«Κατ’ αξίαν…»
Καιρό τώρα κάνει πάρτι η ασυδοσία στο τραπέζι του νοικοκύρη και την ίδια στιγμή οι καρχαρίες της αγοράς συσσωρεύουν τα κέρδη τους, πακτωλούς χρημάτων στις ελβετικές τράπεζες. Περιμέναμε άραγε τον μέγα μάγο να εφεύρει το καλάθι, γιατί δήθεν νοιάστηκε για τα 500 ολοστρόγγυλα Ευρώ του μεροκαματιάρη;…
Ακόμη και τα μικρά παιδιά στο Δημοτικό Σχολειό μαθαίνουν, πως… η ορθή πολιτική τέχνη και επιστήμη φροντίζει κατά το δυνατό, να μειώνει τις ανισότητες και, όσο γίνεται, να εξισώνει αναλογικά και «κατ’ αξίαν» και όχι αριθμητικά τους πολίτες.
Πόσο αντιφατική αυτή η θεωρία του Αριστοτέλη με τα σημερινά πεπραγμένα. Μάλλον όταν εκείνος τη διατύπωνε είχε απέναντί του έναν κόσμο αλλιώτικο. Πώς να φανταζόταν χιλιάδες χρόνια πριν, ότι η σημερινή πολιτική τέχνη – πεπεισμένη για την υπεροχή της, για το αλάθητο των μεθοδεύσεων, κυρίως όμως για τις επιτυχείς διαβουλεύσεις της στα παρασκήνια της βουλής – αναγράφει τους πολίτες της κι αυτή «κατ’ αξίαν». Στα καλοκαιρινά της σανδάλια άλλοτε για γρήγορη κι αδιαμαρτύρητη διαγραφή τους (των πολιτών), στα ορειβατικά της μποτάκια άλλοτε, για ανέξοδο πάγωμά τους, κι άλλοτε στο… καλάθι του νοικοκύρη για κείνο το «φάτε μάτια ψάρια».
Μα οι πολίτες δεν είναι τόσο αφελείς, όσο αφελώς πιστεύει η σημερινή πολιτική… τέχνη. Αντιλαμβάνονται πλήρως, πως μ’ αυτό το καλάθι τα αυτονόητα ανάγονται σε μέγα εύρημα πολιτικής ευελιξίας. Προς τι λοιπόν και σε ποιον ο εμπαιγμός; Καιρό τώρα κάνει πάρτι η ασυδοσία στο τραπέζι του νοικοκύρη και την ίδια στιγμή οι καρχαρίες της αγοράς συσσωρεύουν τα κέρδη τους, πακτωλούς χρημάτων στις ελβετικές τράπεζες. Περιμέναμε άραγε τον μέγα μάγο να εφεύρει το καλάθι, γιατί δήθεν νοιάστηκε για τα 500 ολοστρόγγυλα Ευρώ του μεροκαματιάρη;… Και τι σημαίνει πως μέχρι το Μάρτιο αυτές οι τιμές των 51 κωδικών δεν θ αυξηθούν;… Τι να περιμένουμε μετά τον Μάρτιο; Ακόμη ένα άλμα εις ύψος μαζί με τους άλλους χιλιάδες κωδικούς που διανθίζουν την ευημερούσα καθημερινότητα του πολίτη; Τι άλλο απόμεινε να χαθεί, πέρ’ απ’ τ’ αυγά και… τα καλάθια;
Επικοινωνιακό τρικ (και πόσα άλλα ετοιμάζονται, ποιος ξέρει;) ψιθυρίζουν κάποιες εδώ και κει ψυχορραγούσες – έτσι για ποικιλία με διακριτικότητα – φωνές. Γιατί τόσο επιμελώς αποφεύγεται η σωστή φράση;
Ψηφοθηρικό τρικ «κατ’ αξίαν» των πολιτών, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης.
Όμως, ξεχνούν πως μ’ όποια τρικ και όποιους θηρευτές, τα πουλιά θα πετάνε λεύτερα σ’ όποιον ουρανό…
Χρύσα Μπαΐρα