Γυναικοκτονίες… ως πότε;

“Ποτέ δεν είχα σκεφτεί το προστατευτικό νόημα του υμένος και το κενό που δημιουργούσε όταν έσπαγε ματωμένος από τον ανδρικό φαλλό, αφήνοντας πια ανοιχτή τη δίοδο για οτιδήποτε… δάχτυλο ή σουγιά. Θα μπορούσε τάχα από κει να γεννηθεί ένας θεμελιακός προαιώνιος φόβος, ένας φόβος που μας κάτεχε υποσυνείδητα και ξεχνιόταν μετά; Θα μπορούσε αυτός ο φόβος να αφορά μόνο τις γυναίκες, να τον αισθάνονται μόνο αυτές, να τον διαβιβάζουν ενστικτωδώς και να είναι το κοινό τους μυστικό; Ένας φόβος που μπορεί να αποδίδονταν στη βίαιη εισδοχή του άντρα μα που στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο βαθύς και πλατύς. Ένας φόβος που εφευρέθηκε από τις γυναίκες, διδάχθηκε από τις γυναίκες στις άλλες γυναίκες. Φόβος γιατί γνωρίζαμε πως είμαστε τρωτές ανίκανες από τη φύση μας την ίδια να σφραγίσουμε απόλυτα το σώμα μας. Ποια γυναίκα μπορεί να εμποδίσει το παιδί να βγει έξω από το σώμα της ξεσχίζοντας την; Ποια γυναίκα μπορεί να εμποδίσει τον άντρα όταν αυτός το θέλει πραγματικά να εισχωρήσει μέσα της και να εναποθέσει τον ξένο σπόρο του εντός της; Καμία!” (Μαρί Καρντινάλ: “Εγώ και αυτό” εκδ. Κέδρος)

Αυτή την ψυχαναλυτική ερμηνεία του προαιώνιου φόβου των γυναικών μας δίνει στο εξαιρετικό της βιβλίο η Μαρί Καρντινάλ. Ένας φόβος που ενισχύεται στις σύγχρονες κοινωνίες που βασίζονται στις σχέσεις εξουσίας σε όλα τα επίπεδα και στην επιβολή του ισχυρού προς τον αδύναμο, και στο τέλος αυτός προαιώνιος φόβος υποκαθίσταται από τον φόβο της εξουσίας απέναντι στον άνδρα.

Η απαλλαγή από τον φόβο αυτόν είναι ένα πρώτο βήμα για την απάλειψη της θυματοποίησης που υφίσταται η γυναίκα σήμερα και που οδηγεί στα ακραία φαινόμενα των γυναικοκτονιών.

Και η απαλλαγή αυτή προϋποθέτει πολλά.

Προϋποθέτει καταρχάς, συνειδητή επιθυμία απαλλαγής από αυτόν τον φόβο.

Προϋποθέτει επίγνωση του σώματός σου και καλλιέργεια από πολύ μικρή ηλικία του δικαιώματος αυτοδιάθεσης αυτού. Που με τη σειρά του απαιτεί συστηματική και ουσιαστική εκπαίδευση που να στοχεύει όμως όχι στην αναπαραγωγή των υφιστάμενων πατριαρχικών και εξουσιαστικών δομών αλλά στην αποβολή των όποιων φόβων των όποιων ντροπών· όλων εκείνων των παραγόντων που καλύπτονται μέσα στην παθογένεια των οικογενειών και που αναπαράγονται στις ευρύτερες κοινωνικές δομές, που τυλίγονται από ισχυρά αλλά και αδιόρατα νήματα υποκρισίας, ψέματος που καλύπτονται προσεκτικά από μάσκες και μεταμορφώσεις, έτσι που το “φαίνεσθαι” να εξαφανίζει το “είναι”, όχι όμως και τους φόβους αυτού, που επιπλέον παίζουν τον κύριο ρόλο στην πορεία εξέλιξης (ή μη εξέλιξης, εφόσον δεν αντιμετωπίζονται) του ατόμου, της γυναίκας στην προκειμένη.

Απαιτείται πολλή δουλειά και σε όλα τα επίπεδα να καταφέρουν οι γυναίκες να απαλλαγούν από αυτούς τους φόβους και να μεταδώσουν το μήνυμα ότι το θάρρος και η συνειδητή επιθυμία να απαλλαγείς από τον φόβο της εξουσίας, χωρίς να σε ενδιαφέρει η προσωπική σου ήττα, (αντίθετα η αυτοήττα σου αποτελεί το σκαλοπάτι που θα σε οδηγήσει στην απαλλαγή από όλους τους φόβους που σε καταδυναστεύουν από την μικρή σου ηλικία), είναι κάτι που δεν αφορά το γυναικείο φύλο, αλλά κάτι που αφορά την ανθρωπότητα ολόκληρη.