Η ΕΛΠΙΔΑ των ΔΑΣΚΑΛΩΝ

Οι  δάσκαλοι, για άλλους σαν έτοιμοι από καιρό, και για άλλους ως έκπληξη, κάναν το μεγάλο βήμα, και φέραν την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, πρώτη δύναμη για πρώτη φορά στις εκλογές της Ομοσπονδίας τους!! Κι αυτό είναι και φως και ελπίδα.

Οι αρχαίοι ήξεραν να υπομένουν στωικά και να ερμηνεύουν με σωκρατική διαλεκτική μεθοδολογία τις νομοτέλειες της ζωής. Γι’ αυτούς τους λόγους είμαι βέβαιη  πως τοποθέτησαν την ΕΛΠΙΔΑ τελευταία στο κουτί της Πανδώρας.

Τη στιγμή που σε μια χώρα  ο χώρος της κεντροαριστεράς θυμίζει βόθρο υπό καθεστώς εκκένωσης, που η Βουλή με την παρούσα σύνθεσή της δεν εκφράζει κανέναν, που η Ευρώπη του Διαφωτισμού, της Αναγέννησης και της Γαλλικής Επανάστασης έχει καταντήσει η Ευρώπη της Ιεράς Εξέτασης, του Μεσαίωνα και του Τρίτου Ράιχ στη μεταμοντέρνα τέταρτή  του, και ίσως πιο απατηλή από ποτέ εκδοχή.

Την ίδια ώρα που αυτό που εμείς λέμε ΑΡΙΣΤΕΡΑ στην Ελλάδα, ξέροντας πως η υποθήκη για να το λέμε είναι το γαρύφαλλο του Μπελογιάννη και το αίμα του Λαμπράκη, αυτή σε άλλες χώρες έχει ταυτιστεί πλήρως με πτώματα σε live αποσύνθεση τύπου Μπάιντεν, με όψιμους νεοσημιτικούς δικολάβους του βρετανικού εκσυγχρονισμού τύπου Κιρ Στάρμερ και με χαμομηλάκηδες της Γαλλικής σχολής του κατευνασμού.

Τη στιγμή που ο Τσίπρας έρχεται να συγκολλήσει τα «αποκαθαρμένα» Βαλκάνια, ανακαλύπτοντας «νέες» «Μακεδονίες» επαρκείς για να κάνουν την ιστορική μνήμη σαπουνόσκονη και την επαναχάραξη συνόρων κυρίως πιάτο.

Την ώρα που ο εχθρός είναι ante portas με τρόπους ανορθόδοξους, υβριδικούς, έμμεσους, πονηρούς.

Να βλέπεις να γράφεται λοιπόν ιστορία και να καταγράφονται ΝΙΚΕΣ, από τα κάτω σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που η ταυτότητά της συνοψίζεται στην υπαρξιακή της αντίφαση, αφού είναι η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και τον Εφιάλτη, και αυτά τα δύο μεγέθη βρίσκονται σε ανελέητο πόλεμο και με ταξική διάσταση ως σήμερα, είναι ο ορισμός της ΕΛΠΙΔΑΣ.