Για το Θέατρο μας

Κατόπιν  ωρίμου σκέψεως, είπα να μη γράψω καμιά γκρίνια.
Περάσαμε ένα θαυμάσιο καλοκαίρι εδώ στο Από Κοινού Θέατρο, οπότε γιατί να μπω στον κόπο να “σχολιάσω”, να “δικαιολογήσω” απρέπειες και να “κιτρινίσω” -συγγνώμη κιόλας- δείχνοντας μια υπεροπτική “ακεραιότητα” και καταθέτοντας “διαπιστευτήρια” που δεν μου ζήτησε κανείς…
Θα ευλογήσω τα γένια μου με πολλή περηφάνια και θα τα ψάλλω και σε όσους δεν μας καταδέχτηκαν. Αυτοί χάσανε! Τεσπά! –(που λέει και η Ματριόσκα και μάλλον εννοεί τέλος πάντων).

Η περηφάνια μας είναι τα υπέροχα βράδια που δυο μήνες μας χάρισαν οι θαρραλέοι θεατές μας.
Εν μέσω τρομοκρατίας και φόβου, άλλοτε εκδηλωτικοί κι άλλοτε κατανυκτικοί κατά τη διάρκεια, φώναζαν “μπράβο” και “ευχαριστούμε εμείς!” στο τέλος της κάθε παράστασης.

Είμαστε λοιπόν σε θέση να “κοκορευτούμε” για το Κοινό μας, όχι για μας.
Εμείς το πάμε βήμα-βήμα σαν να αρχίζουμε τώρα.
Με την ίδια ζέση του πρωτόπειρου.

Θερμές ευχαριστίες σε όσους από την αρχή είναι κοντά μας -με την “Κατιούσα μας ανάμεσα τους- ένθερμοι συμπαραστάτες της δουλειάς μας.
Στον συγγραφέα μας Δημήτρη Χαλιώτη για τα βαθιά πολιτικά κι όχι κραυγαλέα κείμενά του. Σε όλους τους συνεργάτες μας.

Και ναι! Είμαστε περήφανοι που ακολουθούμε το δρόμο μας για ένα θέατρο “θεατρένιο”, ζωντανό κι όχι ψηφιοποιημένο. Συνεχίζουμε παλεύοντας στον αβέβαιο χειμώνα που έρχεται.

Για όσους δεν μας καταδέχτηκαν ακόμα, εμείς είμαστε εκεί.Με τις “Καρέκλες “του Ιονέσκο σε σκηνοθεσία του σπουδαίου Κοραή Δαμάτη, από τον Οκτώβρη.

Καλό κι αγωνιστικό χειμώνα!