Ένα παραμύθι για την αυτοδιάθεση των λουλουδιών

Η πασχαλιά μου.

Έχουμε μια τρελή πασχαλιά στον κήπο. Ανθίζει όποτε γουστάρει εκτός από το Πάσχα.

Συνήθως κοντά στα Χριστούγεννα πετάει κάτι ασθενικά ανθάκια που προσπαθούν εις μάτην να γίνουν κανονικά άνθη. Μένουν καχεκτικά ώσπου έρχεται ένα κρύο λίγο πιο τσουχτερό και αναστέλλει την ανάπτυξη.

Εξωτερικοί παράγοντες και κλιματικές αλλαγές φέρνουν τα πάνω -κάτω στην αυλή μου.

Το γιασεμί σταθερό, μοσχομυρίζει σε όλους τους καιρούς, συγκαταβατικό με την περιπλεγμένη ανάμεσα στα κλαδιά του πασχαλοχριστουγεννιά μου -αυθαίρετη δική μου ονομασία-. Περιμένει να αποφασίσει μόνη για την ανθοφορία της. Φαντάζομαι πως σιγοτραγουδάει από μέσα του με καλοσύνη το γνωστό του Άκη Πάνου: “Ασ’ τον τρελλό στην τρέλα του”.

Δείχνει-το γιασεμί μου πάντα-μεγάλη κατανόηση στις επιλογές της γειτόνισσάς του.

Η αλήθεια είναι πως μπλέκονται αρμονικά οι μυρουδιές τους.

Το γιασεμί μου έχει μια εσάνς πασχαλιάς κι η πασχαλιά μου μοσχοβολάει γιασεμί.

Μάλλον τα βρήκαν μεταξύ τους και μένα μου περισσεύει.

Καλή και ήσυχη βδομάδα.