Η χώρα στο…τσιμέντο!

Όπως δεν κάνουνε τα ράσα τον παπά, έτσι και ο κοινοβουλευτικός μανδύας δεν κάνει τη δημοκρατία. Η δημοκρατία, εξ ορισμού, είναι εκείνο το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντά του. Αυτά ορίζει ρητώς το Σύνταγμα, ομού με τις ελευθερίες και τα δικαιώματα που πηγάζουν και διέπουν το πολίτευμα αυτό.

Ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους του Συντάγματος είναι το ιερό δικαίωμα στον Πολιτισμό. Όταν το δικαίωμα αυτό τσιμεντώνεται ξανά και ξανά, από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, μέχρι τις πόρτες του θεάτρου “Εμπρός” -που όπως όλες οι πόρτες του πολιτισμού ήταν έτσι κι αλλιώς τσιμεντωμένες εδώ και έναν χρόνο- τότε αντιλαμβάνεσαι πως η κατ’ όνομα δημοκρατία επί της ουσίας μασκαρεύει επιμελώς μια αυταρχική δικτατορία που υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Και η δικτατορία αυτή, όπως και κάθε άλλη δικτατορία που μαύρισε κάποιες σελίδες του βιβλίου της παγκόσμιας ιστορίας, έχει ως πρώτο μέλημα τη δίωξη του πολιτισμού. Θέλουν κλειστά τα βιβλία, κλειστά τα θέατρα, ώστε να διατηρούν κλειστά τα μυαλά και τα στόματα των ανθρώπων. Γιατί τα θέατρα, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, γεννήθηκαν και συνεχίζουν να υπάρχουν από την ανάγκη που έχει ο άνθρωπος να ανοίγει τους ορίζοντές του, να ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο, ένα παράθυρο στο φως. Τα θέατρα υπάρχουν για να ανοίγουν πόρτες και παράθυρα στο λαό και όχι για να μπαζώνονται οι πόρτες και τα παράθυρά τους.

Όταν μία κυβέρνηση αποφασίζει να ρίξει κι άλλο σκοτάδι στις πιο σκοτεινές μέρες που γνώρισε η σύγχρονη ιστορία και μάλιστα με τόσο προκλητικό τρόπο, τότε καθιστά σαφές για μία εισέτι φορά το πόσο αντιλαϊκό είναι το πρόγραμμά της, τίνος τα συμφέροντα προτίθεται και πασχίζει να υπερασπιστεί και μάλιστα με κάθε κόστος. Το πλέον προκλητικό και οξύμωρο του πράγματος είναι πως η κυβέρνηση των αρίστων, με μία επίφαση νομιμότητας, αποφασίζει να εκκενώσει έναν αυτοδιαχειριζόμενο χώρο, που ναι μεν τελούσε υπό κατάληψη, ωστόσο είχε μετατραπεί σε μία μήτρα που εδώ και δέκα χρόνια παρήγαγε αφιλοκερδώς και αδιάκοπα πολιτισμό μέσα στις σκοτεινές μέρες της οικονομικής κρίσης, παρά τα στραβά και τα λάθη της πρωτοβουλίας αυτής, από την οποία ο γράφων τηρεί σαφείς αποστάσεις, ωστόσο διακρίνει στο βάθος το σκοπό της.

Επιλέγει μάλιστα να κορυφώσει την πρόκληση στέλνοντας την αστυνομία, τη μήτρα που παράγει μόνο βία και καταστολή, όχι μόνο για να εκκενώσει, αλλά για να τσιμεντώσει κάθε πόρτα και παράθυρο ενός ιστορικού θεάτρου που για περισσότερα από 30 χρόνια στέγασε και σπούδασε πολλούς σπουδαίους θεατρανθρώπους, ανάμεσά τους και τον θεατρικό οργανισμό “Μορφές” των Καταλειφού, Οικονομίδη και Μπαντή. Αξίζει δε να σημειωθεί πως η νομότυπη απόφαση της αστυνομίας είναι κατ’ ουσίαν παράνομη καθώς το εν λόγω κτίριο που επέλεξαν να βεβηλώσουν κατασκευάστηκε το 1930 και είναι ήδη από το 1989 κηρυγμένο διατηρητέο μνημείο. Η τσιμέντωσή του παραβιάζει το νόμο περί νεότερων μνημείων και αλλοιώνει τη μορφή του, αφήνοντας ξανά έκθετη την κυβέρνηση, τον υπουργό ΠΡΟΠΟ, την υπουργό Πολιτισμού και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Η μόνη προκοπή του δημοσίου ήταν να το αφήσει από το 2007 ως το 2011 να ερημώνει και να φθείρεται από το χρόνο και το 2012 να το εντάξει στο ΤΑΙΠΕΔ για ξεπούλημα. Αν το κράτος αντιλαμβάνεται και συγκινείται τόσο από τα προβλήματα που προκαλούνται από την αυτοδιαχείριση ενός χώρου που τελεί υπό κατάληψη, μπορεί κάλλιστα αύριο το πρωί να το απεντάξει από το ΤΑΙΠΕΔ, να το συντηρήσει και επισκευάσει και να το παραχωρήσει στο λαό και στη νεολαία ως χώρο πολιτισμού που εντός του θα λειτουργεί θέατρο, δραματική σχολή και όποια άλλη πολιτιστική δραστηριότητα, με αρμόδια καλλιτεχνική διεύθυνση που θα αναλάβει την οργανωμένη λειτουργία του.

Το 2018 ανέλαβαν υπηρεσία τα ακροδεξιά ναζίδια, αλλά απέτυχαν σε αυτό που πέτυχε σήμερα η αστυνομία του Χρυσοχοΐδη και του Μητσοτάκη. Γιατί μπορεί οι μπάτσοι και τα αφεντικά τους να είναι ανίκανοι να συλλάβουν τον καταδικασμένο ναζί δραπέτη Παππά (ίσως να βρίσκονται ακόμη σε διαπραγματεύσεις), είναι όμως αρκούντως ικανοί στο να χτίζουν πόρτες και παράθυρα κτιρίων που εκπέμπουν φως. Και για να μιλήσουμε με όρους θεατρικούς, να θυμάστε κύριε Πρωθυπουργέ πως οι μόνοι που δεν αντέχουν το φως είναι οι (πολιτικοί) βρικόλακες.