Ο πίθηκος μπορεί να γίνει άνθρωπος, ο φασίστας ποτέ – Για τις μαθητικές καταλήψεις
Η μαθητική κοινότητα μετά από χρόνια ξαναβγήκε μαχητική στους δρόμους και άσκησε το υπέρτατο καθήκον του ανθρώπου: τον αγώνα για τη βελτίωση των όρων ζωής του.
Στις σύγχρονες κοινωνίες οποιοδήποτε κοινωνικό φαινόμενο συμβεί μας επιτρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα για τις τάσεις των ανθρώπων. Οι νέες μαθητικές κινητοποιήσεις επέτρεψαν να αναδειχθούν στην επιφάνεια πολλές όψεις της ελληνικής κοινωνίας
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξα έντονα αντίθετος με τον εκφυλισμό και εξευτελισμό της κατάληψης, ως δράση για την ένδειξη δυσαρέσκειας και διεκδίκησης ζωτικών αιτημάτων. Μέχρι και πέρισυ είχαν δει τα μάτια μας καταλήψεις για το χαρτί τουαλέτας, αλλά κι καταλήψεις που έγιναν δίαυλος για δηλητήριο μισούς και φασισμού.
Παρόλα αυτά, οι οξύτατες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις του κορωνοιού επέφεραν αλλαγές και στην Παιδεία. Η μαθητική κοινότητα μετά από χρόνια ξαναβγήκε μαχητική στους δρόμους και άσκησε το υπέρτατο καθήκον του ανθρώπου: τον αγώνα για τη βελτίωση των όρων ζωής του. Οι εικόνες από το Σύνταγμα ήταν πράγματι χάρμα οφθαλμών, αφού αποτέλεσε μια αχτίδα φωτός στο σύγχρονο κατράμι. Όμως δεν άργησε να κάνει τη εμφάνισή του το σύνολο των ανθρώπων που πρέσβευουν τις Μεσαιωνικές αρχές . Φασιστικά ερπετά, “ιστορικά” ηττημένοι Μακεδονομάχοι και μικροαστικά κατακάθια έβγαλαν τα νύχια τους ώστε να εξαφανίσουν τη νέα αυτή αχτίδα . Είναι πράγματι εξωπραγματικά τα αντανακλαστικά αυτών των κοινωνικών τροχοπέδων .
Όλα αυτά τα χρόνια που τα σχολεία υποβαθμίζονται σιγά- σιγά, που οι μαθητές αλλοτριώνονται και που η δημόσια εκπαίδευση μετατρέπεται σε επιχειρηματική εμποροπανήγυρη κρατούν σιγή νεκροταφείου. Και με αφορμή τη δίκη της ΧΑ, οι εικόνες από το γυμνάσιο του Αλίμου με τους γονείς να θυμίζουν ΕΣΑτζήδες, ενασαρκώνουν τα τρομαχτικά ποσοστά της ΧΑ που “ξυπνούσαν” μια φορά το χρόνο κάθε κούφιο και υποκριτή δημοκράτη. Ας μη γελιόμαστε, ο φασισμός στη χώρα μας είναι στα καλύτερά του, αφού νομιμοποιήθηκε μετά την κυβερνητικοποίησή του. Έτσι και στην περίπτωση των καταλήψεων, αναδείχθηκαν οι κυβερνητικοί – πολιτικό εκπρόσωποι να καταγγείλουν το “ποινικό αδίκημα”, δίνοντας την κατάλληλη κοινοβουλευτική χροιά σε αυτόν τον κοινωνικό κλαυσίγελο.
