Ο Αχιλλέας Μπέος και ο Ρήγας Φεραίος

Όλα άρχισαν στον Βόλο τη νύχτα της φοβερής νίκης. Ο επανεκλεγείς δήμαρχος κ. Αχιλλέας Μπέος διεγερμένος από τα πολιτικά πάθη κατέβηκε στο λαό με επινίκια έμπνευση. Λίγο το θέαμα με το περιστέρι που άφησε να πετάξει ψηλά πάνω απ’ το κεφάλι του, λίγο που δεν τον χώραγε ο “πνιγμένος” τόπος από τη χαρά της αποδοχής και αποφάσισε να ξανασυστηθεί. 

Με τη γνώριμη αθυροστομία του, ο δήμαρχος, άνδρας και μάγκας που ξεπήδησε από το μαγκανοπήγαδο της ζωής, ένιωσε την ανάγκη να βγάλει λόγο σε πανελλήνια ζωντανή μετάδοση (8-10-2023). Λόγο εμετικό. Μικρής εμβέλειας, καθώς προέκυψε από τις αντιδράσεις του κοινού εντός ορίων της βυθισμένης πόλης. Μεθυσμένος από την επιτυχία και πλαισιωμένος από τους οπαδούς του που αναζητούσαν λίγη διασκέδαση στην άχαρη καθημερινότητα, μετά τις καθιερωμένες ευχαριστίες άρχισε να εκτοξεύει βέλη που υπερκέρασαν τα επινίκια. Τα βέλη δεν στόχευαν αυτή τη φορά την “αγάπη” του για τις γυναίκες, αρκετές από τις οποίες κρέμονταν από τα χείλη του μήπως πει κάποιο “πικάντικο” ανέκδοτο από αυτά που συνήθιζε, όπως εκείνο που ξεστόμισε την Ημέρα της Γυναίκας (8 Μάρτη 2019) με την άνεση ενός κονφερασιέ. 

Ο παλαιός όμως δήμαρχος έπρεπε να εφεύρει κάτι νέο για να εντυπωσιάσει και το βρήκε. Στη δική του Ελλάδα, ισχυρίστηκε ο κ. Μπέος,  έχουν προτεραιότητα οι γυναίκες και τα αρσενικά.  

Η υποτίμηση των προσωπικών επιλογών του κ. Στέφανου Κασσελάκη αφενός προέβαλε τον δήμαρχο ως πρότυπο ιδανικού άνδρα, αφετέρου γαργαλούσε το κοινό αίσθημα και το απομάκρυνε από τα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Ο Βόλος είχε ήδη βυθιστεί στη λάσπη δυο φορές. Δε χρειαζόταν άλλη. Η στόχευση της διαφορετικότητας, συνήθης φασιστική τακτική, έδειχνε και την αισθητική του ανδρός.

Την επομένη και κατόπιν εορτής, όταν πλήθος κόσμου, ειδικών και μη εναντιώθηκε στη ρυπαρότητα, η Δικαιοσύνη αναγκάστηκε να παρέμβει και ο δήμαρχος έκανε επεξηγητικές τής συμπεριφοράς του δηλώσεις, από το γραφείο του στον Δήμο (9-10-2023). Η εικόνα που προκάλεσε αίσθηση -όλα τα λεφτά, καθώς λέει ο λαός- ήταν εκείνη που ο δήμαρχος εμφανίζεται  να κάνει τη σχετική δήλωση υπό το άγρυπνο βλέμμα του Ρήγα Φεραίου, από τον πίνακα που κοσμεί το χώρο. 

Άραγε ήταν επιλογή η συνύπαρξη του κ. Μπέου με τον Ρήγα ή τον βρήκε εκεί χωρίς να τον γνωρίζει;  Ομολογουμένως, η βαρύτητα του Ρήγα Φεραίου δεν συνάδει με την ελαφρότητα του δημάρχου και οι τηλεθεατές έμειναν έκπληκτοι ακούγοντας τα ίδια και χθεσινά επιχειρήματα τού αμετανόητου “λαοπρόβλητου” ηγέτη. Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται για τις παρούσες και τις επόμενες εκλογές είναι η συγκεκριμένη προτίμηση  του λαού γι’ αυτόν τον “άρχοντα”. Στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται ότι ο λαός  μάλλον ανέχεται τέτοιου είδους πολιτικές “αυτοδιαχείρισης”, με αποτέλεσμα να προβάλλονται από την αφάνεια άτομα με θέσεις και απόψεις που δεν προάγουν τις αξίες και τα ήθη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σε κάθε περίπτωση οι υποψήφιοι δεν ψηφίζονται με κριτήριο τον χαβαλέ  γιατί μετά την απομάκρυνση από την κάλπη τα λάθη έχουν αυτή την κατάληξη. Εξάλλου, το λεχθέν του  κ. Γεωργιάδη ότι “ο Μπέος είναι αυθεντικός και πηγαίος”  καλλιεργεί την ανοχή και ευνοεί την κυρίαρχη πολιτική.

Μέσα στην καταχνιά της πόλης, ο Ρήγας Φεραίος από το κάδρο της Ιστορίας, ακούγοντας τις δηλώσεις του δημάρχου απόρησε για πολλοστή φορά και ανέλαβε την εκγύμναση του τοπικού άρχοντα με την πεποίθηση ότι η μελέτη ακόμα και στην ώριμη ηλικία καλλιεργεί και προάγει τον άνθρωπο καθώς : “Όλοι, χωρίς εξαίρεσιν, έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα” (Άρθρον 22). Στη συνέχεια, ο Βελεστινλής προέτρεψε τον αψύ Βολιώτη να μαθητεύσει στο “Σχολείο των ντελικάτων εραστών” για να κατανοήσει τις αξίες του Διαφωτισμού και να σπάσει τα δεσμά του σκοταδισμού. 

Με την εμβάθυνση στο έργο του Ρήγα, ο κ.Μπέος ίσως κατανοήσει τι σημαίνει το ρηθέν: 

“Όποιος συλλογάται ελεύθερα συλλογάται καλά” (Φυσικής απάνθισμα), διακρίνοντας την ελευθερία από την ελευθεροστομία. Στο πλαίσιο αυτό, ο δήμαρχος ωφέλιμο είναι να ρίχνει μια ματιά στα “Δίκαια του ανθρώπου”: “Η Ελευθερία είναι εκείνη η δύναμις οπού έχει ο άνθρωπος εις το να κάμη όλον εκείνο, οπού δεν βλάπτει εις τα δίκαια των γειτόνων του. Αυτή έχει ως θεμέλιον την φύσιν, διατί φυσικά αγαπώμεν να είμεθα ελεύθεροι. Έχει ως κανόνα την δικαιοσύνην, διατί ή δικαία ελευθερία είναι καλή. Έχει ως φύλακα τον Νόμον, διατί αυτός προσδιορίζει, έως  που πρέπει να είμεθα ελεύθεροι. Το ηθικόν σύνορον της Ελευθερίας είναι τούτο το ρητόν: Μην κάμης εις τον άλλον εκείνο οπού δεν θέλεις να σε κάμουν.” (Άρθρον 6). 

Αναμένοντας την εξέλιξη της υπόθεσης από την Δικαιοσύνη και την αναζήτηση αυτογνωσίας  από τον δήμαρχο, ελπίζουμε στη θετική επίδραση της σκέψης του Ρήγα, διαφορετικά η τιμωρία θα επέλθει ως ικανοποίηση της επιθυμίας των τελευταίων επινίκιων λόγων του :  “…Αφήστε με μόνο μου.”

                                                                                        Ανδριανή Στράνη