Έτος της Συμφέρουσας Τζιχάντ

Μπήκε και η πρώτη βδομάδα του νέου έτους και μοιάζει αφόρητα με τις προηγούμενες. Δεν έχω πιξελάκια τεχνητής ημερολογιακής αισιοδοξίας να μοιράσω σε κανέναν. Ούτε θέλω, ούτε μπορώ να γίνω απολογιστικός Αη Βασίλης ενός γιορταστικού δεκαπενθήμερου, όπου αθροίζονται σωρηδόν άπαξ χορηγοί χαράς και δωροδότες, αξιοπρεπείς μοναξιές, κρυμμένες αθλιότητες σε ένα τοπίο βιαιοτήτων, όπου κάθε όνειρο οφείλει να πληροί χρηματιστηριακές προδιαγραφές.

Ζω στη Δύση. Και ως γυναίκα μπορώ, εκτός των άλλων, και να γράφω. Αν ήμουν στο Αφγανιστάν θα απαγορευόταν να πλησιάσω σε παράθυρο. Σκέφτομαι πως οι γυναίκες εκεί ζουν χωρίς ο ήλιος να επιτρέπεται να αγγίζει το δέρμα τους όλη τους τη ζωή. Αυτός ο ταλιμπανικός ίκτερος με τρομοκρατεί. Επειδή με αφορά. Κόντρα στις συμβουλές, ειδικών και μη, ότι μπορώ να χαίρομαι την ευλογημένη λιακάδα της ΝΑΤΟικής Ελλάδας και να μη δίνω φράγκο. Αυτό δεν το μπορώ. Ούτε και το θέλω, να μη δίνω φράγκο για το αλλού. Το 2025 ήδη μου δείχνει τα δόντια του. Δεν φοβάμαι. Εχω μάθει, ακριβώς επειδή έχω την ευκαιρία να μπορώ να γεράσω, να σέβομαι την πλάτη μου που σηκώνει χρόνια. Μπορεί να πρέπει να της δείξω και λίγη τρυφερότητα, όπως και στις χρονικές καμπούρες των άλλων ανθρώπων που ξέρω ή δεν ξέρω γύρω μου. Τα δόντια της χρονιάς είναι αυτά που μπήγονται βαθιά στο μυαλό των ανθρώπων, και φτιάχνουν ωραίες λέξεις κι ωραίες εικόνες για τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Αυτή είναι μια κακιά πρόοδος και εξέλιξη του εικοστού πρώτου αιώνα, που έφαγε ήδη το πρώτο του τέταρτο. Η Δύση σπεύδει στη Συρία ως χορηγός της συμφέρουσας Τζιχάντ. Οι ψηφιακοί σαράφηδες άνοιξαν τεφτέρια και μου λένε ότι μπορούν να ανοικοδομήσουν τα βομβοχαλάσματα σε Ουκρανία και Παλαιστίνη με εξακόσια και τετρακόσια δισ. αντίστοιχα. Τι είναι δηλαδή ένα ψωροτρισεκατομμύριο. Ενα κουστούμι φορά ο όποιος μακελάρης και γίνεται απλώς χιπστερόφατσα ηγετικών προδιαγραφών.

Υποδέχτηκα τη χρονιά με αυτό το «καλή» που βάζουμε μπροστά, με ένα ερώτημα που κυκλοφορεί στο αίμα μου από τότε που με θυμάμαι, σαν εκ γενετής αυτοάνοσο: Φυτρώνουν πόδια, χέρια, καινούργια μάτια; Οχι γιατί με πονάει το ισχίο μου, αλλά γιατί διαβάζω πως αυτή τη στιγμή στη Γάζα υπάρχουν εκατόν κάτι χιλιάδες τραυματισμένα παιδιά, τα περισσότερα ακρωτηριασμένα. Πώς γίνεται να είναι καλή η χρονιά, ξέρω. Ενας γιγάντιος αγαθός δράκος, αντί να ξερνάει φωτιές, ξερνάει πάνω στην Παλαιστίνη, εκτός από γαλήνη, νοσοκομεία ειδικά και γενικά. Ερευνητικά κέντρα. Αμέτρητους επιστήμονες κάθε λογής, τεχνολόγους, μικροτσιπάδες, ό,τι χρειάζεται για ένα τεχνητό πόδι, ένα τεχνητό χέρι, μια άψογη πλαστική, πιο ακριβή κι απ’ την ανόρθωση οπισθίων και τη μεγέθυνση βυζιών, που ξαναδίνει στα μάγουλα των καμένων παιδιών δέρμα και χρώμα. Απ’ την ανάσα του δράκου πρασινίζουν οι κήποι, οι γέρικες ελιές βγάζουν λάδι, τα πορτοκάλια μοσχοβολάνε και εκεί στην άκρη της Μεσογείου βλέπεις παιδιά – θαύματα να τρέχουν με τεχνητά μέλη σε αγώνες, όπως ο Νοτιοαφρικανός δισεκατομμυριούχος, που μετά έγινε φονιάς αλλά αθωώθηκε, ή ο Κένεντι τζούνιορ που ‘χασε το δεξί του πόδι από οστεοσάρκωμα, πίσω στη δεκαετία του ’70, και σε λίγα χρόνια χόρευε βαλς…

Πόσο κοστίζει ένας τέτοιος δράκος; Δεν ξέρω. Βάζω στοίχημα ότι είναι φτηνότερος απ’ τον άλλον, που ξερνάει φωτιές. Και έχει και μια υπεραξία που ουδείς ασχολείται να υπολογίσει σε κάθε προβλεπτική πρώτη βδομάδα του χρόνου, οπότε και ξεπετάγονται μιλιούνια ερασιτέχνες μάντεις και μάντισσες αυτοεκπληρούμενων προφητειών. Δεν φτιάχνει εκδικητές.

Δεν θα είναι καλό το 2025. Δεν θα φυτρώσουνε πόδια στα παιδιά. Δεν θα γιατρευτούν οι πληγές με επενδύσεις. Οσοι απαγορεύουν στα θηλυκά να δουν τον ήλιο δεν χωράνε πουθενά στην κλίμακα ανάμεσα στο κακό και στο καλό. Είναι διεστραμμένοι εξωάνθρωποι, απολύτως γήινοι. Η ψήφος έχει αποκτήσει άλλωστε ένα άλλο νόημα. Είναι δυσνόητο να μπαίνει η χρονιά και να βλέπω παντού, σε πολλές γλώσσες, να γράφεται ότι θα ορκιστεί Πρόεδρος στις ΗΠΑ ο Τραμπ – Μασκ. Και δεν ντρέπεται κανείς. Δεν μπορεί να είναι καλή η χρονιά στη ΝΑΤΟική επικράτεια, γιατί δεν είναι η γη της επαγγελίας αλλά αυτή καθαυτή η δύναμη που κατέστρεψε από τη Μεσόγειο έως τον Τίγρη και τον Ευφράτη τη γη των ευαγγελίων που ψεύτικα πιστεύει. Ανοίξτε παράθυρα. Να μπει ο ήλιος παντού. Για να είναι καλή μια χρονιά, το επίπεδο της συνείδησης πρέπει να εξαρθεί στη βεβαιότητα ότι ο ήλιος είναι και δωρεάν και αυτεξούσιος.