Γραμματείς και Φαρισαίοι κυβερνώντες (Ο Γολγοθάς του επιστημονικού προλεταριάτου)

Με την αρχή της οικονομικής κρίσης εμφανίστηκε και ο όρος braindrain (σε ελεύθερη απόδοση απώλεια επιστημόνων), λέξη η οποία έγινε αγαπημένη των λαϊκιστών κυβερνώντων που ανέλαβαν μαζί με τη σωτηρία της χώρας να σώσουν και τους νέους επιστήμονες, τη στιγμή που άρχισαν να μεταναστεύουν κατά μεγάλους αριθμούς λόγω των (άθλιων) συνθηκών εργασίας. Τα δάκρυα πολλά και κροκοδείλια γιατί τα ίδια μέτρα που έφερναν οδηγούσαν περισσότερους νέους προς τα έξω.

Ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά φυγής από τη χώρα ήταν των νέων γιατρών: από τη μία οι συνθήκες γαλέρας στην ειδικότητα και από την άλλη οι πολύ χαμηλοί μισθοί (760 ευρώ ο βασικός μισθός αγροτικού ιατρού το 2012) συνέβαλαν σε μια από τις μεγαλύτερες απώλειες κεφαλαίου, αφού οι χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά βρήκαν δωρεάν (για αυτούς) εκπαιδευμένο επιστημονικό δυναμικό. Βέβαια τότε επικρατούσε η αντίληψη ότι στην Ελλάδα έχουμε υπερπληθώρα γιατρών, ένα ψέμα που έγινε μαζικά αντιληπτό την περίοδο της πανδημίας από τον sars cov 2. Αυτό όμως δεν πτόησε τους αμετανόητους νεοφιλελεύθερους (και τα σχέδια τους για υποβάθμιση του ΕΣΥ και ενίσχυση των ιδιωτικών franchise). Χαρακτηριστικά η μετέπειτα αναπληρώτρια υπουργός υγείας δήλωνε πως οι επικουρικοί Ιατροί (που σε μεγάλο βαθμό στήριξαν το ΕΣΥ σε αυτή τη δύσκολη περίοδο) δεν είναι άξιοι (ούτε φυσικά άριστοι) για να μονιμοποιηθούν, τουλάχιστον όχι τόσο άξιοι και άριστοι όσο η στρατιά των ειδικών φρουρών που διορίστηκε εκείνη την χρονική στιγμή.

Σε πείσμα όλων αυτών από την άλλη, αρκετοί επιλέξαμε να μείνουμε στη χώρα και να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε όρθιο το σύστημα υγείας, από τα κοινωνικά ιατρεία και τις δομές αλληλεγγύης έως τα δημόσια νοσοκομεία, παρά την πολύ καλύτερη επαγγελματική προοπτική της επιλογής της μετανάστευσης. Ένα κομμάτι από εμάς επέλεξε να μείνει και στην επαρχία, αναλογιζόμενο πως μαζί με την ελεύθερη πτώση του εδώ βιοτικού επιπέδου, τουλάχιστον καλό θα ήταν να υπάρχουν νοσοκομεία για όταν αρρωσταίνουν οι συμπολίτες μας. Με αυτό το σκεπτικό μερικοί επιλέξαμε και το Γενικό Νοσοκομείο Άρτας, με τη μόνη προοπτική να βγει ένα κανονικό επικουρικό διετίας, τα οποία όπως ακούγαμε είναι 99,9% σίγουρο πως το υπουργείο δε θα απορρίψει.

Και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, τα απέρριψε με τη δικαιολογία πως έχει φτάσει σε οριακό σημείο ο αριθμός δημοσίων υπαλλήλων. Αν και την ίδια χρονική περίοδο ανοίγουν (λίγες είναι η αλήθεια) θέσεις επικουρικών με άγνωστα (ή τουλάχιστον μη αποδείξιμα) κριτήρια. Αυτό σημαίνει πως σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να αναζητήσουμε τις τύχες μας σε κάποια πιο μεγάλη πόλη ή στον ιδιωτικό τομέα. Και το ΓΝ Άρτας με το ένα τρίτο μόλις των οργανικών θέσεων ιατρών να είναι καλυμμένο και με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας σε δύο ή τρία το πολύ χρόνια  θα καταρρεύσει. Αφού πρώτα έχει διώξει όποιον και όποια επέλεξε να το στηρίξει.

Και εδώ έρχεται το ερώτημα του τι ακριβώς θα επιλέξουν οι διοικήσεις και οι τοπικοί βουλευτές και κομματάρχες της κυβέρνησης: θα χρεωθούν την κατάρρευση της νοσοκομειακής μονάδας; Ή θα μείνουν στους βερμπαλισμούς και στα ευχολόγια περί αποτροπής του braindrain στις καφετέριες και τις εκδηλώσεις της εορταστικής περιόδου, που μαζί με κόσμο θα γεμίσουν και από φύκια με μεταξωτές κορδέλες; Και εδώ στο πνεύμα των ημερών ταιριάζει το ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί. Γιατί ο στόχος τους δεν είναι να κρατήσουν εδώ τους νέους επιστήμονες, εφόσον  η μέχρι τώρα πρακτική τους οδηγεί στο συμπέρασμα πως το μόνο που προσπαθούν να κρατήσουν είναι τον εαυτό τους σε θέσεις εξουσίας. Ας θυμηθούμε λοιπόν πως η εβδομάδα των Παθών, ο Γολγοθάς και η Ανάσταση είναι μια πορεία συλλογική, μια πορεία αλληλεγγύης. Κανένας δεν μπορεί να σωθεί αν δε σωθεί μαζί και το κοινωνικό σύνολο.

Πάνος Χριστοδούλου, Βιοπαθολόγος/Εργαστηριακός Ιατρός, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, MSc Διατροφής, Τροφίμων και Μικροβιώματος, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης, μέλος τριμελούς επιτροπής γιατρών ΓΝ Άρτας