Γκρεμισμένες βεβαιότητες…

Κάποια γεγονότα αλλάζουν μέσα σε λίγο χρόνο, τα δεδομένα της ζωής μας. Γκρεμίζουν νοοτροπίες, θεωρίες, εμμονές, κλπ. Και μετά, δε μπορείς πια να συνεχίσεις να λες τα ίδια επιχειρήματα που έλεγες πριν. Έτσι και τώρα με τον ιό. Δέστε μερικά επίκαιρα παραδείγματα. 

  1. Το ιδιωτικό και το δημόσιο. Οι βασικοί μύθοι της φιλελεύθερης ιδεολογίας, τα «χαπάκια μυαλού» που μοιράζει, όπως «οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται για το κοινό καλό», «Το κράτος ή η κυβέρνηση προστατεύει τους πολίτες», κλπ. δύσκολα θα αναφερθούν ξανά σαν «αυτονόητα» ή «αποδεδειγμένα». Κι ακόμα δυσκολότερα θα πείσουν μεγάλη μερίδα του λαού. Άντε τώρα να τα πεις αυτά σε μια παρέα που τρώει και πίνει. Όσο ΔΑΠΙΤΗΣ κι αν είσαι, το σκέφτεσαι το ομαδικό… πνίξιμο που θα δημιουργήσεις και το ομαδικό «σύννεφο» που κινδυνεύεις να εισπράξεις.  

  2. Άντε να πεις σήμερα τη θεωρία σου της «αγοράς», για τα νοσοκομεία. Ποιος τομέας, ο δημόσιος ή ο ιδιωτικός, είναι ικανός και πρόθυμος να εγγυηθεί, να υπερασπιστεί την υγεία του λαού; Η όποια απάντηση από μένα είναι μάλλον περιττή, αφού είναι ερωτήματα απαντημένα από την κοινή γνώμη της χώρας μας και πολλών άλλων χωρών. Χειροκροτούν οι φιλελέδες με μανία το δημόσιο νοσοκομείο και τους ανθρώπους του. Οι θεωρίες για «λιγότερο κράτος», «τεμπέληδες γιατρούς που περισσεύουν», «νοσοκομεία σπάταλα που χρειάζονται περιορισμούς στα οικονομικά τους», είναι σε… «σιγή ασυρμάτου». Σήμερα έχουν μεταμφιεστεί σε «ευαίσθητους» οι οικονομικοί δολοφόνοι των δημόσιων νοσοκομείων. Τώρα κολακεύουν τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, μπας και δημιουργήσουν εντυπώσεις, αφού δεν έχουν σκοπό να αλλάξουν ούτε στο παραμικρό την καταστροφική για την δημόσια υγεία πολιτική τους. Απλώς η πραγματικότητα έγινε τόσο πιεστική και εχθρική προς τις αντιλήψεις και την ιδεολογία τους, που τώρα απλώς προσπαθούν να αποφύγουν την κακοτοπιά.

  3. Σύμμαχοι και εχθροί; Μύλος. Την ίδια ώρα που η Ιταλία αναδεικνύεται «Η χώρα του κορωνοϊού», την ίδια ώρα που έχουν χάσει το μπούσουλα με τα κρούσματα και τους νεκρούς, εκείνη την ώρα μπουκάρουν στη χώρα οι στρατοί και των δύο υπερδυνάμεων. Ο Ρωσικός στρατός φέρνει γιατρούς κι εφόδια για τον κορωνοϊό στην Ιταλία. Αλλά μέσω Τουρκίας και Ελλάδας, γιατί οι Νατοϊκές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν αφήνουν τα  αεροπλάνα να περάσουν από τον εναέριο χώρο τους. Κι ο Αμερικάνικος στρατός έρχεται στην Ιταλία, χωρίς προφύλαξη για τον κορωνοϊό (εξαιρετικό timing) για να κάνει μια άσκηση του ΝΑΤΟ (μαζί με την Ιταλία) με σενάριο ενάντια στη Ρωσία. 

  4. Την ίδια ώρα η «αδερφή» της Ιταλίας η ΕΕ αρνείται κάθε βοήθεια στην τσακισμένη χώρα και η «αδερφή» Τσεχία κλέβει υλικά που πήγαιναν στην Ιταλία από την Κίνα. Και την ίδια επίσης ώρα έρχονται να προσφέρουν απλόχερη και ανιδιοτελή τη βοήθειά τους η Κίνα, η Κούβα κι η Βενεζουέλα. Οι χώρες δηλαδή που η Ιταλία στα πλαίσια της Ε.Ε. τις έχει καταγγείλει, σαμποτάρει, συκοφαντήσει κι αποκλείσει οικονομικά, κανείς δε ξέρει πόσες φορές. Άντε τώρα να βγει κάποιος να πει τα παλιά του παραμύθια γι’ αυτές τις χώρες,  για το ποιος είναι σύμμαχος και ποιος εχθρός, σ’ ένα Ιταλό από το Μπέργκαμο.

  5. «Η πίστις σώζει». Έγινε προφανές ότι… δεν σώζει και τόσο πολύ. Τα πρώτα κρούσματα του κορωνοϊού και οι πρώτοι νεκροί, ήρθαν «ευλογημένοι» από τη θεία χάρη του παναγίου τάφου. Η θεία κοινωνία και το κουταλάκι που δεν κολλάει, το «μυστήριο» και το «υπέρλογο», δεν αποτελούν πια τσαμπουκά του (αρτιοσ)κλήρου, αφού συμπεριλήφθηκε σε νόμους και διατάγματα. Κι ο εκκλησιασμός θεωρείται πιά «συνωστισμός» ακόμα κι από το θρησκόληπτο κράτος της ακροδεξιάς ΝΔ. Το κράτος του Άδωνι αποφάνθηκε: κολλάει. 

  6. Το καημένο το Αντιεμβολιαστικό κίνημα, ήρθε σε ευθεία αντιπαράθεση με τον κορωνοϊό, που στέκεται πάνω από το κεφάλι τους και τους ρωτάει προσωπικά: «Δηλαδή δε θα θέλατε τώρα να βρουν ένα εμβόλιο οι επιστήμονες;». Θα περάσει πολύς καιρός για να μιλήσει πάλι κάποιος άλλος πειραγμένος, ενάντια στα εμβόλια. Προς το παρόν θα κυριαρχήσει σ’ όλους μας η αγωνία να βρεθεί, να δοκιμαστεί, να πετύχει, να εγκριθεί και επιτέλους να το κάνουμε. Όποιος δε συμφωνεί, ας βγει αν τολμά τώρα να πει δημόσια ότι «είναι καλύτερα να μην εμβολιαζόμαστε». 

  7. Άλλος ένας μύθος που καταρρέει μέσα από την μάχη ενάντια στον κορωνοϊό, είναι ότι «τα προβλήματα δεν έχουν πολιτική χροιά». Εδώ γελάνε και οι… παγκουλίνοι. Κυρίως όμως γελάνε πικρά οι Ιταλοί της Λομβαρδίας, που η Ιταλική κυβέρνηση κι η ΕΕ τους έκοψε σχεδόν 50 δισεκατομμύρια από τα νοσοκομεία τους την τελευταία δεκαετία. Το πολύ δε «γέλιο» (μάλλον από ανακούφιση και ευγνωμοσύνη) πέφτει την ώρα που υποδέχονται στο προπύργιο της «Λίγκας του Βορρά», γιατρούς και υλικά από την Κούβα και τη Βενεζουέλα. Και την ώρα που κατεβάζουν από το νοσοκομείο τη σημαία της ΕΕ για να σηκώσουν τη σημαία της Κίνας μαζί με την Ιταλική. 

  8. Τα ίδια σκέφτονται κι οι εργάτες που δουλεύουν παστωμένοι στις βιομηχανικές ζώνες της Λομβαρδίας, και δίπλα είναι τα σπίτια τους, με τα παιδιά τους και τους ηλικιωμένους γονείς τους, ενώ τα αφεντικά τους τους χαιρετούν από τις βίλες τους ψηλά στις Άλπεις και τους λένε ότι «Η επιχείρησή μου είναι και δική σας επιχείρηση,  γιατί κερδίζουμε όλοι από αυτήν». Φυσικά τα εργοστάσια αυτά λειτουργούν ακόμα και τώρα, όπως κι εδώ, γιατί τα αφεντικά εκβιάζουν. Και έχουν δημιουργήσει έτσι το βασικό λόγο για τον οποίο η Λομβαρδία είναι η παγκόσμια πρωταθλήτρια του ιού. 

  9. Και μια τελευταία βεβαιότητα. Υπάρχουν μερικοί που νομίζουν ότι όταν γίνονται δεξιοί (κάθε είδους), γίνονται σιγά σιγά και…  πλούσιοι. Αυτοί λοιπόν έχουν τη βεβαιότητα ότι θα μας… ταπώσουν όταν μας πούνε «Και τι θέλετε; Να γίνουμε Κούβα;». Έτσι λέει η κασέτα που τους δίνουν. Η πρόσφατη εμπειρία (κι όχι μόνο) έκανε την απάντηση προφανή και αυταπόδεικτη: «Ναι ρε. Κούβα θέλω να γίνουμε. Έχεις καμιά καλύτερη πρόταση;».