Φασιστικό νομοσχέδιο προετοιμάζεται στην Γαλλία στοχοποιώντας τους άστεγους
Ο κίνδυνος που βρίσκεται μπροστά στην γαλλική κοινωνία, χτυπάει το καμπανάκι. Η «φιλελεύθερη» οπτική της αξίας της ανθρώπινης ζωής περνάει μέσα από πολύ συγκεκριμένο πρίσμα, κλείνοντας το μάτι στον φασισμό.
Ο κίνδυνος που βρίσκεται μπροστά στην γαλλική κοινωνία, χτυπάει το καμπανάκι. Η «φιλελεύθερη» οπτική της αξίας της ανθρώπινης ζωής περνάει μέσα από πολύ συγκεκριμένο πρίσμα, κλείνοντας το μάτι στον φασισμό. Τέτοιος είναι ο κίνδυνος που εμφανίζεται μπροστά, συνεχίζοντας να χτυπά διάφορες ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Ο Μακρόν υποσχόταν την επίλυση του προβλήματος της στέγασης από τον Μάιο του ‘17 που εκλέχθηκε, έως το τέλος της ίδιας χρονιάς. Επέφερε «κόψιμο» σε κοινωνικά επιδόματα που δίνονταν για στέγαση, αυξήθηκαν τα ενοίκια, αυξήθηκαν οι φορολογικοί συντελεστές και τα δημοτικά τέλη τα προηγούμενα χρόνια. Αυτά έπαιξαν σημαντικό ρόλο μαζί με την κρίση της ανεργίας και την απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων για να αυξηθούν τα ποσοστά των αστέγων. Τώρα έρχεται η κυβέρνηση του Μακρόν που αποδείχθηκε ο καλύτερος υπηρέτης των μεγάλων συμφερόντων, να προτείνει ένα νόμο προς μελέτη και ψήφιση στην Γερουσία που θα «χτυπάει» και θα στοχοποιεί τους άστεγους, βάζοντάς τους ακόμα και στην φυλακή αν δεν θα έχουν να πληρώσουν το πρόστιμο που θα τους επιβληθεί. Φυσικά να συμπληρώσουμε αυτός ο νόμος θα έχει επιπτώσεις και στην διαβίωση των προσφύγων που βρέθηκαν στην Γαλλία και είναι άστεγοι.
Οι φιλανθρωπικοί οργανισμοί που δεσμεύονται με το έργο τους για την ζωή και τις συνθήκες διαβίωσης των αστέγων, διαμαρτύρονται και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, για το «πιθανό» πρόστιμο των 500 ευρώ για τους άστεγους
Το άρθρο 15 του σχεδίου νόμου «για τη δέσμευση για την τοπική ζωή και την εγγύτητα στη δημόσια ζωή» επιτρέπει στους δημάρχους νέα «διοικητικά πρόστιμα» έως και 500 ευρώ για παράνομη κατοχή δημόσιου χώρου, «μέσω κινητών αγαθών».
Αλλά οι άνθρωποι που πλήττονται περισσότερο από την κρίση της στέγασης, μεταξύ των οποίων και οι άστεγοι που εγκαθίστανται στο δημόσιο χώρο με μια ελάχιστη ποσότητα ειδών προφύλαξης από τις καιρικές συνθήκες (σκηνές, τύποι καταφυγίων), θα μπορούσαν να εισέλθουν στον τομέα των κυρώσεων, εξέτασε το Συλλογικό όργανο των Ενωμένων Φιλανθρωπικών Σωματείων (36 ενώσεις) και το Σωματείο Δικαιώματος στη Στέγαση (Dal).
Γίνεται ένας αυστηρός περιορισμός μέσω αυτής της διάταξης, για την διαβίωση των αστέγων και των συνθηκών των οποίων θα μπορούν να διαμένουν.
Σύμφωνα με τη μελέτη των επιπτώσεων που συνοδεύει το σχέδιο νόμου και αποσκοπεί στην αποσαφήνιση του πεδίου δράσης, η πρακτική λειτουργία αποσκοπεί στην δραστική αντιμετώπιση της προσβολής της δημόσιες αιδούς και την επαιτεία στο δημόσιο χώρο.
…«Αλλά έχουμε δει και στο παρελθόν, με τον πολλαπλασιασμό των «αντι-επαιτειακών» διαταγμάτων και των «αντι-αστεγικών» νόμων, εκτεταμένη χρήση από τον τρόπο ανάγνωσης της νομοθεσίας που δίνεται ως δυνατότητα στους δημάρχους, οι οποίοι δεν στοχεύουν μόνο εναντίον των αστέγων».
Συνεπώς, οι ενώσεις ζητούν «αναθεώρηση της διάταξης αυτής και περιορισμό», αλλιώς «η καθαρή και απλή καταστολή που θα επιφέρει με την τροποποίηση αυτού του μέτρου, θα απελευθερώσει τον τρόπο αντιμετώπισης κατά των αστέγων», προειδοποιεί ο Christopher Robert, Αντιπρόσωπος, Γενικός Γραμματέας του Ιδρύματος Abbe Pierre, το οποίο αποτελεί μέρος της Συλλογικότητας των Φιλανθρωπικών Σωματείων.
Μια μικρή παρατήρηση: όσο αυξάνεται το ποσοστό των αστέγων και των εξαθλιωμένων που βρίσκονται μέσα στην κοινωνία, τόσο περισσότερο ανεβαίνουν οι τιμές στα ενοίκια και στην αγορά κατοικίας, εκμεταλλευόμενοι προπαγανδίζοντας τον κίνδυνο του να βρεθείς στον δρόμο. Παίζουν με την ανάγκη της ασφάλειας που χρειάζεται ο καθένας κάτω από μια στέγη. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες διαμερίσματα στο Παρίσι, τα οποία είναι ακατοίκητα και τα οποία, οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες και οι εταιρίες διαχείρισης κρατούν σφραγισμένα για να μην χαθεί η αξία του ακινήτου του ίδιου, που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει ίσως σε μια ιδανική περίπτωση ένα ξενώνα υποδοχής αστέγων. Αλλά αυτή ως λύση δεν συνάδει με το «δικαίωμα» της ατομικής επιλογής στην φτώχεια και την εξαθλίωση που προσφέρει απλόχερα ο καπιταλισμός.
Υ.Γ. Οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ του «προοδευτικού» Μακρόν και του φασίστα-ακροδεξιού Ορμπάν της Ουγγαρίας, είναι τελείως συμπτωματική.
