Η δίκη των έξι – Πώς γίνεται να ποινικοποιείται το κάψιμο της Μόριας και όχι η ύπαρξή της;

Δεν πέρασε ούτε ένας χρόνος από το βράδυ εκείνο στο οποίο το κολαστήριο της Μόριας παραδόθηκε στις φλόγες. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, όλα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Η κυβέρνηση, σαν έτοιμη από καιρό, σε χρόνο ρεκόρ έστησε ένα άλλο πρόχειρο καταυλισμό, ακόμα χειρότερο από αυτόν της Μόριας. Η ΕΕ δήλωσε πως θα αναλάβει αυτή πλέον τα νέα καμπ που θα δημιουργηθούν στα νησιά. Οι αποφάσεις της κυβέρνησης σε συνεργασία με την ΕΕ τελείωσαν κάθε έννοια διεθνούς προστασίας στη χώρα. Οι δομές που λειτουργούσαν έως τότε καλά, έκλεισαν για να μην υπάρχει καμία απολύτως χαραμάδα ανθρωπιάς προς τους πρόσφυγες. Οι παράνομες επαναπροωθήσεις συνεχίστηκαν αμείωτες αλλά είδαν το φως της δημοσιότητας μόνο σε άρθρα διεθνών ΜΜΕ. Οι πρόσφυγες αποκλείστηκαν μέχρι πρόσφατα από τον εμβολιασμό αλλά και από οποιαδήποτε υγειονομική προστασία. Εκδιώχθηκαν από τα διαμερίσματα που έμεναν, τα παιδιά τους δεν πήγαν σχολείο ούτε είχαν webex. Κόπηκε ακόμα και το κάτι σαν φαγητό που τους παρείχαν. Όποιος προσπαθούσε να σταθεί δίπλα τους, έπρεπε να υποστεί είτε τραμπουκισμούς είτε απειλές είτε ακόμα και συλλήψεις και απίστευτες κατηγορίες. Μια τοπική κοινωνία που έχει παραδοθεί στο βούρκο του φασισμού από καιρό.

Και μέσα σε όλα, ένας Υπουργός Μετανάστευσης που σιχαίνεται τους μετανάστες, δήλωνε, κατά παράβαση κάθε αίσθησης δικαίου ή τεκμηρίου αθωότητας, ότι οι εμπρηστές της Μόριας συνελήφθησαν.

Η απόφαση του δικαστηρίου έκρινε ότι αυτοί οι έξι έφηβοι έβαλαν τη φωτιά και τους καταδίκασε με δεκαετή φυλάκιση. Τα ερωτήματα όμως είναι πάρα πολλά και επειδή δεν θα τα δείτε σχεδόν πουθενά, ας καταγράψουμε μερικά.

Πώς είναι δυνατόν να καταδικάζονται έξι άνθρωποι με βασικό στοιχείο μια κατάθεση ανθρώπου ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, ανήκε σε διαφορετική φυλή είχε από πριν προβληματικές σχέσεις με τους κατηγορούμενους και μόλις κατέθεσε εναντίον τους αναγνωρίστηκε ως πρόσφυγας και εξαφανίστηκε, χωρίς καν να καταθέσει στο δικαστήριο;

Πώς είναι δυνατόν να διεξάγεται μια τέτοια δίκη και να μην επιτρέπεται σε παρατηρητές διεθνών οργανισμών να βρίσκονται στην αίθουσα του δικαστηρίου;

Πώς είναι δυνατόν να μην αναγνωρίζεται ότι οι καταδικασθέντες ήταν ανήλικοι και να δικάζονται ως ενήλικες;

Πώς είναι δυνατόν να εξαντλείται η αυστηρότητα του δικαστηρίου σε βάρος ανήλικων παιδιών τη στιγμή μάλιστα που τα στοιχεία εναντίον τους, δεν τα λες και ατράνταχτα;

Πώς είναι δυνατόν να ποινικοποιείται το κάψιμο της Μόριας και όχι η ύπαρξή της;