Η φάρσα

Ποιος είπε πως η ζωή είναι φάρσα;

Όποιος κι αν το είπε και ό,τι κι αν εννοούσε σίγουρα δε θα περίμενε τέτοια επιτυχία σε μια τρομαχτική εκπομπή ενός διάσημου – αλήθεια για ποια δεξιότητά του – παρουσιαστή. Σίγουρα κάποιες φάρσες κραυγάζουν πως έγιναν με τη συναίνεση των «παθόντων». Είναι τόσο κακοπαιγμένος ο τρόμος τους, τόσο υπερβολικά εκφρασμένος που λες …εντάξει υπάρχει πάντα και η ουσιαστική δουλειά για να επικοινωνήσεις.

Το θέμα είναι πώς δέχεται ο κόσμος αυτά τα επικίνδυνα αστεία και ξεκαρδίζεται εκ του ασφαλούς με τα παθήματα των άλλων.

Η δε αναπαραγωγή στο διαδίκτυο μάς κάνει όλους κοινωνούς μιας εξαπλούμενης σαχλαμάρας – άκρως επιεικής χαρακτηρισμός – στους άγριους καιρούς που ζούμε.

Ανάμεσα σε φονικούς σεισμούς και ζοφερή πραγματικότητα με ιούς δολοφόνους, με ιμπεριαλιστικά παιχνίδια σε βάρος  των λαών  της Γης, με αστυνομική βία στο φόρτε της ακόμα και σε μικρά παιδιά…με…με…με …τι να πούμε …ίσως πέφτει μεγάλο φορτίο και η τηλεόραση βρίσκει πεδίο για το σπουδαίο έργο της, μέχρι να  πεταχτούμε όρθιοι και να καταργήσουμε τα κόλπα και τις φάρσες του Συστήματός τους.