Η φυσική ανισότητα, η καραντίνα και η εργαλειοποίηση των ειδικών
Η επιστήμη είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του Ανθρώπου. Τιμούμε τους επιστήμονες. Δεν τιμούμε την εργαλειοποίησή τους.
Η εργαλειοποίηση του ΕΟΔΥ βοηθά την κυβέρνηση να βάζει σε καραντίνα διαρκείας την κοινωνία και τη Δημοκρατία, για να περάσει τα μέτρα του νέου Μνημονίου μέσα σε κλίμα σιωπής, αυτοενοχοποίησης, φόβου και καταστολής.
Το ιδεολόγημα της φυσικής ανισότητας, με όλη την αποκρουστικότητά του, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Ταυτίζεται με τις επιδιώξεις των κυρίαρχων τάξεων για την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και την υποτίμηση της αξίας της εργασίας και της εργατικής δύναμης. Σε πολιτικό επίπεδο, οι επιδιώξεις αυτές, οι οποίες εκδηλώθηκαν με τα Μνημόνια και την Επιτροπεία, τώρα εξυπηρετούνται από την καραντίνα διαρκείας.
Τα «τυφλά» κυβερνητικά μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας επιβάλλονται με την καλοπληρωμένη καμπάνια του τρόμου, η οποία παραπέμπει σε ψυχολογικές επιχειρήσεις κλασικού τύπου. Δεν έχουν την ουδέτερη σφραγίδα των ειδικών. Έχουν πολιτικό πρόσημο. Ταξικό χαρακτήρα. Συντελούν στην ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων, τη βίαιη αναδιανομή του πλούτου, τη διεύρυνση της ζώνης της φτώχειας, την κανονικοποίηση της επισφάλειας, το μπλοκάρισμα της κοινωνικής κινητικότητας. Εμποδίζουν μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων από την πρόσβαση στην παιδεία, την υγεία, την εργασία. Πλήττουν και διαλύουν μικρές επιχειρήσεις, δηλαδή τη μεγάλη πλειονότητα των επιχειρήσεων της χώρας. Στέλνουν στην ανεργία ακόμα περισσότερους ανθρώπους. Συνοδεύονται από την καραντίνα στη Δημοκρατία.
Η συρρίκνωση της Δημοκρατίας όπως τη γνωρίζαμε δεν είναι γινάτι των ακροδεξιών. Αποτελεί εσωτερική ανάγκη του μηχανισμού αναδιανομής.
Σε περίοδο καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων για την συντήρηση και αναπαραγωγή του συστήματος, η ελευθερία και η δημοκρατία αποτελούν τα πιο σημαντικά εμπόδια.
Κανείς δεν δέχεται οικειοθελώς να καταστρέψει τη ζωή του. Πρέπει να «εκπαιδευτεί» διά του φόβου, της βίας, της επιτήρησης, της καταστολής, του αυταρχισμού, και μάλιστα να εμπεδώσει ήδη από τα πρώτα χρόνια της σχολικής ζωής, ότι στη νέα εποχή οφείλει να συμβιβάζεται με λιγότερη ζωή. Λιγότερο χώρο. Μικρότερες προσδοκίες. Με ένα γκρίζο παρόν και μέλλον. Να εσωτερικεύσει την καταστροφή. Να αυτοενοχοποιηθεί διά της «ατομικής ευθύνης». Να νιώσει ατομικά υπεύθυνος για τα κοινωνικά δεινά που του βάζουν αλυσίδες και τον εμποδίζουν να βαδίσει. Και «οφείλει» να νιώθει ικανοποιημένος, διότι «υπάρχουν και χειρότερα».
Ακριβώς για τους λόγους αυτούς, οι τομείς της Υγείας, της Εργασίας και της Παιδείας είναι οι πρώτοι που δέχτηκαν σκληρή επίθεση: διότι αποτελούν τα στηρίγματα των λαϊκών τάξεων για επιβίωση, κοινωνική κινητικότητα, προκοπή.
Το πολιτικό υβρίδιο νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς που εκπροσωπεί ο Μητσοτάκης έδωσε ιδεολογική μάχη και παρουσίασε την ατζέντα του πριν από τις εκλογές. Δεν έκρυψε τίποτε.
Η πανδημία είναι μια ευκαιρία για την κυβέρνηση να εντείνει την αντιλαϊκή επέλαση. Η εργαλειοποίηση του ΕΟΔΥ την βοηθά να βάζει σε καραντίνα διαρκείας την κοινωνία και τη Δημοκρατία, για να περάσει τα νέα Μνημονιακά μέτρα μέσα σε ένα κλίμα σιωπής, αυτοενοχοποίησης, φόβου και καταστολής.
Οι συνέπειες της εργαλειοποίησης είναι πια ορατές.
Μη ποιοτικά και μη αξιόπιστα δεδομένα, βάσει των οποίων δίνονται οι εισηγήσεις. Αδυναμία χαρτογράφησης της πραγματικής κατάστασης. Και, ως συνέπεια, «τυφλά», οριζόντια και ισοπεδωτικά lockdowns διαρκείας, αντί για έγκαιρα και στοχευμένα μέτρα σε εντοπισμένες περιοχές, ομάδες και εστίες υψηλού κινδύνου.
Η επιστήμη είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του Ανθρώπου. Τιμούμε τους επιστήμονες. Δεν τιμούμε την εργαλειοποίησή τους.
Δεν ξεχνάμε ότι και τα Μνημόνια επιβλήθηκαν στη χώρα με εκστρατεία τρόμου και με βολικά πορίσματα προθύμων τεχνοκρατών. «Για να σωθούμε». «Για να μην καταστραφούμε». Ύστερα από χρόνια, αποδείχτηκε ότι τα δεδομένα που χρησιμοποιούσαν οι ειδικοί των πολιτικών «σωτήρων» ήταν λανθασμένα. Εν τω μεταξύ, όμως, ισοπεδώθηκε η κοινωνία.
Το πιο εύκολο για μια κυβέρνηση, όταν θέλει να νομιμοποιήσει πολιτικές επιλογές, είναι να παραγγείλει ένα βολικό πόρισμα. Η πιο κυνική και χυδαία αντίληψη της πολιτικής αποτυπώνεται στη χρήση προθύμων ως πιονιών, το στύψιμό τους σαν λεμονόκουπες και το πέταγμά τους.
