονικότητα, η ζωή συνεχίζεται, είναι πολιτική γραμμή και πράξη, τι να κάνουμε; Έρχονται Χριστούγεννα και οι τρεις μάγοι έρχονται να μας φέρουν το εμβόλιο. (Αν δεν με πιστεύετε δείτε και το σκίτσο του Χατζόπουλου στην Καθημερινή).

Τι και αν μετράς εκατοντάδες νεκρούς και διασωληνωμένους κάθε μέρα; Θα ήθελες να έβλεπες το πρωθυπουργικό ζεύγος να βολτάρει δίπλα από φέρετρα και σακούλες με νεκρούς; Όχι βέβαια, η αντιστροφή της πραγματικότητας είναι το ζητούμενο. Είναι οι ευθύνες που δεν πρέπει να ζητηθούν. Είναι η κοινωνική αποδοχή και νομιμοποίηση της λογικής αυτό είναι το κράτος, μέχρι εκεί μπορεί και αυτό που μπορεί, το κάνει σωστά. Δεν βλέπεις τι γίνεται στο Βέλγιο;

Τι και αν ζούμε σ’ ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, καταπίεσης και εκμετάλλευσης δεκαετίες τώρα; Το ζητούμενο είναι να ελπίζεις ότι θα αλλάξει και θα αλλάξει γιατί θα φροντίσει το κράτος σου. Όπως φρόντισε χρόνια τώρα να σου στερήσει και τα στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά. Το θέαμα όμως δεν θα στο στερήσει ποτέ, και υπάρχει λόγος.

Είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα που καθαγιάζεται μέσα και από εικόνες. Ο πρωθυπουργός ποδηλάτης, η σύζυγός του ως άλλη easy rider είναι εικόνες ανάσας, κάνε υπομονή θα μπορείς και εσύ να πράξεις το ίδιο σε ένα μήνα, σε δύο μήνες σ’ έναν χρόνο δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι θα μπορέσεις να επιστρέψεις στην «κανονικότητα». Στο λέει ο Πρωθυπουργός σου.

Είναι η «κανονικότητα» που γεννάει τέρατα.