Η κα. Μενδώνη και η φιλοσοφία του μυρμηγκιού

Ο Jim Rohn ήταν συγγραφέας αυτοβοήθειας που καλούσε, μεταξύ άλλων, τον κόσμο να μελετήσει τη φιλοσοφία του μυρμηγκιού, η οποία βασίζεται σε τέσσερις πολύ απλούς κανόνες. Ύστερα από όσα είπε η κα. Μενδώνη στη συνέντευξη τύπου, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως την έχει μελετήσει καλά.

Συγκεκριμένα:

1) Τα μυρμήγκια δεν τα παρατάνε ποτέ

Μπορεί πολλοί να περίμεναν ή να ήθελαν (ή και τα δύο) να δουν την κα. Μενδώνη να ανακοινώνει την παραίτησή της, ωστόσο εκείνη όχι μόνο δεν παραιτήθηκε, αρνούμενη να αναλάβει οποιαδήποτε πολιτική ευθύνη, αλλά και δεν ζήτησε ούτε μία συγγνώμη, έτσι για τα μάτια του κόσμου.

Αντίθετα, υποστήριξε πως δεν γνώριζε προσωπικά τον Λιγνάδη –το κύριος μας τελείωσε–, ούτε εκείνη ούτε ο πρωθυπουργός. Συγκεκριμένα, αρνήθηκε πως ο Λιγνάδης είναι προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού και ότι του έκανε μαθήματα ορθοφωνίας, ενώ πριν λίγες μέρες, σε άρθρο της στα Νέα, ανέφερε πως η ίδια τον γνώρισε μόλις τρεις μέρες πριν τον διορίσει στη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή στο Εθνικό.

Όμως σε όλα αυτά κάτι δεν στέκει. Αν δεν τον ήξερε ούτε εκείνη ούτε ο πρωθυπουργός, τότε ποιος τον επέβαλλε σε αυτή τη θέση; Ποιο είναι εκείνο το άτομο, στο οποίο ο κ. Μητσοτάκης και η κα. Μενδώνη έδειξαν τυφλή εμπιστοσύνη;

Φυσικά, δεν περιμένουμε απάντηση.

2) Τα μυρμήγκια σκέφτονται τον χειμώνα όλο το καλοκαίρι

Η κα. Μενδώνη, για τον «χειμώνα» που της έλαχε, προετοιμαζόταν εδώ και καιρό. Από τον Ιούνιο του 2020 συγκεκριμένα, που διαρρήγνυε τα ιμάτιά της στη Βουλή για το ήθος του Λιγνάδη, ενώ μόλις πριν λίγες μέρες συνέχιζε να τον υπερασπίζεται μιλώντας για «φήμες και πλαίσιο ανθρωποφαγίας».

Χρόνο κέρδιζε η κα. Μενδώνη, επειδή ήλπιζε πως όλο αυτό θα ξεφουσκώσει ή θα πάρει άλλη τροπή και εκείνη θα γλυτώσει την πολιτική της καριέρα.

Γιατί όταν αναφέρει στη συνέντευξη τύπου πως «πίεσε πολύ για να μάθει αν αυτές οι φήμες αληθεύουν», υποθέτουμε πως θα ρώτησε δημοσιογράφους, καταγγέλλοντες, θα απευθύνθηκε στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, στο Αρσάκειο ή στις δραματικές σχολές που δίδασκε το «κτήνος», σε ΜΚΟ από τις οποίες «ψώνιζε» προσφυγόπουλα, στον κ. Γεωργουσόπουλο που τον απομάκρυνε ως διδάσκοντα από το Εθνικό Θέατρο, ακόμα και τον έτερο «εξαπατημένο» κ. Μπαμπινιώτη θα μπορούσε να ρωτήσει – όλο και κάτι θα αποκάλυπτε off the record στην αγαπημένη του υπουργό.

Δεν θα ήταν δύσκολο να το κάνει λόγω της θέσης της. Αρκεί να το ήθελε. Εκτός κι αν περίμενε ο γνωστός «θεατράνθρωπος» να ομολογήσει τις ειδεχθείς πράξεις του από μόνος του: «Πες μου αγαπημένε μου Δημήτρη, έκανες ή δεν έκανες αυτά που σε κατηγορούνε;»

Αν είναι έτσι, εντάξει, πάμε πάσο. Όντως εξαπατήθηκε και πρέπει να την παρηγορήσουμε την κυρία.

Τους ανθρώπους, όμως, που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από αυτόν τον αχρείο, ποιος θα τους παρηγορήσει; Και, κυρίως, ποιος θα φροντίσει να δικαιωθούν; Ιδού τα ερωτήματα, κα. Μενδώνη μου.

3) Τα μυρμήγκια σκέφτονται το καλοκαίρι όλο τον χειμώνα

Η κα. Μενδώνη δεν έχει σε καμία περίπτωση σκοπό να χαλάσει την καριέρα της για ένα κύκλωμα παιδεραστίας που βγήκε στην επιφάνεια την περίοδο της δικής της υπουργίας.

Κοιτάει μπροστά της το «καλοκαίρι» και προσπαθεί να παίξει καθυστερήσεις, μέχρι να ξεθυμάνει το θέμα ή να μετατοπιστούν σε άλλο πρόσωπο οι ευθύνες – προς αυτή την κατεύθυνση θα βοηθούσε σίγουρα μία νέα «λίστα Πέτσα» στα ΜΜΕ, κα. Μενδώνη μου και κ. Πρωθυπουργέ μου.

Δεν θα γίνει εκείνη ο αποδιοπομπαίος τράγος. Ή, τουλάχιστον, αν είναι να αναλάβει αυτό τον ρόλο, να συμπαρασύρει κι άλλους μαζί της. Όπως για παράδειγμα την κα. Ακρίτα που τόλμησε – άκουσον, άκουσον – να γράψει μία διθυραμβική κριτική για τον Οιδίποδα του Λιγνάδη, μία όντως εξαιρετική παράσταση, ή την κα. Κονιόρδου που δέχτηκε με τη σειρά της να πρωταγωνιστήσει στους Πέρσες που σκηνοθετούσε ο Λιγνάδης, ή ακόμα και τον κ. Σκουρολιάκο που είναι, λέει, του σιναφιού, και λογικά γνωρίζει περισσότερα από εκείνη.

Γιατί αν δεν γνώριζαν όλοι αυτοί, από πού κι ως πού να γνώριζε εκείνη;

Μα, καλή μου, δεν σε κατηγορεί κανείς πως ήξερες και συγκάλυπτες –εκτός κι αν μας επιφυλάσσεις καινούργιες αποκαλύψεις–, αλλά πως ως υπουργός έπρεπε να είχες ψάξει και να μάθεις προτού βάλεις ένα «τέρας» ως Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου – και, μάλιστα, με απευθείας ανάθεση.

Αφού, λοιπόν, δεν έκανες τίποτα από αυτά, έπρεπε να παραιτηθείς. Απλό και αυτονόητο.

4) Πόσα θα μαζέψει ένα μυρμήγκι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού για το χειμώνα;

Όσα μπορεί είναι η απάντηση. Και η κα. Μενδώνη οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως έκανε την προσπάθειά της, παρότι δεν έπεισε κανέναν, ούτε καν τους δικούς της στην κυβέρνηση.

Αρχικά, η κα. Μενδώνη έβγαλε από την επικοινωνιακή της φαρέτρα την πιο πολυφορεμένη λέξη της αστικής δημοκρατίας: κράτος δικαίου. Το επικαλέστηκε, σε συνδυασμό με την αναφορά που κατέθεσε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για να πετάξει το μπαλάκι στη δικαιοσύνη.

Δεν έμεινε όμως μόνο σε αυτό. Έφερε στην επιφάνεια την ιδιότητά της ως μητέρα, φροντίζοντας μάλιστα να μας ενημερώσει πως έχει γράψει και δυο άρθρα σε εφημερίδα ενάντια στην «κουλτούρα της παρενόχλησης και του βιασμού» –αυτό έλειπε να μην είστε ενάντια στον βιασμό κα. Μενδώνη μου–, τα οποία αποτελούν κάτι το αυτονόητο για τον περισσότερο κόσμο, αλλά φαίνεται πως για εκείνη ισοδυναμούν με κάποιο αδιάψευστο τεκμήριο της πολιτικής της αθωότητας. Φευ!

Ύστερα από όλα τα παραπάνω, τα λόγια του Νικολό Μακιαβέλι από τον «Ηγεμόνα» ταιριάζουν εξαιρετικά στην περίπτωση: «Δεν έχει μικρή σημασία για έναν ηγεμόνα η εκλογή των υπουργών του: αυτοί είναι καλοί ή όχι, ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Και η πρώτη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος για το μυαλό ενός άρχοντα, είναι να δει τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Και όταν είναι ικανοί […], μπορεί πάντοτε να έχει τη φήμη του συνετού γιατί ήξερε να αναγνωρίσει τους ικανούς […]. Αλλά, όταν είναι αλλιώτικοι, δεν μπορεί να σχηματίσει κανείς ευνοϊκή κρίση γι’ αυτόν, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει σ’ αυτή την εκλογή».

Κα. Μενδώνη και κ. Μητσοτάκη, εις το επανιδείν!