Κάποιοι λιγουρεύονται τον Όλυμπο για μπίζνες

Το μεγαλύτερο βουνό της χώρας, ο Όλυμπος, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα, με σπάνια φυτά και λουλούδια που ευδοκιμούν μόνο εκεί, μπαίνει στο στόχαστρο για ακόμα μια φορά, όσων λιγουρεύονται μεγάλες μπίζνες.

Η ανάγκη για επιχειρηματική δραστηριότητα, σε ορεινούς όγκους και βουνά, προκύπτει από τις προτεραιότητες του κεφαλαίου, που τις αναπροσάρμοσε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, που ψάχνει νέους ζωτικούς χώρους δράσης, για να αποσυμφορήσει κεφάλαια και πεδία κερδοφορίας και η εκμετάλλευση των βουνών, φυσικών τοπίων, υπηρετεί αυτήν την προσαρμογή και κατ’ επέκταση, αυτόν το στρατηγικό στόχο για το κεφάλαιο.

Οι επαΐοντες “όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω” που βαφτίζουν “ανάπτυξη” μόνο τα μεγάλα επιχειρηματικά κέρδη, ας πάνε να κουνήσουν αλλού τα “καθρεφτάκια” τους, όπως έκαναν οι αποικιοκράτες Ισπανοί κονκισταδόρες, για να υφαρπάξουν τον πλούτο και τον χρυσό από τους ιθαγενείς Ινδιάνους, του νέου τότε κόσμου, της Αμερικής.

Γιατί η αλλοίωση του φυσικού κάλλους του βουνού, η επέμβαση σε αυτό με τσιμέντα και σίδερα, η μεταμόρφωση του εδάφους, η καταστροφή χλωρίδας, ονομάζεται για κάποιους “ανάπτυξη”. Και μιλάμε για ισχυρά πολυεθνικά μονοπώλια, που θα επιβάλλουν ευρύτερους κανόνες, για την προσέγγιση κάποιου στο βουνό.

Και εδώ τα παραδείγματα από τις εκμεταλλεύσεις των αιγιαλών των θαλασσών από ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα του τουριστικού κεφαλαίου είναι πολλά. Για τους περιορισμούς που βάζουν στην πρόσωαση της λαϊκής οικογένειας, που πρέπει να πληρώσει μια μικρή περιουσία, για να προσεγγίσει μια ακτή.

Κάπως έτσι θέλουν να κάνουν και την βόλτα στο βουνό όσων θέλουν να το περπατήσουν, να κάνουν αναρρίχηση, να ορειβατήσουν ένα μονοπάτι.

Τέτοια μονοπώλια, τέτοια μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, θέλουν την εκμετάλλευση του βουνού, τον Όλυμπο, που θα μετατρέψουν μεγάλα τμήματα του σε ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης.

Η ακαδημαϊκή “σοφία” που επιστρατεύουν κάποιοι και λένε ότι ο Όλυμπος μπορεί να γίνει κάτι σαν “Ντουμπάι”, “Μύκονος”, “Σαντορίνη” και τον χαρακτηρίζουν “ΕΛ ΝΤΟΡΑΝΤΟ” , κρύβει την προσπάθεια να ευοδωθούν πιο εύκολα τα διάφορα επιχειρηματικά σχέδια, μονοπωλίων, πολυεθνικών, που υπάρχουν εδώ και καιρό για το βουνό.

Αυτή η “ανάπτυξη” που επικαλούνται για να βρουν “συμμάχους”, θα ‘ναι μια ανάπτυξη μονόπλευρη, ανάπτυξη που θα ‘χει στόχο μόνο τη μεγιστοποίηση των κερδών, των μονοπωλιακών ομίλων, θα αποβλέπει σε μεγάλα πορτοφόλια, όπως οι ίδιοι ομολογούν, αψηφώντας τη λαϊκή ανάγκη για ελεύθερες δράσεις στο βουνό, με την δημιουργία κάποιων θέσεων εργασίας, με άθλιες εργασιακές σχέσεις, όπως αυτές προκύπτον από το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο, που θα γίνει ακόμα χειρότερο.

Η όποια αξιοποίηση του Ολύμπου πρέπει να γίνει με σεβασμό προς αυτό, γιατί αποτελεί πάνω από όλα μια τεράστια παγκόσμια κληρονομιά, που εμείς την βρήκαμε και μας καλοδέχτηκε αλλά δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κάνουμε καμία επέμβαση πάνω της, που θα αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά της.

Για τον Όλυμπο ας μιλήσουν οι άνθρωποι που χρόνια ασχολούνται με αυτόν και η ανιδιοτελής αγάπη και προσφορά τους είναι τεράστια. Οι άνθρωποι των ορειβατικών συλλογών -και δεν ξεχωρίζω κανέναν-, οι διασωστικές ομάδες, οι άνθρωποι των καταφυγίων, οι συνοδοί βουνών, που έχουν ιδέες, για το πώς μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί ο Όλυμπος, με στόχο να αγαπηθεί ευρύτερα, κυρίως από νέα παιδιά, να μάθουν την ιστορία του, τη σπουδαιότητα του.

Πρέπει να δημιουργηθεί ένα αρραγές μέτωπο από όλους αυτούς και να διεκδικήσουν, μέσα από ένα κοινό πλαίσιο αιτημάτων, από την εκάστοτε κεντρική διοίκηση, το κράτος, εκείνα τα εφόδια που είναι αναγκαία, για να αναζωογονηθούν οι παροχές υπηρεσιών, να προστεθούν και άλλες εφόσον κρίνεται αναγκαίο αυτό.

Με κύριο στόχο την συγκρότηση ενός ενιαίου κεντρικού κρατικού φορέα διαχείρισης ορεινών όγκων, βουνών, φυσικών τοπίων, που θα συμμετάσχουν κατά κόρον άνθρωποι που πιστοποιημένα ασχολούνται με το βουνό και τις δραστηριότητές του σε αυτό και όχι μόνο, με γνώμονα την ελεύθερη πρόσβαση στο βουνό όλων των ανθρώπων.

Αυτό το μέτωπο πρέπει να χει ξεκάθαρο ότι καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα πολυεθνικών, μονοπωλίων, δεν έχει θέση στον Όλυμπο.

Και να ανοίξει σοβαρά το θέμα μέσα στην κοινωνία, ώστε η διεύρυνσή του από ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, να αποτελέσει τον κυματοθραύστη σε οποιαδήποτε μελλοντική προσπάθεια, εκμετάλλευσης του Ολύμπου, από αυτά τα συμφέροντα, που μόνο στόχο έχουν, την αυξανόμενη κερδοφορία. Αλλά σήμερα, τώρα, χθες, πρέπει να συγκροτηθεί αυτό το μέτωπο, στον αντίποδα όλων αυτών, που απεργάζονται σχέδια για το βουνό, για εμάς χωρίς εμάς.

Σαββίδης Παναγιώτης