Η τρέλα και ο ιμπεριαλισμός

Έχεις βγει που λέτε  για το απογευματινό συνηθισμένο τρέξιμο, περίπατό σου κάτω στην παραλία, και ακούς στο ραδιοφωνάκι σου μεγάλο ειδησεογραφικό σταθμό – ξέρω είναι βίτσιο να ακούς ειδήσεις τρέχοντας άλλα εμείς οι σαράντα  φεύγα τα έχουμε αυτά, αφού μέχρι και χάρτινες εφημερίδες διαβάζουμε ακόμη!

Πέφτεις επάνω σε συνέντευξη κυρίου καθηγητή, διεθνολόγου κλπ, τον ρωτάνε λοιπόν και απαντάει  για την εισβολή των Ρώσων, την εξέλιξη των πολεμικών επιχειρήσεων, τις οικονομικές επιπτώσεις . Όλα καλά μέχρις εδώ, συμφωνείς-διαφωνείς με αυτά που ακούς, δεν έχει σημασία, λέει χρήσιμα πράγματα που σε κάνουν να σκεφτείς και εσύ παραπέρα…

Και έρχεται η ερώτηση “Τι λέτε για τη κίνηση του Πούτιν που ζητάει να πληρωθεί σε ρούβλια για το πετρέλαιο κλπ που δίνει σε μη φιλικές χώρες”;

-Ξέρετε, με αφορμή την ερώτησή σας θα ήθελα να μιλήσω κάπως  πιο θεωρητικά, πιο βαθιά για τα αίτια του πόλεμου, σαν να ήμουν στην αίθουσα διδασκαλίας, θα μιλήσω για την ψυχολογία αυτού του ανθρώπου, βεβαίως εδώ θα χρειαζόμασταν και τη βοήθεια  συναδέλφων και άλλων επιστημονικών πεδίων (προφανώς εννοούσε ψυχολόγους, ψυχιάτρους , ψυχαναλυτές κλπ) αλλά μπορώ να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις… Και αρχίζουν τα περί μεγαλομανίας, περί απωθημένων, με δυο λόγια περί ψυχικών και ψυχολογικών ζητημάτων του ηγέτη της χώρας-εισβολέα…

Μα, για κάτσε, αναρωτιέσαι, γκοτζάμ καθηγητής και στην ανάλυσή του για τον πόλεμο βάζει ως βασική αιτία, σε τελευταία ανάλυση δηλαδή, τα ψυχολογικά του ηγέτη της  Ρωσίας; Πάλι ξανά μανά οι αναλύσεις για “τρελούς” ηγέτες που κάθε τόσο βάζουν την ανθρωπότητα σε βάσανα! Μα, αν ήταν έτσι, έχει βρεθεί η λύση γι αυτό το ζήτημα, θα στέλναμε την τρέλα στα βουνά και θα καθαρίζαμε! Θα μου πεις, καλά εδώ χάνεται κόσμος κι εσύ κάνεις πλάκα. Εμ όταν ακούς αυτά σε τέτοιες καταστάσεις δεν ξέρεις  αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις. Θα έχετε παρατηρήσει ασφαλώς  ότι μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τρελούς ηγέτες  βγάζει όλος ο κόσμος εκτός από την εωρωατλαντική συμμαχία… Μη μου πείτε για τον Τράμπ, γιατί αυτός ήταν διαβολικά καλός…

Η θεωρία περί “τέλους της ιστορίας” μάς έχει τελειώσει εδώ και καιρό, η θεωρία περί πόλεμου των πολιτισμών εδώ δεν τραβάει στο πεδίο “ορθόδοξος πολεμάει ορθόδοξο”, άμα αφαιρέσεις  και την θεωρία περί… τρέλας έχεις απέναντί σου τον Βλαδίμηρο…

Σε τελευταία ανάλυση μένουν σκέτα ξερά τα υλικά συμφέροντα, έχουμε μπροστά μας οικονομικά γεωπολιτικά κλπ τα αίτια του πόλεμου, συμφέροντα ταξικά στις κοινωνίες που ζούμε.

Τότε όμως θα πρέπει να… αλλά πως να τη βγάλεις τη λέξη ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ από το στόμα σου… Γιατί άμα  πεις τη λέξη, ο ιμπεριαλισμός δεν πολεμάει τον εαυτό του, για την καπιταλιστική Ρωσία μιλάμε, άλλα εναντίον ενός άλλου ιμπεριαλισμού, του Ευρωατλαντικού στο έδαφός της Ουκρανίας, πέρα  από την εσωτερική σύγκρουση. Έχεις να κάνεις με έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο δηλαδή και από τις δυο πλευρές. 

Κι από δω πρέπει να πάρεις και θέση, να αναρωτηθείς ποια η στάση μου απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και η μόνη δημοκρατική, πατριωτική  και διεθνιστική στάση σήμερα είναι αυτή που καλεί σε αγώνα για να πάψει  η χώρα μας να συμμετέχει στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να πάψει να δίνει γη, θάλασσα, αέρα, στους ευρωνατοικούς ιμπεριαλιστές, να κλείσουν εδώ και τώρα οι αμερικανονατοικές βάσεις, να φύγουμε από το ΝΑΤΟ.

Όμως, αν είναι έτσι, έχουμε δηλαδή ιμπεριαλιστικό πόλεμο, πάνε περίπατο και τα περί υπεράσπισης της δημοκρατίας του διεθνούς δικαίου, του ανθρωπισμού, και μένουν τα κροκοδείλια δάκρυα των Νατοικών  και Νατοφρόνων, καθώς και οι  θεωρίες για τον παλαβό Πούτιν των καθηγητών…

ΥΓ Μεθαύριο στη βουλή η “Ριζοσπαστική Αριστερά” θα καλωσορίσει τον ηγέτη – ανδρείκελο των ευρωνατοικών, του κράτους των Μπαντερικών, μισαλλόδοξων αντικομουνιστών εθνικιστών, φαντάζομαι θα τον χειροκροτήσει κιόλας…

Αντρέας Κατσιμίχας