Για τον Μάνο Δούκα

Αγαπημένε μας Μάνο.

Δεν έλειψες ποτέ από κοντά μας. Η Νινέτα σου κι εσύ δεν πήρατε απουσία από το Από Κοινού Θέατρο, πάντα ενθαρρυντικοί και ουσιαστικά υποστηρικτικοί, χωρίς υπεράνω “ανειδίκευτη κριτική”.

Ναι, είμαι πολύ πικραμένη από πολλά τον τελευταίο καιρό. Όμως σήμερα Μάνο, θέλω να σου πω ότι ήσουν ο ορισμός του Ανθρώπου όπως τον έμαθα από μικρή. Παρών πάντα χωρίς προκατάληψη και δεν ζητούσες διαπιστευτήρια για να αγαπάς και να “στέκεσαι” στους συνανθρώπους σου. Και δεν καταδέχτηκες να “κιτρινίσεις” ποτέ, δεν παρασύρθηκες ποτέ από καμιά βεβαιότητα συλλήβδην χαρακτηρισμού ορισμένων επαγγελματικών κατηγοριών.

Όταν με το καλό ανοίξουμε θα σε δούμε να μπαίνεις λαμπερός από την πόρτα μας με την εξαιρετική Νινέτα σου, την “ευλογημένη” απο τέτοιο σύντροφο Νινέτα μας… δεν ξεχνάμε.