Για τις «γιορτές» των φασιστόμουτρων στο Γράμμο και στο Βίτσι

Ως «πρωτοβουλία εθνικής συμφιλίωσης», που αποτελεί «εορτή μνήμης, περισυλλογής, μακριά από αισθήματα μίσους», χαρακτηρίζει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, την εκδήλωση στο Γράμμο και στο Βίτσι, συμπληρώνοντας πως σε αυτές τις «εκδηλώσεις δεν παρεισέφρησαν ακραία στοιχεία και τηρήθηκε απολύτως η δημόσια τάξη». (Όλη η απάντησή του σε ερώτηση στη Βουλή εδώ)

Φαίνεται πως οι χουντικοί, οι βασιλόφρονες, οι νεοναζιστές και τα λοιπά φασιστόμουτρα που συγκεντρώθηκαν για μία ακόμη χρονιά ύστερα από το προσκλητήριο της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ), δεν αποτελούν «ακραία στοιχεία» για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, εκτός κι αν προσπαθεί να θολώσει τα νερά και να καλύψει την κυβέρνηση της ΝΔ, ύστερα από μία ακόμη προκλητική ενέργεια του βουλευτή της, Κωνσταντίνου Μπογδάνου, που όχι μόνο παρευρέθηκε στην εκδήλωση, αλλά κατέθεσε και στεφάνι.

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης, καλεσμένος στην εκπομπή της δημοσιογράφου Αναστασίας Γιάμαλη, βγήκε εκτός εαυτού όταν η δημοσιογράφος αποκάλεσε το Βίτσι ως μία «μαύρη σελίδα» της ελληνικής ιστορίας. Συγκεκριμένα, ανέφερε: «Εσείς θέλατε να είχε χάσει ο Ελληνικός Στρατός μέσα στο Βίτσι; Είναι μαύρη σελίδα το ότι σώθηκε η ελληνική αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία;», ενώ στη συνέχεια φανέρωσε και τον διακαή του πόθο ρωτώντας τη δημοσιογράφο: «Θα πείτε στο ΚΚΕ να γκρεμίσει τα μνημεία του Δημοκρατικού Στρατού στο Γράμμο και στο Βίτσι;»

Φαίνεται πως εκεί στη ΝΔ, κάτι δεν έχετε καταλάβει καλά, όταν αναφέρεστε στον εμφύλιο, την κατοχή και τη δράση των κομμουνιστών εκείνη την περίοδο. Γι’ αυτό και αποφασίσαμε να σας υπενθυμίσουμε ποιοι είναι εκείνοι που αγαπούν την πατρίδα τους και αγωνίζονται διαχρονικά για τη δημοκρατία και την ελευθερία, χτίζοντας μνημεία που ανυψώνουν αυτές τις έννοιες.

Σημείωση πρώτη: Όταν οι 600 περίπου κρατούμενοι κομμουνιστές της Ακροναυπλίας ζήτησαν να βγουν από τις φυλακές για να σταλούν στο μέτωπο και να πολεμήσουν τους ναζί, ο Μεταξάς, ο Μανιαδάκης και τα υπόλοιπα «δημοκρατικά μπουμπούκια» της εποχής, προτίμησαν να τους παραδώσουν στα στρατεύματα κατοχής.

Ποιος αγαπά περισσότερο, λοιπόν, την πατρίδα του; Εκείνος που ζήτησε να πολεμήσει ή αυτός που παρέδωσε τους κομμουνιστές στους Γερμανούς; Πόσο πατριώτης είναι εκείνος που έβαλε το αντικομμουνιστικό του μένος πάνω από το καλό της πατρίδας; Και για ποια θύματα θα πρέπει να οργανώνουμε εκδηλώσεις; Για τους 200 της Καισαριανής που εκτέλεσαν οι ναζί ή για τους χύτες και τους δοσίλογους που σκότωνε η αντίσταση; Εκτός κι αν όσοι γινόντουσαν γερμανοτσολιάδες, το έκαναν επειδή φοβόντουσαν τους κομμουνιστές και το ΕΑΜ, όπως έχει δηλώσει ο καθηγητής πανεπιστημίου του Yale, Στάθης Καλύβας.

Σημείωση δεύτερη: Στις 12 Οκτωβρίου του 1944, ύστερα από 1264 μέρες κατοχής, στην Ελλάδα μύρισε ξανά αέρας ελευθερίας. Όλοι πίστεψαν τότε πως κάτι θα άλλαζε, πως θα ερχόντουσαν πιο όμορφες μέρες για τη χώρα μας και τον λαό της. Όμως οι Άγγλοι και ο διεθνής ιμπεριαλισμός είχαν άλλα σχέδια. Η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας όρισε αρχιστράτηγο τον βρετανό στρατηγό, Ρόναλντ Σκόμπι, που την 1η Δεκέμβρη του 1944 εξέδωσε διαταγή για άμεσο αφοπλισμό του ΕΛΑΣ! Ακολούθησε δύο μέρες μετά συλλαλητήριο από το ΕΑΜ, που βάφτηκε με αίμα. Η πλατεία Συντάγματος γέμισε με πτώματα κομμουνιστών, τα οποία οι διάφοροι ακροδεξιοί της κυβέρνησης, καθώς και εκείνοι που παρευρίσκονται κάθε χρόνο στις εκδηλώσεις της ΕΑΑΣ, πιστεύουν πως ήταν «απαραίτητα» για να «σωθεί η ελληνική αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία».

Εκείνη την περίοδο, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε στείλει ένα τηλεγράφημα στον στρατηγό Σκόμπι που έγραφε τα εξής: «Μη διστάσετε να πυροβολήσετε εναντίον παντός ενόπλου… Μη διστάσετε να ενεργήσετε ως να ευρίσκεσθε εις μόλις καταληφθείσαν πόλιν όπου έχει εκραγεί επαναστατικόν κίνημα».

Γι’ αυτούς τους «μη διστάσετε να πυροβολήσετε» οργανώνονται κάθε χρόνο εκδηλώσεις στο Γράμμο και στο Βίτσι. Αυτές τις φασιστομαζώξεις χαρακτηρίζει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας ως «πρωτοβουλίες εθνικής συμφιλίωσης» και ως «γιορτές μνήμης».

Σημείωση τρίτη: Ήθελε το ΚΚΕ να φτάσουμε στον εμφύλιο ή αναγκάστηκαν τα μέλη και οι φίλοι του να ξαναβγούν στο βουνό ύστερα από τις εξορίες, τις φυλακίσεις, τις δολοφονίες και την τρομοκρατία που υπέστησαν μετά την παράδοση των όπλων από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, την οποία υποστηρίζει με τόση θέρμη ο κ. Γεωργιάδης;

Ήθελαν οι κομμουνιστές να ξαναπαλέψουν για τη λευτεριά τους, για την οποία είχαν χύσει τόσο αίμα κατά τη διάρκεια της κατοχής; Τι άλλο όμως μπορούσαν να κάνουν όταν το κράτος των ταγματασφαλιτών είχε βάλει σκοπό να τους εξαφανίσει;

Η ΕΑΑΣ και οι ομοϊδεάτες της τιμούν σήμερα αυτούς που δοκίμασαν για πρώτη φορά στα χρονικά τις βόμβες ναπάλμ, αυτούς που πρωτοστάτησαν σε εκείνο το πρωτοφανές για την ελληνική ιστορία κύμα τρομοκρατίας, ενώ εκείνους που πάλευαν για τα αυτονόητα τους αποκαλούν «κομμουνιστοσυμμορίτες» και «εχθρούς της πατρίδας».

Ευτυχώς, όμως, που για τους περισσότερους είναι πλέον ξεκάθαρο πως αυτοί οι τύποι είναι ό,τι απέμεινε από την πιο σκοτεινή περίοδο της ιστορίας μας. Δεν θα ασχολούμασταν καν μαζί τους, αν δεν είχαν την κυβερνητική υποστήριξη, αν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων και ο βουλευτής της ΝΔ, Κωνσταντίνος Μπογδάνος, δεν στήριζαν τις δράσεις τους. Αν, στην τελική, δεν αποτελούσαν μια θλιβερή επιβεβαίωση για το ποιος κυβερνάει ακόμα αυτόν τον τόπο.