Για τους Λωτοφάγους

Η δεξιά είναι η δεξιά που γνωρίζουμε και δεν αλλάζει, στο πλευρό των αφεντικών ήταν πάντα.

Με την «αριστερά» που κυβέρνησε τι γίνεται; Τι έκανε αυτή η «αριστερά» στην κυβέρνηση; Αυτή η «αριστερά» κυβέρνησε στον πυρήνα κάθε κρατικής πολιτικής, σε οικονομία και εξωτερική πολιτική δηλαδή, ως καραμπινάτη δεξιά. Ήρθε και επιβεβαίωσε το αντιδραστικό  δόγμα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, μια από τις αιτίες που, παρά την αντιλαϊκή διακυβέρνηση της κυβέρνησης  Μητσοτάκη, αυτή αντέχει. Στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων διατήρησε όλο το αντεργατικό πλαίσιο που έχουν καταντήσει την εργασία λάστιχο προς όφελος των εργοδοτών, η αναρχία στην αγορά εργασίας έχει γίνει νόμος με τη βούλα του κράτους και σε συνθήκες αναρχίας ο ισχυρός επιβάλλεται. Επικύρωσε προχώρησε και ολοκλήρωσε όλο το πλέγμα ιδιωτικοποιήσεων στρατηγικών  κρατικών υποδομών και επιχειρήσεων. Στο κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα του ασφαλιστικού μας συστήματος η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με καθαρά ταξική πολιτική υπέρ των αφεντικών και του κράτους των, έφερε τον νόμο Κατρούγκαλου.

Μιλάμε ίσως για την μεγαλύτερη ανατροπή σε βάρος των εργαζόμενων από τη μεταπολίτευση και μετά. Η κυβέρνηση της «αριστεράς» επικύρωσε και ανέβασε σε άλλο επίπεδο όλες τις αντιασφαλιστικές αποφάσεις των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων. Ο νόμος Κατρούγκαλου πέρα από την προσωπική  διαφορά και την κατάργηση του ΕΚΑΣ, που έπληξαν τους σημερινούς συνταξιούχους, παράγει πλέον  εξαθλιωμένους συνταξιούχους αφού οι συντάξεις που προβλέπονται για ασφαλισμένους με 20-25 χρόνια ασφάλισης είναι συντάξεις πείνας – ας σκεφτούμε με την κατάσταση που επικρατεί τόσα χρόνια στην αγορά εργασίας, τον αριθμό  των συνταξιούχων που θα βγαίνουν στη σύνταξη με αυτά τα έτη, σχεδόν με βεβαιότητα θα είναι η πλειονότητα!  Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενώ είχε δεσμευτεί ότι θα καταργήσει τον νόμο Κατρούγκαλου, όχι μόνο δεν τον κατάργησε αλλά με νομοθετικές παρεμβάσεις τον θωράκισε νομικά.

Διατήρησε τις εμβληματικά σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές σε εφοπλισμό και τράπεζες. Το χρηματιστήριο  ενέργειας; Που βογκήξαμε με τους λογαριασμούς του ρεύματος; Και αυτό προσφορά της κυβέρνησης της «αριστεράς» ήταν.

Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής η ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που επαγγελλόταν άλλαξε προς το Καραμανλικό δόγμα: η Ελλάς πολιτικά οικονομικά πολιτισμικά ανήκει στη Δύση.

Όσο για τις υποσχέσεις τις προεκλογικές; Ε, τώρα είναι αλλιώς, λέει, βγήκαμε απ’ τα μνημόνια!! Όσο υπάρχουν οι ατσάλινοι κανόνες για τα όρια  του 3%  δημοσιονομικού ελλείμματος και 60% στο δημόσιο χρέος, όσο θα υπάρχει ο έλεγχος των γραφειοκρατών της ΕΕ που παίζουν με τις  χρηματοδοτήσεις, έλεγχος για τις συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις (βλέπε αντεργατικές αντιδραστικές), ούτε και αυτά τα λίγα που τάζει δεν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει. Οι γραφειοκράτες των αστών της ευρωπαϊκής πολιτικής αρνούνται να βγάλουν απ’ το έλλειμμα ακόμα και τη χρηματοδότηση των επενδύσεων που πρότειναν οι Ιταλοί (βλέπε ανταγωνισμό μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών εντός ΕΕ). Πιθανή εξαίρεση οι πολεμικές δαπάνες, μόνο γι’ αυτό συζητούν. Η… σωστή πλευρά της ιστορίας, που και ο ΣΥΡΙΖΑ μας έχει τάξει, μας φέρνει όλο και πιο κοντά στον πόλεμο, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Τέλος, έχει μια σημασία για την νοοτροπία του κόμματος αυτού που πολιτικά δεν ανήκει πλέον  στην αριστερά και μένει να επικυρωθεί αυτό και ιδεολογικά επισήμως σε ένα από τα επόμενα συνέδρια τους. Ας δούμε την  απάντηση του αρχηγού του σε ερώτηση πώς σκέφτεται τη στιγμή που θα έρθει η αποχώρησή του από την ηγεσία του κόμματος. Ανάμεσα σε άλλα είπε: «τότε θα δούμε πως είναι η σκορδαλιά χωρίς σκόρδο»!! Δείχνει ασήμαντο,  είναι όμως ενδεικτικό για τη νοοτροπία της ηγεσίας αυτού του κόμματος που μόνο αριστερή δεν την λες…

Γι’ αυτό ΚΚΕ, για άμυνα στην αντιλαϊκή πολιτική και αντεπίθεση.

ΥΓ. Μετά και το «αυριανικής» έμπνευσης δημοσίευμα της ΕΦΣΥΝ (ανοιχτή επιστολή στους Κουτσούμπα, Παφίλη), ας πω και εγώ για τους θείους μου, δολοφονημένος ο ένας στον εμφύλιο, στη Μακρόνησο ο άλλος, και ο Πατέρας στις φυλακές Κέρκυρας…

Αντρέας Γεωργίου Κατσιμίχας

Φωτογραφία: Dimitris Kapantais / SOOC