Είναι παράλογα όσα ζητάει ο Κουφοντίνας;

Τις προάλλες στη Βουλή ο Μπογδάνος κόμπαζε για την ανωτερότητα της αστικής δημοκρατίας που δίνει ελεύθερο βήμα ακόμα και στους εχθρούς της, ενώ παράλληλα άφηνε άθλιες κατηγορίες πως το ΚΚΕ οπλίζει το χέρι των τρομοκρατών.

Η “υπεροχή” της αστικής εξουσίας και η ανοχή της στην άλλη γνώμη φαίνεται ανάγλυφα από την άγρια καταστολή των διαδηλώσεων,  τους χρυσαυγίτικους θύλακες στην αστυνομία και το ανεξέλεγκτο μίσος των Πραιτωριανών για οτιδήποτε κινείται-κινητοποιείται. Φαίνεται στον ασφυκτικό έλεγχο των καναλιών της ΕΡΤ και των κρατικοδίαιτων ιδιωτικών καναλιών, που είναι βασιλικότερα του βασιλέως -εκτός και αν ο ιδιοκτήτης τους νιώθει ριγμένος και κάνει “αντιπολίτευση”, πιέζοντας την κυβέρνηση.

Η ανοχή της αστικής εξουσίας σε όσους θεωρεί εχθρούς της, φαίνεται στην περίπτωση του Κουφοντίνα ή παλιότερα του Ρωμανού -με τον εμπαιγμό διαρκείας προς το πρόσωπό του και το αυτονόητο δικαίωμά του να σπουδάσει. Φαίνεται συνολικά στην απάνθρωπη αντιμετώπιση όλων των κρατούμενων από τις αρχές, ιδίως στο διάστημα της πανδημίας, που καθιστά τον όρο “σωφρονιστικό σύστημα” τον πιο άθλιο από όλους τους άθλιους ευφημισμούς. Ό,τι είναι δηλαδή και η λέξη δημοκρατία για την αστική εξουσία: ευφημισμός.

Ναι αλλά τι σχέση έχουμε εμείς με τον Κουφοντίνα; Καμία απολύτως. Όση έχουν δηλαδή η αστική δημοκρατία με δημοκρατικά δικαιώματα των κρατουμένων και λοιπών “εσώκλειστων προαυλιζόμενων”, εν καιρώ πανδημίας.

Συγκεκριμένα το ΚΚΕ δεν είχε καμία πολιτική σχέση με την τακτική της ατομικής τρομοκρατίας, ούτε την είδε ποτέ ως υποκατάστατο της επαναστατικής βίας των εξεγερμένων μαζών. Οποιαδήποτε σύνδεση γίνεται εκ του πονηρού, ακολουθώντας τον προκλητικό ισχυρισμό του Μητσοτάκη πως στη χώρα μας, η βία είχε πάντα αριστερό πρόσημο -τον καιρό που εκδικαζόταν ακόμα η εγκληματική δράση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.

Ας το δούμε και αντιστρόφως. Η μόνη φορά που ο Κουφοντίνας αναφέρει οτιδήποτε αμυδρά σχετικό με το ΚΚΕ, είναι ότι άκουγε ριζίτικα από τον 902 στο τρανζιστοράκι του, όταν κρυβόταν στο Αγκίστρι, το καλοκαίρι πριν παραδοθεί. Δεν είχε ποτέ κοινές πολιτικές αναφορές με το ΚΚΕ, όπως πιστοποιούν τα βιβλία του και οι προκηρύξεις της 17Ν, δεν έτρεφε ποτέ πολιτικές ελπίδες που να συνδέονταν με το ΚΚΕ, ούτε αναφέρει τη Σοβιετική Ένωση ως σοσιαλιστική.

Η σύνδεση αυτή υπάρχει μόνο στο μυαλό διαφόρων Μπογδανίσκων, που κάνουν μικρόνοες αναλύσεις και δυσανάλογα μεγάλο θόρυβο, με πολιτικές κραυγές. Ξέρουν καλά, βέβαια, σε ποιο κοινό απευθύνονται και ποια αντανακλαστικά θέλουν να διεγείρουν. Και εφαρμόζουν την μια παλιά συνταγή ακροδεξιάς συνωμοσιολογίας που έψαχνε να βρει τον αρχηγό της 17Ν στον τροτσκιστή Πάμπλο ή τον -παλιό τροτσκιστή- Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο φρέσκος, απλοϊκός λόγος των αρίστων θυμίζει κονσέρβα -ή μάλλον κονσερβοκούτια-, ενώ στην παράταξή τους στήνει χορό η μικρόνοια με την μικροψυχία -για μικροπολιτικά οφέλη. Ακούμε ως σοβαρά, “επιχειρήματα” για τον “κατά συρροφή δολοφόνο”, που δε δικαιούται άδειες, για να μην κυκλοφορεί στα ίδια μέρη που σκότωσε τα θύματά του (από πρόσφατη ομιλία του Μητσοτάκη). Και γινόμαστε μάρτυρες σε ένα φεστιβάλ “ανθρωπισμού”, που δείχνει και αυτός την πολιτική υπεροχή του κόσμου τους -όπως έλεγε ο Μπογδάνος.

Παραθέτουμε ενδεικτικά δύο γαλάζια τιτιβίσματα σχετικά με την ανακοίνωση της ΟΕΝΓΕ, που έλεγε το αυτονόητο: πως η αναγκαστική σίτιση ενός απεργού πείνας είναι βασανιστήριο.

Καθ’ υπέρβαση του δικού τους δικαίου και του δικού τους Συντάγματος, λένε ανοιχτά πως ένας τέτοιος κρατούμενος δεν πρέπει να διεκδικεί όσα δικαιούται και να αξιώνει ίση μεταχείριση με τους υπόλοιπους. Αλλά αν είναι έτσι, γιατί δεν επαναφέρουν και τη θανατική ποινή, για να μην αναπνέει και τον ίδιο αέρα με όλους τους νόμιμους και ηθικούς; Και πού είδαν γραμμένο ότι οι νόμοι έχουν άλλη ισχύ, ανάλογα με αυτόν που τους επικαλείται;

Μία από τις προβεβλημένες πένες τους έφτασε στο σημείο να γράψει στο Protagon τι θα έκαναν: (όσοι στηρίζουν το αίτημα του Κουφοντίνα) αν ξεκινούσαν απεργία πείνας τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες κράτησης…;
Λες και υπήρξε φωτογραφική διάταξη εις βάρος τους. Λες και τους αρνήθηκε κανείς όσα δικαιούνται ως κρατούμενοι. Λες και ζήτησε κανείς να έχουν δυσμενή-χειρότερη μεταχείριση από άλλους κρατούμενους. Λες και τα κεφάλια της Χρυσής Αυγής βρίσκονται κλεισμένα στα ειδικά κελιά του Χρυσοχοΐδη για τους τρομοκράτες. Λες και δεν αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας ο Παττακός -και έζησε άλλα 30 χρόνια- χωρίς να ζητήσει ποτέ συγνώμη για οποιαδήποτε πράξη του. Λες και δε βγήκε ήδη -στο τετράμηνο- από τη φυλακή ένας από τους καταδικασμένους Χρυσαυγίτες.
Πόσες γελοίες λαθροχειρίες μπορούν να χωρέσουν σε λίγες λέξεις;

Εν κατακλείδι.

Όποιος στηρίζει το δίκαιο αίτημα του Κουφοντίνα, δε στηρίζει τη δράση του, ούτε το ιδεολογικό της πλαίσιο. Απαιτούνται άλματα λογικής και μπόλικο θράσος για να το υποστηρίξει κανείς. Και τέτοιο περισσεύει σε πολλούς “αρίστους”, που νομίζουν πως παίζουν χωρίς αντίπαλο, αλλά και στη ροζ αντιπολίτευση, που ως κυβέρνηση ακολούθησε πανομοιότυπη τακτική στο ζήτημα των αδειών του Κουφοντίνα και γενικά στη μεταχείριση των κρατουμένων σε όλες τις φυλακές της χώρας.

Όχι, δεν έχουμε πολιτική, προγραμματική, θεωρητική, πρακτική σχέση με τον Κουφοντίνα και την 17Ν. Και βασικά -το βασικότερο απ’ όλα- δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ουσία της υπόθεσης. Δεν έχει καμία σημασία ποιος είναι ο Κουφοντίνας και τι έκανε πριν παραδοθεί στις Αρχές. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν τον συμπαθούν πολιτικά ή όχι, όσοι βλέπουν πως διεκδικεί τα αυτονόητα.

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν πολλά κεφάλαια που μας απασχολούν και μας ενδιαφέρουν.

Μας ενδιαφέρει και μας απασχολεί η εφαρμογή του τρομονόμου στην πολύκροτη δίκη της 17Ν, όπου μια σειρά άτομα δικάστηκαν για τις ιδέες και τις πολιτικές τους θέσεις.
Μας ενδιαφέρουν και μας απασχολούν οι… προηγμένες “ανακριτικές μέθοδοι” στον Σάββα Ξηρό, που “μίλησε” υπό την επήρεια φαρμάκων, ενώ οι συνθήκες κράτησής του επιδείνωσαν σοβαρά την όρασή του και συνολικά την υγεία του.
Μας ενδιαφέρει και μας απασχολεί η προ ημερών άγρια καταστολή στην κινητοποίηση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα, πριν καν ξεκινήσει και βγει στο οδόστρωμα.
Μας ενδιαφέρει και μας απασχολεί η τιμωρητική φωτογραφική διάταξη εις βάρος ενός κρατούμενου -όποιος και αν ήταν αυτός- και η διεκδίκηση όσων αυτονόητων δικαιούται. Και δε ζητά την απελευθέρωσή του, αλλά την επιστροφή του στην ειδική πτέρυγα στον Κορυδαλλό -δηλαδή ούτε καν ίση μεταχείριση με έναν οποιοδήποτε κρατούμενο.
Μας ενδιαφέρει και μας απασχολεί η μικρόνοη μικροψυχία των “αρίστων”, το τείχος της (εκάστοτε) κυβέρνησης σε μια δίκαια διεκδίκηση, που οδηγεί έναν απεργό πείνας -που βρίσκεται ήδη στην εντατική- στην εξόντωση.
Μας ενδιαφέρουν και μας απασχολούν τα σενάρια για την αναγκαστική υποβολή του σε σίτιση, χωρίς τη θέλησή του, που συνιστούν μιας μορφής βασανιστήριο.

Με δυο λόγια, μας ενδιαφέρει και μας απασχολεί κάθε αθλιότητα του αστικού κράτους και οι δικτατορικές αρετές της δημοκρατίας τους. Και δεν κλείνουμε τα μάτια σε τίποτα.