“Έρωτας” στα χρόνια του κορονοϊού!

Οικονομία της Αγοράς λοιπόν. Ελεύθερη και εξ ορισμού «αυτορυθμιζόμενη»!

Τόσο απλά , τόσο «επιστημονικά», σ’ ένα μονολεκτικό αφήγημα με κτηνο-τρόφους που μοιράζουν σανό δεκαετίες τώρα…

Και τι συμβαίνει όταν οι «παραγωγοί» πληρώνουν τους αγοραστές προκειμένου να πάρουν τα προϊόντα τους ; Όταν τα επιτόκια δανεισμού είναι αρνητικά; Όταν γίνονται αρνητικά ακόμη και για τα Αμερικάνικα ομόλογα; Όταν μας «πληρώνουν» προκειμένου να αγοράσουμε πετρέλαιο; Όταν οι καπιταλιστές στον πανικό τους προτιμούν– έστω στιγμιαία– να αρνούνται τη φύση τους, που δεν είναι άλλη παρά η σταθερή τους επιδίωξη για το μέγιστο Κέρδος;

Μάλλον η «Μαύρη Δευτέρα» του χρηματιστηρίου το 1929 έχει μετατραπεί σε σχολικό παιχνίδι , μπροστά σε αυτό που έχει συμβεί!

Δίδυμοι πύργοι (2001), Lehman Brothers (2007-2008), κορονοϊός (2020). Πραγματικά γεγονότα διαφορετικού χαρακτήρα, προέλευσης και έκτασης. Το καθένα όμως στάθηκε αφορμή για απερίγραπτες αλλαγές με κοινούς πάντα παρονομαστές :

·Την ακραία περιστολή των εργασιακών κατακτήσεων , την ανεργία και την μαζική φτωχοποίηση , την πείνα .

·Τις Γεωπολιτικές ανακατατάξεις / ανακατανομές μεταξύ Κίνας , Ρωσίας , Ευρασίας απ‘ τη μια μεριά και Β.Αμερικής , Δ.Ευρώπης απ‘ την άλλη .

Η πανδημία αποτελεί μιας πρώτης τάξεως αφορμή για όλα τα παραπάνω και ταυτόχρονα για την πρόσκαιρη αλλαγή του βασικού αφηγήματος :

Είναι καιρός ν’ αλλάξουν οι μάσκες , όχι για τον κορονοϊό , αλλά με αφορμή αυτόν! Από εκείνην του Αγοραίου φιλελεύθερου «Αντικρατιστή» , να φορεθεί εκείνη του «Κρατιστή» με Κ Κεφαλαίο!

Τι κι αν τα Κράτη είναι υπερχρεωμένα; Τι κι αν έχουμε θεσπίσει μνημόνια (πολιτικές λιτότητας δηλαδή), «κλειδωμένα» πλεονάσματα,ελλείματα σε ποσοστώσεις επί του ΑΕΠ, ιδιωτικοποιήσεις , καταλήστευση του φυσικού πλούτου στον πλανήτη και αναδιαρθρώσεις στις εργασιακές σχέσεις που έχουν γίνει λάστιχο; Τι κι αν έχουν τσαλαπατηθεί ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών;

Το «κατά Μάαστριχτ» σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας είναι πλέον παρελθόν!

Σήμερα , οι μέχρι προ ολίγου ορκισμένοι εχθροί κάθε κρατικού παρεμβατισμού, νιώθουν γοητευμένοι και παρακαλάνε γονατιστοί για μια κρατική «παρέμβαση» !

Επιδότηση – Ενίσχυση – Στήριξη , είναι πλέον λέξεις-ψωμοτύρι.

Κι εκείνο, το πάντα δικό τους “Κράτος-λάφυρο”, ανταποκρίνεται κάνοντας τους όλα τα χατίρια !

Ξαφνικός “έρωτας” στα χρόνια της πανδημίας…

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Κι όταν λέω αρχή εννοώ του 2020 εννοώ. Πρίν τέσσερις μήνες δηλαδή, την π.κ εποχή (Πρό κορονοιού) .

Τότε που η ΒΙS (Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών) με έδρα την Βασιλεία της Ελβετίας ανακοίνωνε πως η ενδεχόμενη νέα «φούσκα» είναι σχεδόν αδύνατο να ρυθμιστεί.

Τότε που το IFF (Κάτι σαν Παγκόσμια Ένωση τραπεζών και χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων) ανακοίνωνε πως το παγκόσμιο χρέος , με πρωταθλητή το επιχειρηματικό, προσεγγίζει τα 270 τρις δολλάρια! Και μάλιστα τα 25 τρις εξ αυτών, ήταν ληξιπρόθεσμα άρα και πληρωτέα, μέσα στο 2020.

Όποιος πιστεύει ότι αυτά τα χρήματα μπορούσαν π.κ (πρό κορονοιού) να αποπληρωθούν, πολύ απλά, ζει σε άλλο πλανήτη.

Εδώ να θυμίσω πως η Lehman Brothers χρεοκόπησε και «έσυρε» τον χορό της «κρίσης του 2007» για 18 δις δολλάρια.

Η παγκόσμια «αγοραστική ικανότητα » (ζήτηση) περιορίζεται ραγδαία , το ίδιο αναπόφευκτα και το «μέσο ποσοστό κερδοφορίας». Η «φτηνή» Κίνα δεν είναι πλέον αρκετή…

Οι μηχανισμοί εκκαθάρισης του συστήματος έχουν πάψει να λειτουργούν παρ όλες τις «ενέσεις» (Ποσοτική χαλάρωση ακόμη και με αγορά ομολόγων -«σκουπιδιών»).

Με δυο λέξεις: Η «κοινωνική επιδημία» , που δολοφονεί εκατομμύρια ανθρώπων κάθε χρόνο, σε ολόκληρο τον πλανήτη, ονομάζεται κρίση υπερπαραγωγής !

Πρέπει να θεωρείται δεδομένη λοιπόν μια τριπλή αναπροσαρμογή :

·Η συνέχεια της χωρίς προηγούμενο ανασυγκρότησης των εργασιακών σχέσεων και δεδομένων , σε βάρος των εργαζόμενων .

·Η Δαρβινικού τύπου αναδιάρθρωση του Κεφαλαίου, με πτωχεύσεις , εξαγορές , συγχωνεύσεις , εκποιήσεις εμπορευμάτων.

·Οι πρόσκαιρες «Κρατικοποιήσεις» σε έναν νέο κύκλο «εξυγιάνσεων» και επαναϊδιωτικοποιήσεων– ως συνήθως .

Το ίδιο απλά ο άλλοτε «ζωτικός χώρος» για ένα νέο Κεϋνσιανού τύπου αναδιανεμητικό πρόγραμμα εκλείπει, όπως ωχριά και το πολιτικό μέλλον όσων φιλοδοξούσαν να το εκφράσουν πολιτικά !

Ας έλθουμε για λίγο στα καθ’ ημάς :

Τα 320 δις δημοσίου χρέους μετά από 10 χρόνια μνημονίων έγιναν πάνω από 350 δις. Είμαστε η τρίτη χώρα στον κόσμο με το μεγαλύτερο χρέος σε ποσοστό του ΑΕΠ! Το 20% των μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών δανείων στην Ε.Ε είναι ελληνικά. Η διαρκής εσωτερική υποτίμηση οδηγεί σε έναν νέο φαύλο κύκλο διαρκώς επαναλαμβανόμενης ύφεσης .

Ας δούμε την λεγόμενη «αιχμή του δόρατος» της Ελληνικής οικονομίας: Μια ματιά στην «Βαριά βιομηχανία» της χώρας μας, τον τουρισμό αρκεί. Που στηρίχτηκε; Κυρίως σε μικρές και μεσαίες αποταμιεύσεις των Ευρωπαίων πολιτών, γι’ αυτό και μετατράπηκε στον θρίαμβο του All Inclusive και του Airbnb.

Πόσο επιρρεπείς ήταν και είναι οι αποταμιεύσεις αυτές; Πάντα ήταν και πάντα θα είναι , ειδικά σήμερα που τα εργασιακά δεδομένα αλλάζουν επίτα χείρω για τον μέσο Ευρωπαίο αλλά και Αμερικανό εργαζόμενο!

Σε τελική ανάλυση το ταξίδι αναψυχής σε κάποιο από τα ελληνικά νησιά δεν θα εκλείψει λόγω της πανδημίας, αλλά κυρίως λόγω της ανέχειας ή της απροθυμίας από ανασφάλεια.

Αυτό έχουν ν’ αντιμετωπίσουν σήμερα όσοι συνειδητοποιούν πόσο «βαριά» ήταν και παραμένει η τουριστική μας βιομηχανία .

Τι έχουμε να περιμένουμε λοιπόν από την οικονομία μιας χώρας που αποψιλώθηκε στα πλαίσια της Ε.Ε και καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι παρασυρμένη από την «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού;

Για να καταλαβαινόμαστε , μιλάμε για μια χώρα με αναλογία μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων στον πρωτογενή τομέα την ενέργεια και την μεταποίηση, η οποία πάλι ελέω Ε.Ε και παγκοσμιοποιημένης αγοραίας οικονομίας εισάγει το 80% των διατροφικών της αναγκών !!!!!

Συμβαίνει και αλλού ή μάλλον συμβαίνει παντού!

Μόνο το δημόσιο χρέος (χωρις το ιδιωτικό) της Ιταλίας προσεγγίζει τα 2,5 τρίς ευρώ. Ευρώπη; Ευρωπαική «Ένωση»; Να ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα στον πλανήτη.

Έμεινε ο καημός των Βαρουφάκη, Τσίπρα, Μητσοτάκη για Ευρωομόλογο (κάτι είπαν, κάτι ψέλλισαν όλοι τους) μπας και φτιασιδωθεί η χρεοκοπία και την σκαπουλάρει ο βαριά άρρωστος δυτικοευρωπαϊκός καπιταλισμός!

Στις ΗΠΑ την ΜΕΚΚΑ του παγκόσμιου καπιταλισμού, το αντίστοιχο ποσό δημοσίου χρέους προσεγγίζει τα 24 τρις δολάρια !

Ας μην μιλήσουμε για την φτώχεια , την πείνα και την δυστυχία στην Αφρική, την Λατινική Αμερική και αλλού, δηλαδή σε όλο τον πλανήτη.

Γι αυτό σήμερα – παντού , ο ίδιος κοινός παρονομαστής:

Τώρα πρέπει να ενισχυθούν με Δημόσιο χρήμα οι επιχειρήσεις αφού Κράτη και Ενώσεις (Ε.Ε) αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις τους, ακόμη και τις μισθολογικές! Τώρα «λεφτά υπάρχουν». Λεφτά για νέα δημόσια χρέη, με γνωστούς τους μελλοντικούς παραλήπτες των λογαριασμών!

Μετά το Lock Down θα περίμενε κανείς αρκετά προϊοντικά αποθέματα να γίνουν περιζήτητα και ως εκ τούτου να μοσχοπουληθούν.

Θα συμβεί ωστόσο το ακριβώς αντίθετο, με εξαίρεση ίσως τον κλάδο της διατροφής. .

Ένα μεγάλο μέρος του «παλιού» πρό κορονοϊού εμπορεύματος πρέπει να σκοτωθεί. Θα πωληθούν αποθέματα προϊόντων σε κλίμα απροθυμίας αγοραστικού ενδιαφέροντος, αφού κανένας μας δεν γνωρίζει τι τον περιμένει την επόμενη μέρα !

Για τον πολύ απλό λόγο ότι το Lock Down και η πανδημία συνδυάζονται με απολύσεις , εκ περιτροπής εργασία , μειώσεις μισθών και ότι άλλο συμφέρει τους πρώην (πλέον και για λίγο καιρό ακόμη)

«Αντικρατιστές» μας,

Τα «Κράτη» και οι «Ενώσεις» σήμερα, μάς έχουν μετατρέψει όλους– έστω πρόσκαιρα– σε κακο-κρατικο-επιδοτούμενους υπαλλήλους. Εκατομμύρια εργαζόμενων «πληρώθηκαν» όχι από τους εργοδότες τους , αλλά από τα ήδη υπερχρεωμένα και παγκοσμίως ανυπόληπτα κρατικά ή διακρατικά τους ταμεία!

Λίγο πριν επιστρέψουμε στην «Κανονικότητα» έχω μια συμβουλή κυρίως προς τους όψιμους «Αντικρατιστές» :

Απολυμανθείτε σωστά , φορέστε γάντια και μάσκες προκειμένου να μην μολυνθείτε και ξεφυλλίστε το μνημειώδες έργο του Κάρολου Μαρξ που έχει τον τίτλο «Το Κεφάλαιο» !

Σε εσάς και την αγοραία σας οικονομία αφιερώνει το μέγιστο του πονήματος της ζωής του , μήπως και πάρετε χαμπάρι τι ακριβώς (σας) συμβαίνει .

Πτωτική τάση του μέσου ποσοστού κέρδους , μείωση της αξιόχρεης ζήτησης , κρίσεις υπερπαραγωγής και σε άλλα τέτοια «κουλά» αναφέρεται.

Κάποιοι το θεωρούμε πιο επίκαιρο από ποτέ, αλλά η αλήθεια είναι πως το τέλος θα σας φανεί αρκετά φοβιστικό μιας και αναφέρεται και στο δικό σας Τέλος!

Εμάς να ξέρετε πάντως , μάς προτρέπει να ενωθούμε και να τολμήσουμε γιατί δεν έχουμε να χάσουμε παρά τις αλυσίδες μας.

Σας το προτείνω μιας και σας βρίσκω αρκετά μπερδεμένους μεταξύ αγοραίας αυτορυθμιζόμενης οικονομίας και ενός πρόσκαιρου «Κρατισμού» που αποτελεί και την «νέα» σας , αλλά παλιά όσο οι λάσπες , ανακάλυψη!

Καλά μπερδέματα εύχομαι τόσο σ‘ εσάς όσο και στον τελευταίο μεγάλο σας έρωτα….το Κράτος !

Και ένα ατυχές, ολόδικό σας τέλος όπως ο Μαρξ το όρίζει !

Παναγιώτης  Α. Λαζαρίδης