Η επάρατος νόσος του αντικομμουνισμού

Η παρουσία μου στα social media μετράει πάνω από 7 χρόνια πια κι ο καθένας μας υπάρχει σε αυτόν τον εικονικό κόσμο για τις δικές του “μοναδικές” αιτίες.

Γνωρίζοντας λοιπόν τις απαρχές αυτής της περίεργης αλληλεπίδρασης σκέψεων, μουσικών, τσιτάτων και φωτογραφιών, αυτό που βγάζω ως συμπέρασμα είναι ότι τα social media αλλάζουν, και αλλάζουν με κατεύθυνση προς το χειρότερο. Θα μου πεις υπήρξαν ποτέ για κάτι καλό; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Αυτή η ψευδαίσθηση της “επικοινωνίας” τελικά κατάφερε να πετύχει στο έπακρο και με το παραπάνω το σκοπό της, την πλήρη απουσία της φυσικής επίδρασης που έχει ο καθένας μας στο σύνολο…

Η υποτιθέμενη πολιτικοποίηση των social media GR στους καιρούς που ζούμε, ήταν ως ένα βαθμό αναπόφευκτη αλλά και θεμιτή, οι απόψεις άλλαξαν επίπεδο, επικοινωνήθηκαν ως ένα βαθμό σε κόσμο που δεν ασχολείται με την πολιτική και γενικά τζερτζελές να γίνεται, διότι ως εκεί μπορούν να φτάσουν τα social media.

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση τον τελευταίο καιρό, είναι το πόσο αντιδραστική είναι μια μερίδα αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών, που με αφετηρία τις δικές τους αδυναμίες ερμηνείας των δεδομένων, καταλήγουν να γίνονται τόσο σκοταδιστικά αντιδραστικοί που δυσκολεύεται κανένας να τους ξεχωρίσει απ’ τα φασιστοειδή που προφανώς βρήκαν και αυτά διέξοδο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ώστε να καταφέρουν να περάσουν την προπαγάνδα τους!

Τα δύο παραδείγματα που θα παρουσιάσω μιλάν από μόνα τους και είναι εξαιρετικά επικίνδυνα, ας σημειωθεί δε ότι τα “διλήμματα” τα έθεσαν “προοδευτικά” μυαλά!

Εν είδει χιούμορ και αρρωστημένης ψυχοσύνθεσης ο “προοδευτικός” πολέμιος των σκοταδιστών παπάδων για τις antigay θέσεις τους, Αντρέα Κοκοβίλα του twitter, θέτει το “καίριο” ερώτημα αναμένοντας το κοινό του να απαντήσει “Κάρτα μέλους της ΚΝΕ”. Έχω δει τον “φίλτατο” Αντρέα να βγάζει αφρούς για ανάλογου τύπου ερωτήματα όταν τίθενται από τον Άνθιμο π.χ. Α) Θες το παιδί σου να έχει καρκίνο; ή Β) να είναι Gay;… Προφανώς ο Αντρέα και ο Άνθιμος δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα στον κόσμο που έχουν φτιάξει, έτσι και αλλιώς και τα διλήμματα τους είναι ανάλογα και τόσο όμοια που καμιά διαχωριστική γραμμή δεν μπορεί να μπει ανάμεσα σε αυτούς τους δυο.

Το δεύτερο παράδειγμα είναι πιο πρόσφατο και ακόμη πιο “γαργαλιστικό”, αυτό θα προσπαθήσω να το αποδομήσω βάσει των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας!

Βλέπετε εδώ τα ερωτήματα είναι περισσότερα, και το δίλημμα που έχει ο υποτιθέμενος ψηφοφόρος είναι μακράν δυσκολότερο, οι συνδυασμοί και οι λογικές σκέψεις στο μυαλό του δίνουν και παίρνουν, η αγωνία είναι μεγάλη, αν και δίνει μια εύκολη διέξοδο ο εμπνευστής θέτοντας το “ακροδεξιός” ως μια από τις επιλογές σου!

Αλλά ας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τα 4 θανάσιμα αμαρτήματα της “αστείας” ψηφοφορίας.

Λοιπόν έχουμε και λέμε, το 73% δεν θέλει το παιδί του να είναι Φασίστας… μια χαρά ποσοστό έχει το αντιφασιστικό κίνημα στην χώρα μας, βάση το σύνολο των ψηφοφόρων πάντα!

Το 5% προτιμάει το παιδί του να είναι κλέφτης ή ακροδεξιός. Το ομοφυλόφιλος δεν το σχολιάζω διότι εκπίπτει απ’ τον συνδυασμό, μια και οι φασίστες δεν μπορεί να είναι ομοφυλόφιλοι, δεν τους το επιτρέπει η συνείδησή τους!

Το 7% δεν θέλει το παιδί του ομοφυλόφιλο, αλλά δεν έχει πρόβλημα να είναι ΚΚΕς ή φασίστας ή κλέφτης… περίεργα παιχνίδια παίζονται στα μυαλά των ανθρώπων, και το 15% χριστιανών αδερφών, έχει πρόβλημα με το ΟΥ ΚΛΕΨΕΙΣ… δεν τον νοιάζει όμως αν το παιδί του αποτεφρώνει εν καιρώ κομμουνιστές και ομοφυλόφιλους σε κάποιο φούρνο!

Το περίεργο με αυτές τις 2 ιντερνετικές, και σύμφωνα πάντα με το κοινό των εμπνευστών τους ψηφοφορίες, είναι πως το Κομμουνιστής είναι ένα απ’ τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να σε βρει σε αυτό τον κόσμο (και πάλι δεν βάζω, αν και το έβαλε ο ανεγκέφαλος ως επιλογή, το ομοφυλόφιλος μέσα σε αυτά, διότι η σεξουαλική επιλογή, δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τα υπόλοιπα). Για το 29% της πρώτης μπούρδας το να είσαι Κομουνιστής είναι χειρότερο απ το να έχεις καρκίνο (μόνο στην περίοδο του εμφυλίου και στα πρώιμα χρόνια τα μεταπολεμικά γίνονταν τέτοιες συγκρίσεις, κι όμως υπάρχουν ως διλήμματα στα κεφάλια “προοδευτικών” τύπων, που καυχιούνται για τον “προοδευτικότητά” τους που περάσαν και δεν ακούμπησαν!

Με αυτά και με τα άλλα ο Αντικομουνισμός έχει πολλά πρόσωπα, άλλοτε εμφανίζεται με την κλασική του μορφή του φασίστα, άλλοτε με την “προοδευτική” αριστερίστικη, άλλοτε δίκην χιουμοριστικού σχολίου κτλ… Είναι παρών διότι οι καιροί το προστάζουν, όλοι αυτοί ξέροντας ή “μη” επιτελούν τον ιστορικό τους ρόλο, έναν ρόλο που τον αποδέχθηκαν και τον υπηρετούν!