Επί ποδός πολέμου

Παρακολουθώντας δελτία ειδήσεων και τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές σου δημιουργείται η αίσθηση ότι τις τελευταίες ώρες η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.

Η παρουσία του υφυπουργού Άμυνας και πρώην αρχηγού του στρατού Στεφανή στον ΣΚΑΪ σήμερα το πρωί, και ο διάλογός του με τον δημοσιογράφο με φρασεολογία ανάλογη της πολεμικής περιόδου του  ’40, θυμίζει εποχές που οι περισσότεροι λόγω ηλικίας δεν έχουμε ζήσει. Η κυβέρνηση μέσω του υφυπουργού της καλεί το λαό να είναι περήφανος για τις ένοπλες δυνάμεις επειδή φυλάνε τα σύνορα, αντιμετωπίζουν την απειλή και αποτρέπουν την εισβολή στη χώρα και στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας και νίκης (απέναντί σε ποιον εχθρό;) φτάνει να είμαστε, όπως λέει, ενωμένοι.

Οι αναφορές σε «λαθρομετανάστες» από δημοσιογράφο ανταποκριτή του ΑΝΤ1, στην εκπομπή «Πρωινοί τύποι» σήμερα (ενδεικτικό το παράδειγμα, δεν είναι το μόνο),  με φόντο ομάδα μουσκεμένων προσφύγων που λίγο πριν είχαν διασωθεί, μπροστά από γυναίκες και μικρά παιδιά που τουρτούριζαν από το κρύο και έκλαιγαν, συντελούν απροκάλυπτα στη δημιουργία κλίματος εχθρικού προς κάθε ξεριζωμένο, και υποκινούν κοινωνικούς αυτοματισμούς προσφέροντας χώρο να κινηθούν φασιστοειδή και άλλα στοιχεία που εκμεταλλεύονται τα υπαρκτά προβλήματα στα νησιά και χύνουν ρατσιστικό δηλητήριο. Σήμερα στο λιμανάκι της Θερμής Λέσβου, κάτοικοι κραυγάζοντας κραυγές μίσους και ρατσισμού εμπόδιζαν πρόσφυγες να αποβιβαστούν από βάρκα που μόλις είχε αφιχθεί στο νησί (φωτογραφία), με επιβάτες στην πλειονότητά τους γυναικόπαιδα, ενώ ο δήμαρχος Μυτιλήνης και δεξιοί παράγοντες της πόλης αποφάσισαν πραξικοπηματικά να κλείσουν τους δρόμους που οδηγούν στη Μόρια για τους μετανάστες που βρίσκονται στο δυτικό τμήμα του νησιού…

“Να πάτε στην Τουρκία!” – Θερμή Λέσβου, σήμερα…

Στις τηλεοράσεις αλλά και στην καθημερινή ζωή, λίγοι είναι αυτοί που όταν αναφέρονται στους πρόσφυγες και μετανάστες, τους ακούμε να μιλάνε για ανθρώπους. Για ανθρώπους που δεν έχουν άλλη επιλογή. Για ανθρώπους που χρησιμοποιούνται ως μοχλός πίεσης για να εξυπηρετηθούν σχέδια ενταγμένα στους ευρύτερους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, ανταγωνισμούς και συγκρούσεις για τη μοιρασιά της ενέργειας. Λίγοι είναι όσοι με ψυχραιμία φωτίζουν και αναλύουν τις αιτίες που δημιουργούν πρόσφυγες και μετανάστες, που ξεριζώνουν τους ανθρώπους από τις πατρίδες τους και τους σπρώχνουν να φύγουν μακριά από τον τόπο τους για να σωθούν ή για να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής: τους πολέμους, τη φτώχια, τις φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις. Ακόμα πιο λίγοι – οι γνωστοί Λακεδαιμόνιοι… – είναι αυτοί που αποκαλύπτουν ποιοι δημιουργούν τις αιτίες και έχουν συμφέρον να τις διαιωνίζουν, και που δεν είναι άλλοι από τους πλουτοκράτες, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν, τους λυσσασμένους ανταγωνισμούς τους για το άνοιγμα νέων αγορών, την ακόρεστη δίψα του κεφαλαίου για κέρδη.

Οι αναλύσεις ειδικών και μη για το προσφυγικό-μεταναστευτικό, οι κοκορομαχίες μεταξύ των νυν και πρώην κυβερνώντων και οι αντιπαραθέσεις που κινούνται εντός των συνόρων της αστικής διαχείρισης θυμίζουν την κίνηση του συμπαθούς σκυλάκου που περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του κυνηγώντας την ουρά του. Καταλήγουν στο ίδιο αδιέξοδο, συγκρούονται στον ίδιο τοίχο.

Καστανιές, Έβρος, σήμερα

Τέλειωσαν πια οι μαγικές συνταγές και δεν υπάρχουν άλλοι λαγοί για να βγουν από τα καπέλα του πολιτικού προσωπικού της κυρίαρχης τάξης. Η γύμνια των πολιτικών τους αποκαλύφτηκε περίτρανα μαζί με την απελπισία τους τις τελευταίες μέρες στη Λέσβο και τη Χίο, με την παταγώδη αποτυχία της δια ροπάλου επιβολής  των σχεδίων της κυβέρνησης και την αναδίπλωση που ακολούθησε. Μιας κυβέρνησης που, όπως και η προηγούμενη, υπηρετεί και αποδέχεται την πολιτική και τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μεταξύ άλλων εγκλωβίζουν τους πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά.

Για να λυθεί και να εκλείψει ένα πρόβλημα πρέπει να απαλειφτούν οι αιτίες που το προκαλούν οι συνθήκες μέσα στις οποίες αποχτά σάρκα και οστά και εξαπλώνεται. Μετά από τόσα χρόνια είναι πια ολοφάνερο ότι το προσφυγικό-μεταναστευτικό δεν λύνεται με καταστολή, με περιοριστικές ή αποτρεπτικές μεθόδους, με τείχη και θαλάσσια φράγματα, με αποθήκευση ανθρώπινων ψυχών σε Μόριες, με πακτωλούς ευρώ σε ΜΚΟ ή κυβερνήσεις. Αντίθετα, διογκώνεται. Γίνεται επίσης πιο φανερό ότι το πρόβλημα δεν θα το λύσουν οι ίδιοι που το δημιουργούν, αφού για να το κάνουν πρέπει να πάνε κόντρα στα συμφέροντά τους.

Όποιος δεν βλέπει ότι οι κοινωνικές ανισότητες ολοένα και περισσότερο οξύνονται, ότι η εκμετάλλευση σε όλες της τις μορφές  γίνεται όλο και πιο άγρια και αποκρουστική, ότι στις μέρες μας ζούμε στην πιο άγρια μορφή του καπιταλισμού και οι συνθήκες ειρήνης στην οποία περιφέρουμε το εγώ μας μπορεί να μετατραπούν σε λίγο χρόνο σε κόλαση θανάτου, λόγω συγκυριών ή χειρισμών, προσποιείται ότι δεν βλέπει ή δεν θέλει να δει. Κι όποιος κλείνει τ’ αυτιά του όταν κάποιοι μιλάνε για την επιτακτική ανάγκη να απεμπλακεί η χώρα μας από τις λυκοσυμμαχίες που σπέρνουν πολέμους και δολοφονούν λαούς, και ν’ αρχίσουν να καταστρέφονται επιτέλους τα γρανάζια της καπιταλιστικής μηχανής που αλέθει τις σάρκες δισεκατομμυρίων ανθρώπων για να παράγει δισεκατομμύρια κέρδη για μια χούφτα «ευλογημένους» σ’ όλο τον πλανήτη, κάνει ότι δεν καταλαβαίνει.

Το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι ένα πρόβλημα που δεν δημιουργήθηκε ξαφνικά μόνο του, ούτε μόνο του θα λυθεί. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα προβλήματα που βιώνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, που ζουν στο πετσί τους την εκμετάλλευση και την καταπίεση του καπιταλισμού. Με τη συγκέντρωση του πλούτου των πολλών στα χέρια λίγων, που επιβάλλεται μέσω του εργασιακού μεσαίωνα, με την αφαίρεση δικαιωμάτων, τον περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης και βούλησης, τη δήμευση της λαϊκής περιουσίας, την αναβίωση του φασισμού, την καταστολή. Αποτελεί μέρος του γόρδιου δεσμού που πνίγει και δεν αφήνει ν’ ανασάνει τη μάζα των καταπιεσμένων στη χώρα μας και όπου γης. Ένας γόρδιος δεσμός που όπως μας έχει δείξει η ιστορία, δεν λύνεται αλλά κόβεται. Από το χέρι του λαού, όταν θα πάρει την απόφαση να τον κόψει.