Η εξίσωση της αδικίας

Οι μεγάλες κρίσεις, οι μεγάλες αλλαγές, ειδικά αυτές που στην πρώτη φάση τους αιφνιδιάζουν τις μάζες και εν μέρει τις αδρανοποιούν, όπως η πανδημία, τείνουν στον εικοστό πρώτο αιώνα να γίνουν μια ευκαιρία αποτελεσματικότερη από ποτέ στην Ιστορία, για να ψηθεί το ψάρι στα χείλη της εργατικής τάξης. Το βλέπεις παντού. Τ’ ακούς και στον ύπνο σου. Η λογική, η επαγωγική σκέψη, ακόμα και τα όνειρα για το μέλλον, λες και βγάζουν αστραπιαία λέπια. Με τα οποία η προπαγάνδα των ταξικών αντιπάλων κερδίζει χρόνο κι ακονίζει χέρια για να μας …καθαρίσει. Κι ύστερα τηγάνι. Το αποδεικνύουν οι αριθμοί. Μόνο στην Ευρώπη λόγου χάρη, ένα εκατομμύριο οι νεκροί από τον κορονοϊό! Κι ένα δισεκατομμύριο τα κέρδη του κεφαλαίου! Η εξίσωση της αδικίας.

Όχι ότι είναι τίποτε καινούριο όλο αυτό. Απλώς η διαδικασία επίλυσης της εξίσωσης μονόμπαντα έχει εργαλειοποιήσει την τεχνολογική εξέλιξη, που στην ουσία είναι επικοινωνιακή και μηδενιστική των αποστάσεων, αφαιρώντας από την εργατική τάξη και την πληροφορία και τα μέσα παραγωγής της δραστικά. Την πρώτη, είτε κατασκευάζοντάς την, είτε με το να την μπερδεύει και να τη συσκοτίζει. Τα δε μέσα, για παράδειγμα πλατφόρμες, κοινωνική δικτύωση, YouTube κ.λπ., φαίνεται να τα μοιράζει αφειδώλευτα σε όλους, κρατώντας σφιχτά κι αποκλειστικά το κουμπί λειτουργίας, λογοκρισίας κι αν χρειαστεί και δολοφονικής εξαφάνισής τους. Είναι ο θρίαμβος της επίφασης των ψεύτικων διλημμάτων, και τελικώς του ολοκληρωτικού πολέμου εναντίον αμάχων, που μεγαλώνουν με την ψευδαίσθηση ότι είναι καλά εξοπλισμένοι.

Ο εικοστός πρώτος αιώνας, κακά τα ψέματα, απαιτεί τα πόδια στη γη και το μυαλό στο 5G. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα που θα τα ονομάσω, χάριν οικονομίας, ψηφιακά, και ως ιδεολογική ανάλυση και ως οργανωτική δράση. Μερικά παραδείγματα ίσως φανούν χρήσιμα στη συζήτηση των αντίστοιχων θέσεων και στο Συνέδριο. Μετά τις αλλεπάλληλες δολοφονίες άοπλων μαύρων από λευκούς αστυνομικούς στις ΗΠΑ, έγινε ρεύμα διεθνές και το «δεν μπορώ να ανασάνω» και το «οι μαύρες ζωές μετράνε». Και γεννήθηκε ένα διαδικτυακό αντιρατσιστικό τσουνάμι, συνοδευόμενο από σχολιαστικούς πανηγυρισμούς. Αλλά ήρθαν και τα πολυεθνικά τέρατα – ιδιοκτήτες των μέσων κι έβγαλαν τη δημοκρατική χατζάρα, και ως γενίτσαροι ελευθερίας πήραν να πετσοκόβουν κάθε ανάρτηση, λόγο, φιλμάκι, έργο, θέση, που κατά τη γνώμη τους κρινόταν ως αναπαραγωγή του μίσους και αρνητικού (;) ριζοσπαστισμού. «Κατέβηκαν» χιλιάδες επί χιλιάδων αστέρες από το διαδικτυακό σύμπαν, απ’ τον Τραμπ για άλλοθι, μέχρι το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ για την ουσία. Κι ήρθε μια έρευνα (στο CARNEGIE MELLON), που αποκαλύπτει ότι στα χίλια σχόλια του αστυνομικού αλγόριθμου του YouTube που είχαν μπει στην κατηγορία ως ομιλίες μίσους (μαύροι εναντίον λευκών ή ανάποδα) αφορούσε σε ποσοστό 82% το σκάκι! Παρτίδες και πιόνια, με σχέδια επίθεσης, αντεπίθεσης, άμυνας κι άλλα τέτοια …επαναστατικά.

Και πάμε στο Περιστέρι, στο Εμβολιαστικό Κέντρο, όπου το σύστημα λέει έπεσε και ξεροστάλιαζαν συνωστισμένοι στην πανδημική Σμύρνη οι πρόσφυγες της εμβολιαστικής σωτηρίας, με ζέστη κι αφρικανική σκόνη, όλων των ηλικιών και όλων των κληρώσεων μάρκας εμβολίου. Και μες το χαμό και τις ογκώδεις για την εποχή διαδηλώσεις για την Πρωτομαγιά, βγήκαν κι οι γραφογλύφτες, είδος ενδημικό των κρίσεων, κι ανακάλυψαν κινδύνους και υποκρισία. Στους πρώτους συγκαταλέγονται τα γεμάτα λεωφορεία, φωτισμένα ως τέτοια ειδικώς για τη μέρα, ως αποτέλεσμα της απεργίας στα υπόλοιπα ΜΜΜ. Και στην άλλη η απατεωνιά για το ρόλεξ στον καρπό του Κουτσούμπα και το πόλο στο μπλουζάκι του Τσίπρα. Αυτό το τελευταίο παράδειγμα των δύο αρχηγών είναι πιο επεξεργασμένο, πιο μοντέρνα γκεμπελίστικο, ώστε να εξισώνει ως προϊόντα μαϊμού, κομμουνιστές κι οπορτουνιστές, για λαϊκή ανεγκέφαλη κατανάλωση. Διάδοση της προπαγάνδας με ταχύτητες 5G. Παρά ταύτα το κορυφαίο παράδειγμα που προοιωνίζεται τον γενικευμένο πόλεμο, ο οποίος έρχεται όχι μόνο ρητορικά, αλλά και πραγματικά στην τρίτη δεκαετία του αιώνα μας, είναι κατά τη γνώμη μου η ελεύθερη ηλεκτρονική ψηφοφορία των δούλων της «ΑΜΑΖΟΝ», που ψήφισαν σε ποσοστό 62% να μη γίνει απεργία, για αυξήσεις του μεροκάματου και βελτίωση των συνθηκών εργασίας.

Αν δεν μελετηθεί επαρκώς λοιπόν το πόδια στη γη και μυαλό στο 5G, ενόψει και του νομοσχεδίου για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που έρχεται στη Βουλή, τότε η χρονιά θα κλείσει με την ανακήρυξη του Μπάιντεν σε ύψιστο φαρμακοεπαναστάτη με πατέντα, που θα ζήλευε κι ο Λένιν και ο Τσε, αν δεν ήταν έμπρακτη Ιστορία, αλλά κερδοφόρα καρτούν. Πάντως, σε κάθε περίπτωση και για να μην πιανόμαστε κορόιδα, ας παίξουμε με τα όπλα τους. Ετσι, προειδοποιητικά, το ρόλεξ διαβάζεται κι ανάποδα και δείχνει τι θέλουν οι ξερόλ-ες-ες.

Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 8-9/5/2021