Η Μάχη στον Κούκο και τα «βαποράκια» του αντικομμουνιστικού οχετού στην Πιερία

Στις 18 Οκτωβρίου του 1944 στον Κούκο Πιερίας πολέμησαν οι εθνικοαπελευθερωτικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ εναντίον των δωσίλογων – Ελλήνων συνεργατών  των κατακτητών ναζί

Τα «βαποράκια» του αντικομμουνιστικού οχετού στην Πιερία έβαλαν μπροστά την μονταζιέρα και για άλλη μια φορά θέλουν να σκυλέψουν πάνω στην ιστορία, αθωώνοντας τον δωσιλογισμό και όλους αυτούς που την περίοδο 1941 – 44 συνεργάστηκαν με τους κατακτητές της πατρίδας.

Πολιτικοί απόγονοι των ταγματασφαλιτών και δωσίλογων, ποντάροντας στην ιστορική λήθη και, σε πολλές των περιπτώσεων, στην αμάθεια ή  ημιμάθεια,  διαστρεβλώνουν, παραποιούν γεγονότα, όπως αυτά που έλαβαν χώρα στο χωριό Κούκος Πιερίας στις 18 Οκτωβρίου του 1944.

Το χωριό Κούκος εκείνη την εποχή είχε μετατραπεί σε κέντρο δωσίλογων, από ανθρώπους που συνεργάστηκαν και εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς ναζί, για να σκορπούν φόβο και να  καταδυναστεύουν τον λαό της περιοχής.

Επικεφαλής αυτών των ομάδων δωσίλογων ήταν ο ακραιφνής αντικομμουνιστής  Κυριάκος Παπαδόπουλος (Κισά Μπατζάκ) που με την βοήθεια των Γερμανών ναζί είχε συγκροτήσει την ένοπλη οργάνωση ΕΕΣ (Εθνικός Ελληνικός Στρατός) που εκπαίδευσε ο Γερμανός υπολοχαγός Φρανς Κραουτσμπέργκερ.

Αυτή την αντιπατριωτική, φιλοναζιστική στάση και δράση θέλουν να νομιμοποιήσουν σήμερα, πλαστογράφοι της  ιστορίας που κάνουν το μαύρο άσπρο, και με ψεύδη θέλουν να προσδώσουν «εθνικά» – «πατριωτικά» χαρακτηριστικά στις δωσίλογες αυτές ομάδες,  συκοφαντώντας και σπιλώνοντας παράλληλα την μαζική αντιστασιακή δράση του οργανωμένου λαού μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ όπου οι κομμουνιστές ήταν ο νους και η ψυχή.

Στις 18 Οκτωβρίου του 1944 στο χωριό Κούκος πολέμησαν οι εθνικοαπελευθερωτικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ εναντίον των δωσίλογων – συνεργατών  των Γερμανών ΝΑΖΙ, που σωστά ο λαός τους αποκαλούσε προδότες και «Γκεσταμπίτες».

Στο χωριό Κούκος είχαν ταμπουρωθεί οι γερμανόφιλοι συνεργάτες των ναζί, όταν στο Ανατολικό μέτωπο ο στρατός της Βέρμαχτ μετρούσε πανωλεθρίες, με την αντεπίθεση του Κόκκινου Στρατού να έχει ξεκινήσει, κατατροπώνοντας τις ναζιστικές μεραρχίες του Γερμανικού στρατού.

Κόντρα στις αποφάσεις της «Καζέρτας» για αφοπλισμό των δωσίλογων οργανώσεων και την παραπομπή τους σε δίκες για την προδοτική τους στάση, οι φιλοναζιστικές οργανώσεις όπως του Κισά Μπατζάκ δεν είχαν σκοπό  να παραδώσουν τα όπλα, συνεχίζοντας την εγκληματική τους δράση.

Με αυτές τις ομάδες πολέμησαν τμήματα το 50ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, ένας λόχος σαμποτέρ, δυο λόχοι μηχανικού και δυο εφεδρικοί λόχοι.

Στις τάξεις των δωσίλογων στον Κούκο εκτός από τους 600 Έλληνες συνεργάτες των κατακτητών, υπήρχαν ακόμα 150 Γερμανοί και 60 Ιταλοί (οι Γερμανοί για την ενίσχυση τους είχαν κινητοποιήσει από το χωριό Κίτρος και ένα τάγμα με 12 τεθωρακισμένα).

Αυτά τα δύο στρατόπεδα αντιπαρατέθηκαν στην λεγόμενη «μάχη του Κούκου». Από την μια οι εθνικοαπελευθερωτικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ και από την άλλη οι Έλληνες δωσίλογοι μαζί με τους κατακτητές της χώρας.

Αυτή την πραγματικότητα θέλουν να αλλοιώσουν ανύπαρκτες οργανώσεις και ανώνυμοι θρασύδειλοι λιβελλογράφοι του μαύρου – φασιστικού τόξου.

Ανασύρουν πεπαλαιωμένα συκοφαντικά  επιχειρήματα που σύνταξαν μηχανισμοί της μετεμφυλιακής Ελλάδας, για να συκοφαντήσουν τους κομμουνιστές, το ΚΚΕ.

Να συκοφαντήσουν  την αντιστασιακή  δράση του  Ελληνικού λαού ενάντια στους κατακτητές της χώρας  και στους εγχώριους φασίστες βαστάζους τους.

Το σύστημα ποτέ δεν τους τιμώρησε στη Ελλάδα για την δωσιλογική τους δράση, τουναντίον, τους επιβράβευσε κιόλας, δίνοντας τους  πόστα στον αστικό κρατικό και παρακρατικό μηχανισμό, για να συνεχίζουν σαν τσιράκια να υπονομεύουν και να πολεμάνε  τους αγωνιστές που πάλευαν για δικαιοσύνη και δικαιώματα από την σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων.

Αυτός ο ρόλος τους και σήμερα, να βάζουν εμπόδια στην αγωνιστική δράση, στην λαϊκή οργάνωση, σε μια εποχή που νέα βάρη  φορτώνουν στις πλάτες του λαού, για να θωρακίσουν τα κέρδη της «πράσινης» μετάβασης μπροστά και στην νέα οικονομική κρίση που είναι προ των πυλών.

Ο λαός πρέπει να αντλήσει διδάγματα και ουσιαστικά συμπεράσματα από την πραγματική ιστορία που κρύβουν κυρίως από νέους ανθρώπους.

Η παραίτηση, η αποστασιοποίηση, η απάθεια, η αδράνεια και η αδιαφορία δεν είναι λύση.

Λύση δεν είναι ούτε η ανάθεση και μάλιστα σε πολιτικά υποκείμενα που υμνούν ανθρώπους που συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους κατακτητές εις βάρος του λαού.

Ο λαός πρέπει να πάρει τις τύχες στα χέρια του με οργάνωση, ταξική ενότητα, κοινωνική συμμαχία, να περάσει στην αντεπίθεση, στην δράση, σε έναν αγώνα που αυτή την φορά θα τον φτάσει στο τέλος, κατακτώντας ο ίδιος την εξουσία, ανατρέποντας το σύστημα της εκμετάλλευσης, του σάπιου και απάνθρωπου καπιταλισμού.

ΥΓ1. Στην αντικομμουνιστική εκδήλωση μίσους και παραχάραξης της ιστορίας που πραγματοποιήθηκε στον Κούκο την Κυριακή 23 Οκτωβρίου η συμμετοχή των κατοίκων του χωριού μετριούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού.

ΥΓ2.  Την άμαζη  εκδήλωση την στήριξαν περιφερόμενοι ακροδεξιοί – φασίστες  του νομού Πιερίας που κατά καιρούς φιγούραραν ως πολιτευτές της «χρυσής αυγής», του κόμματος του Βελόπουλου, του κόμματος του ναζιστή Κασιδιάρη και του κόμματος του Πάνου Καμένου.

ΥΓ3. Καμιά αλγεινή εντύπωση δεν μας προκαλεί η συμμετοχή 2 δημοτικών συμβούλων της ΝΔ από τον δήμο Κατερίνης, του Νίκου Μακρίδη εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο του δημάρχου Κώστα Κουκοδήμου και του Τάκη Λεμονόπουλου με το ψηφοδέλτιο του νυν βουλευτή της ΝΔ Σάββα Χιονίδη. Μάλιστα ο δεύτερος σε μια παράκρουση γελοιότητας και γραφικότητας όντας δημοτικός σύμβουλος σε παλιότερη περίοδο, είχε ζητήσει από το τότε δημοτικό συμβούλιο να γιορτάζεται η 21η Απριλίου, η δικτατορία των Συνταγματαρχών που έβαλε τον λαό στον γύψο, τον τρομοκρατούσε και καταπίεζε.

ΥΓ4. Ας τους χαίρονται αυτούς τους πολιτευτές στην ΝΔ που νομιμοποιούν με την στάση τους τον δωσιλογισμό, από τον οποίο τόσο υπέφερε ο λαός στα χρόνια της τριπλής φασιστικής Κατοχής την περίοδο 1941-1944.

Παναγιώτης Σαββίδης