Η κλιματική αλλαγή και το ζαβό το ριζικό μας

Η χθεσινή τραγωδία στη Χαλκιδική, με τον απολογισμό των θυμάτων να έχει φτάσει τους επτά την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν ήταν δυστυχώς δυνατόν να διαφύγει της ανόητης δικομματικής αντιπαράθεσης, ιδίως του επικοινωνιακού στρατού ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στα ΜΚΔ, αλλά και των επίσημων κομμάτων. Άλλοι έβγαλαν απλά την ατόφια σκατοψυχιά τους, στη λογική – ή μάλλον το τέλος αυτής – “Καλά να πάθετε, αφού θέλατε Κούλη”, περιλαμβάνοντας προφανώς και τους άτυχους τουρίστες, άλλοι εμφανίστηκαν “δικαιωμένοι” για τη Μάντρα και το Μάτι, προοικονομώντας την επίσημη γραμμή από Κουμουνδούρου, άλλοι ζήτησαν παραίτηση Τζιτζικώστα με τους γαλάζιους αντιπάλους τους να κουνούν το δάχτυλο “δε δικαιούστε δια να ομιλείτε μετά τα περσινά”. Όλοι όμως δείχνουν να ομονοούν ότι κατά βάση φταίει η κλιματική αλλαγή και τι να κάνουμε βρε παιδιά, έτσι θα είναι από εδώ και πέρα. Προσπαθούν δηλαδή να μας συμφιλιώσουν με την ιδέα ότι σε κάθε φωτιά, πλημμύρα ή ανεμοθύελλα, να μη μας κάνει εντύπωση αν αραιώνουμε λιγότερο ή περισσότερο.

Λοιπόν, τρολάκια ένθεν κακείθεν, σας έχω νέα. Από την εποχή του μακρινού προπάππου του, του αυστραλοπίθηκου, είναι ίδιον του ανθρώπου να ψάχνει τρόπους να προσαρμοστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις περιβαλλοντικές και κλιματικές αντιξοότητες, ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι οι άμεσοι πρόγονοί μας εμφανίστηκαν επί παγετώνων, που έληξαν το 12.000 π.Χ περίπου. Έκτοτε οι περιοδικές κλιματικές αλλαγές συνοδεύουν το είδος μας. Σε ό,τι αφορά το βόρειο ημισφαίριο, το ζεστό Μεσαίωνα, διαδέχτηκε ο λεγόμενος “μικρός παγετώνας” μεταξύ 1500 και 1850, ενώ έκτοτε η μέση θερμοκρασία βαίνει σταθερά αυξανόμενη. Αυτό που συμβαίνει όμως τις τελευταίες δεκαετίες και από χρόνο σε χρόνο πλέον ολοένα και πιο έντονα, δεν μπορεί παρά να αποδοθεί στον ανθρωπογενή παράγοντα και δη σε ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που βασίζει την ύπαρξή του στην εξάντληση των πόρων και των αντοχών του πλανήτη. Κι αυτό το σύστημα λέγεται καπιταλισμός, κι η καταστροφική έως δυνητικά θανάσιμη επίπτωση του για τη ζωή στη γη δεν αναιρείται από το ότι ούτε ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε τα κατάφερε περίφημα στην περιβαλλοντική προστασία. Όπως και να ‘χει, μπορεί η φύση να παραμένει υπέρτερή μας, σίγουρα όμως τα μέσα που – θεωρητικά – τουλάχιστον υπάρχουν για να την αντιμετωπίσουμε είναι κατά πολύ ανώτερα ακόμα και σε σχέση με ελάχιστες δεκαετίες πριν. Αλλά ας μην πάμε καν τόσο μακριά.

Τα ερωτήματα λοιπόν προς τις “μοιρολογίστρες” της κλιματικής αλλαγής είναι απλά:

Φταίει η κλιματική αλλαγή που τα τεχνικά έργα προστασίας, ακόμα και σε ομολογουμένως δυσκολότερες περιπτώσεις, όπως εν προκειμένω η ανεμοθύελλα, είναι μονίμως – ως μη κερδοφόρα κατά τεκμήριο – στον πάτο των προτεραιοτήτων της χρηματοδότησης των αρμόδιων αρχών;

Φταίει η κλιματική αλλαγή για την απουσία ή την ανεπάρκεια ενός οργανωμένου σχεδίου πρόληψης και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, από υπηρεσίες κατάλληλα και επαρκώς στελεχωμένες;

Φταίει η  για την υποστελέχωση του πυροσβεστικού σώματος, που κλήθηκε ξαφνικά να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα εκατοντάδες κλήσεις για βοήθεια;

Φταίει που οι τουριστικές υποδομές στη χώρα μας είναι συχνά η επιτομή της προχειρότητας, όπως δείχνει η περίπτωση της γυναίκας που μαζί με το παιδάκι τους καταπλακώθηκαν από την οροφή ταβέρνας;

Φταίει η κλιματική αλλαγή που δόθηκε άδεια στην τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στο ξύλινο στέγαστρο που ξεκόλλησε σα χάρτινο από τον αέρα;

Φταίει η κλιματική αλλαγή που, ενώ ήταν γνωστό εδώ και μέρες πως έρχεται σφοδρό κύμα κακοκαιρίας σε πλήθος περιοχών της χώρας, οι προειδοποιήσεις εκ μέρους των αρμόδιων ήταν γενικόλογες και στα πλαίσια του “ο σώζων εαυτόν σωθείτω;”

Φταίει η κλιματική αλλαγή που οι ξένοι τουρίστες, οι στυλοβάτες της “βαριάς βιομηχανίας” της χώρας, έχουν σε τέτοιες περιπτώσεις ως φορέα ενημέρωσης το … ίντερνετ στο κινητό, άντε και το ρεσεψιονίστα τους;

Όσο επίμονα κι αν καλλιεργούν τη μοιρολατρεία, δεν πρόκειται να το ρίξουμε απλά στις λιτανείες και τις προσευχές. Δε θα δεχτούμε ποτέ να είμαστε παράπλευρη απώλεια της κατ’ επιλογήν ολιγωρίας του αστικού κράτους. Καιρός ν’ αρχίσουμε να το δείχνουμε και έμπρακτα.