Για την Κύπρο και τα δικά μας χαμπάρια

Βλέποντας ένα εκλογικό ντιμπέιτ στην Κύπρο, θεωρούν άπαντες( από τον Συναγερμό ως τον νεαρό τικ τοκερ μέχρι το παλαιό με το ένδυμα του νέου της Volt και πάει κλαίγοντας )πως γεννηθήκαμε χθες. Η ταμπακιέρα δε θίγεται από κανέναν. Τί καλό είδε ο εργαζόμενος ή ο νεολαίος από την Ευρωπαική Ένωση; Για ποιόν δομήθηκε η Ε.Ε. και ποιούς υπηρετεί; Τί μισθό έπαιρνε πριν την ένταξη στο ευρώ και τί τώρα; Τί αγόραζε με μια κυπριακή λίρα και τί αγοράζει με ένα ευρώ; Τί παράγεται πέραν από airbnb, διαμερίσματα για 1500 ευρώ το μήνα, offshores εταιρείες και υπηρεσίες; Τί ποιότητα ζωής έχει ο μέσος άνθρωπος που ζει και αναπνέει στην Κύπρο; Τί ελεύθερο χρόνο έχει πλέον; Τί ποιότητα ζωής πέραν από μια δεύτερη και τρίτη δουλειά για να εξοφλήσει τα δάνεια που σωθήκαν δυο και τρεις φορές; Πού πήγαν τα χρήματα των εργαζομένων που αποφάσισε η Κομισιόν εν μία νυχτί να τα περικόψει και να χρυσώσει ξανά τους τοκογλύφους των τραπεζών; Όταν έγινε το Κούρεμα των καταθέσων και των Ασφαλιστικών Ταμείων ο κόσμος στην πλειοψηφία του ξεφάντωνε στο Καρναβάλι.

Ο βασιλιάς Καρνάβαλος όμως είναι γυμνός. Τίτσιρος και τουρτουρίζει. Αν ανοίξεις την κουβέντα στους ξενοδοχουπάλληλους όλοι θα έχουν να σου πουν μια ιστορία τί απέγινε το Εφάπαξ, το Ταμείο Προνοίας και οι Συντάξεις τους. Φύλλο και φτερό. Βέβαια ο καθένας φοβάται για τον κώλο του, αλλά είναι ο φόβος που τρώει τα έρμα και εισάγει τη Λευκή και την Πράσινη Βίβλο και την θεόπνευστη συνθήκη του Μάαστριχτ που με τις ελευθερίες του κεφαλαίου ουσιαστικά να αλωνίζει πάνω από τα κεφάλια μας ώστε ουσιαστικά να έχουμε ελληνικούς μισθούς πλέον, ευρωπαικά Μνημόνια, κουτσουρεμένα μισοδικαίωματα και 7ημέρη εργασία εως 12ωρη εργασία.

Στα κρυφά και στα μισοφανερά και με συμβάσεις που υπέγραψαν οι υπάρχουσες Ομοσπονδίες των εργαζομένων αφήνουν τον εργαζόμενο λάστιχο και βορά στα νύχια του ντόπιου ή πολυεθνικού εργοδότη. Με τις ευλογίες βεβαίως της Ε.Ε. και των επιταγών της. Ο τόπος γίνεται έτσι ένας απέραντος δίσκος σερβιρίσματος για τον βρυκολακιασμένο τουρισμό που απλά καταναλώνει μπύρες μέσα στις πισίνες των ξενοδοχείων, υπηρεσίες πόρνης που πουλάει τα σκέλια της για τις ορέξης των Νατοικών και των Βρεττανών να βομβαρδίζει από το Ακρωτήρι και την Δεκέλεια τους Χούθι και να ενισχύει και το κράτος φονιά του Ισραήλ. Ο μέσος Λεμεσιανός νομίζει ότι μένει κάπου δίπλα στον Κασελάκη αφού τα ενοίκια έχουν αξία και τιμή λες και βρίσκεσαι στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Η πασίγνωστη κυπριακή πατάτα εισάγεται πλέον από την Αίγυπτο και τα λεμόνια από την αγαπημένη Αργεντινή. Ο πρωτογενής τομέας πλέον σχεδόν ανύπαρκτος από τις εντολές της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής κάποιας Ευρωπαικής Ένωσης για να ενισχύονται τα πολυεθνικά πολυκλαδικά μονοπώλια και η αισχροκέρδειά τους.

Και όλα αυτά συσσωρευμένα για το ποιός πρωτοπήρε πρωτοβουλία να ενταχθούμε σε αυτήν την Γη της Επαγγελίας βλέποντας επιτέλους τον Μωυσή να παίρνει την μοναδική εντολή που έχει: Την Ευρωπαική Ένωση θέλομεν κι ας τρώμε πέτρες. Κι ας τρώμε αμάσητο το Σχέδιο Ανάν που αφήνει τις αγγλικές βάσεις να αλωνίζουν τις λογικές των δυο κρατών και τις συνέπειες της ιμπεριαλιστικής εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο.

Χωρίς μάτι που να γυαλίζει για να λες την αλήθεια ναι, δεν θα γίνεται τίποτα και θα κυριαρχεί η αντίληψη του δεν γίνεται τίποτα και σφάξε με αγά μου να αγιάσω.

Τα άλλα εν ευθέτω χρόνο και με την τρέλα του ονείρου στα μάτια κάποιου που θέλει άλλη ποιότητα ζωής, με λιγότερες μέρες και ώρες εργασίας, με πραγματικό ελεύθερο χρόνο για σκέψη, ξεκούραση, αθλητισμό και πολιτισμό. Όλα αυτά δεν τα θέλει η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα, η Κομισιόν, η Ευρωπαική Επιτροπή και κυρίως τα αφεντικά τους. Αυτοί έχουν σύνθημα το: Η εργασία απελευθερώνει. Θεωρούν παρεξηγημένο το Νταχάου και το Άουσβιτς.

Αν θες να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να στηρίξεις την πάλη για την ουτοπία που σε κάνει να περπατάς και να μην σε καταθλίβει:

Έξοδο από την Ευρωπαική Ένωση και το ευρώ για οργάνωση ενός άλλου τρόπου ζωής πλέρια σοσσιαλιστικού ώστε να απολαμβάνουμε αυτό που έγραφε κάποτε ο Όσκαρ Ουάιλτ:

” Ονειρεύομαι έναν κόσμο που οι μηχανές θα δουλεύουν για εμάς. Εμείς σαν τους αρχαίους ελεύθερους Αθηναίους θα φιλοσοφούμε, θα γράφουμε θέατρο και θα παράγουμε πολιτισμό. Δεν θα έχουμε δούλους ούτε οι γυναίκες θα είναι κατώτερες. Η ψυχή του ανθρώπου θα είναι ελευθερη! ” Κάπως έτσι πρέπει να είναι η ψυχή του ανθρώπου. Στον Σοσσιαλισμό.

Η ανακοίνωση της Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας Κύπρου ν’ ανθίσει στις κάλπες της Κύπρου.

Ψήφος στήριξης στο ΚΚΕ που παλεύει πάνω από έναν αιώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστές και σε μια άλλη κοινωνία όπου ο άνθρωπος θα ορθώνεται στα δυο του πόδια.

“Νά ‘τουν που νά ‘μουν δράκ̌αινα, δράκ̌αιν’ αντρειωμένη,
ηθεννά ρίψω μιαν φωνήν, φωνήν δρακοντεμένην,
να πουμπουρίσουν τα βουνά, να συγκλειστούν οι τόποι,
ν’ ακούσει κ̌ι η Ανατολή ν’ ακούσει κ̌ι η Ευρώπη”

Στίχοι του  εθνικού ποιητή της Κύπρου,  Βασίλη Μιχαηλίδη

Βασίλης Κυριάκου
Εργαζόμενος – ηθοποιός