Μερικές σκέψεις περί βίας

Μερικές σκέψεις…

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερες γίνονται οι φωνές από τον χώρο του αθλητισμού και του θεάματος που βρίσκουν τον δρόμο της δημοσιότητας και κατόνομαζουν ανθρώπους και περιστατικά βίας. Είτε λεκτικής-ψυχολογικής είτε σωματικής-σεξουαλικής. Το ερώτημα “γιατί τώρα;” καμιά σημασία δεν έχει. Εξάλλου ή λαϊκή σοφία έχει απαντήσει προ πολλού… “κάλλιο αργά παρά ποτέ”.

Θέλει τεράστια ψυχική δύναμη να κατονομάσεις τον “βιαστή” σου. Έναν βιαστή ψυχής – σώματος, αξιοπρέπειας, αξιών..

Απαιτείται ψυχική ηρεμία για να κρίνεις πότε οι συνθήκες είναι ιδανικές για να βρεις το δίκιο σου.
Απαιτείται σθένος ψυχής να καταδείξεις πρόσωπα και καταστάσεις και κυρίως..
Απαιτείται συνειδητοποίηση για να αποτελέσεις το παράδειγμα ώστε να ακολουθήσουν κι άλλοι..

Βία ωστόσο ασκείται καθημερινά.. Με οποιαδήποτε μορφή, σε οποιοδήποτε φύλο, σε “άσημο” και “διάσημο” χωρίς διακρίσεις.
Όμως το “ποιος” την ασκεί κάθε φορά είναι πολύ συγκεκριμένο.. Ο δυνατός στον αδύναμο, ο εργοδότης στον εργαζόμενο, το ίδιο το Κράτος στον λαό.

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, από τις απαρχές της Κρίσης ακούστηκε η περιβόητη πλειοψηφική θέση στο Κοινοβούλιο ότι “καταδικάζουμε την βία από όπου κι αν προέρχεται”. Τι άραγε σήμαινε αυτή η θέση τελικά; Ήταν άραγε τόσο προοδευτική ώστε να σταθεί ικανή να λύσει τέτοιου είδους ζητήματα βίας; Άραγε η Κρατική βία χαίρει εξαίρεσης από αυτή την θέση;

Μήπως δεν είναι βία τα αθωράκιστα νοσοκομεία;
Μήπως δεν είναι βία να σε αναγκάζουν να διακόπτεις την εργασία σου;
Μήπως δεν είναι βία να ζεις στην ανεργία και να σε αναγκάζουν να πληρώνεις για να αποκτήσεις προσόντα με την ελπίδα για μια θέση σε έναν σάπιο ήλιο;
Μήπως δεν είναι βία να στοιβαζουν χιλιάδες μαθητές στα σχολεία χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας;
Μήπως δεν είναι βία να θεσμοθετούν αντισυνταγματικά απαγόρευση των δημοσίων συναθροίσεων όταν την ίδια στιγμή νομοθετούν ένα σωρό αντεργατικα μέτρα με αφορμή τον Κορωνοϊό;
Μήπως δεν είναι βία όταν σου απαγορεύουν να βγάλεις “άχνα” σε όλα αυτά που διαδραματίζονται γύρω σου;

Να λοιπόν γιατί τόσο “προοδευτικά” καταδικάζουν την βία από όπου κι αν προέρχεται… Φοβούνται!
Φοβούνται την αντίδραση ενός ολόκληρου λαού που ξέρουν ότι έχει το δίκιο με το μέρος του!
Κι έτρεξαν να προλάβουν..

Το ερώτημα όμως παραμένει και είναι ένα.
Πώς ένας ολόκληρος λαός θα δικαιωθεί και θα καταδείξει τον πραγματικό “βιαστή” του..

Κώστας Ψαρούδης
Εκπαιδευτικός