Κάτι γίνεται…
Μου χτυπάει την πλάτη ο Χάρης. Βλέπεις, Νιόνιο, επιμέναμε και τώρα γευόμαστε. Η προσπάθεια, ο αγώνας μας, έβγαλε καρπούς. Η Κέρκυρα έζησε μια από τις μαζικότερες απεργίες των τελευταίων χρόνων.
Θυμάμαι, αδέλφια, τις εποχές, όχι και τόσο μακρινές, που μέρα απεργίας, μαζευόμασταν στο Σαρόκο 100-200 νοματαίοι με τις σημαίες του ΠΑΜΕ. Μετά ήρθε η ροζ αριστερά, οι ίδιοι 100-200, εμείς εκεί, επιμέναμε. Εγώ, ο Βαγγέλας, ο Μπάμπης, ο Σπύρος, η Αριάδνη, η Μυρσίνη, επιμέναμε.
Ήρθε η αρρώστια του πατέρα. 2019, πλέον καμία επαφή. Είχε αρχίσει όμως κάτι να αλλάζει. Το Εργατικό Κέντρο πέρασε στα χέρια του ΠΑΜΕ. Ο κόσμος άρχισε να μπαίνει στα σωματεία. Φωτογραφίες από απεργία στο νησί, κόσμος, πολύς κόσμος, οργανωμένος. Κάτι γίνεται.
Πανδημία. Απαγορέψεις, αντεργατικά νομοσχέδια να περνάνε το ένα πίσω από το άλλο, με την «ατομική ευθύνη» να είναι ο καθημερινός μας μπαμπούλας. Όποιος αντιδράει είναι εχθρός της δημόσιας υγείας.
Τσάμπα χάρηκα, είπα.
Ήρθε η 6η Μάη.
– Μωρέ Μαρία, πάμε στην απεργία;
– Πάμε.
Το Εργατικό Κέντρο στολισμένο, μουσικές, πανό, κόσμος.
Μωρέ λες…
Ήρθε και η 10η Ιούνη. Απεργία.
Το συνδικάτο Ξενοδοχοϋπαλλήλων μαζικό. Σωματεία άλλα εκεί.
Μου χτυπάει την πλάτη ο Χάρης. Βλέπεις, Νιόνιο, επιμέναμε και τώρα γευόμαστε. Η προσπάθεια, ο αγώνας μας, έβγαλε καρπούς.
Η Κέρκυρα έζησε μια από τις μαζικότερες απεργίες των τελευταίων χρόνων.
– Νιόνιο, έλα μπροστά ορέ, χάλασε η ντουντούκα, τα θυμάσαι τα συνθήματα;
– Ναι ρε, το ’χω!
Ίσως και τελικά κάτι γίνεται.
Την Τετάρτη 16 Ιούνη όλοι και πάλι στους δρόμους. Να μην μας γυρίσουν στον 19ο αιώνα. Δεν έχει σημασία τι ψηφίζετε, κατεβείτε στο δρόμο, αγωνιστείτε, για εσάς, για τα παιδιά σας. Μα και αν περάσει το έκτρωμα αυτό, μπείτε στα σωματεία σας και δίνετε την μάχη από εκεί, ώστε να μείνει στα χαρτιά. Μπορούμε να γράψουμε ιστορία.
ΑΓΩΝΑΣ, ΡΗΞΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ.
Υ. Γ. Παράγγειλα ντουντούκα.
Κέρκυρα 11/6/2021
