Από το Σικάγο ως την Καισαριανή η ιστορία γράφεται με πάλη

Έβαλε ψύχρα. Νεκρική σιγή στο δρόμο. Μέρα Μαγιού ακούγεται από μέσα, Επιτάφιος του Γιάννη Ρίτσου. Μια διαφορετική Πρωτομαγιά αυτή. Προσπαθούν να μας κάνουν να σωπάσουμε. Δε θα σωπάσουμε. Το ταξικό κίνημα είναι εδώ, με τα στόματα ακόμα και έτσι, να φωνάζουν για το δίκιο.

Δε συμμετείχα στις κινητοποιήσεις στο νησί. Έχω μάθει αλλιώς. Ο δρόμος, η σημαία, η φωνή. Πνίγομαι. Θα πνίγομαι, μέχρι να ξαναπαντήσω τους συντρόφους, να ανταλλάξουμε τα χνώτα μας, να μπούμε μπροστά στην αλυσίδα. Να γίνουμε ένα. Ραντεβού στους δρόμους. Μπορούμε να τους κάνουμε να σιωπήσουν μια και καλή.

Είμαστε ο κρατήρας. Η έκρηξη έρχεται.

“Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει, σαν βροντή σαν κεραυνός”

Τιμή και Δόξα στους 200 της Καισαριανής, στους εργάτες του Σικάγο, στον Αλέκο Παναγούλη, στους νεκρούς της τάξης μας, της εργατικής τάξης. Ψηλά το κεφάλι, ψηλά οι κόκκινες σημαίες. Μέχρι η εργατική τάξη να φέρει τα πάνω κάτω.

Νιόνιος ο Μπακάλης