Οι έωλοι συμψηφισμοί εκ του πονηρού… δεν εξιλεώνουν την βασιλεία σαν θεσμό του αστικού πολιτικού συστήματος

Νεκρανάσταση «ζόμπι» είχαμε την προηγούμενη εβδομάδα από υποστηριχτές του θεσμού της βασιλείας με αφορμή τον θάνατο του έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου.

Να θυμίσουμε και από αυτό εδώ το κείμενο, ότι ο λαός μας με το δημοψήφισμα του 1974 αποφάσισε να στείλει στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας τον αναχρονιστικό αυτό θεσμό, που αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος και βοήθησε στην ενδυνάμωση και στην ανασυγκρότηση των αστικών δυνάμεων μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) το 1949.

Η βασιλεία στην Ελλάδα ήταν ένας ξενόφερτος θεσμός που φορτώθηκε στις πλάτες του Ελληνικού λαού, για να παίξει τον ρόλο δορυφόρου και τοποτηρητή ξένων δυνάμεων –  συμφερόντων, από τα χρόνια του Βαυαρού  Όθωνα και έπειτα από τους Δανούς Γκλύξμπουργκ.

Η βασιλεία αν και αποτελεί κατάλοιπο του προηγούμενου κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, της φεουδαρχίας, εισήχθηκε στην Ελλάδα έχοντας ενεργό ρόλο σε πολλές ιστορικές  φάσεις στον αντιλαϊκό  εκσυγχρονισμό του αστικού κράτους.

Μια πορεία που περνούσε μέσα από συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις με τμήματα του αστικού πολιτικού κόσμου, με την μοναρχία να δολοπλοκεί και να μηχανορραφεί σχέδια, για την ενδυνάμωσης της επιρροής και δύναμής της μέσα στο σύστημα και στις αστικές κυβερνήσεις.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν οι αντιπαραθέσεις του έκπτωτου Κωνσταντίνου με την εκλεγμένη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, με τον πρώτο να πιέζει και να θέλει τον πλήρη έλεγχο του στρατού. Η όξυνση αυτή οδήγησε στην παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου και της κυβέρνησης του, που αντικαταστάθηκε με νέα που σχεδιάστηκε  από το παλάτι και που ο λαός την ονόμασε κυβέρνηση των αποστατών.

Οι εκείνες εξελίξεις  οδήγησαν στα γεγονότα που έμειναν γνωστά στην ιστορία σαν Ιουλιανά το 1965 και αργότερα στο πραξικόπημα των συνταγματαρχών που πρόλαβαν το πραξικόπημα που ήθελε να κάνει ο έκπτωτος με τους στρατηγούς.

Τα αντιλαϊκά σχέδια που ύφαινε το παλάτι είχε τις ευλογίες πρώτα των Άγγλων και έπειτα των Αμερικανών αφού αυτό βοήθησε στα γενίκευση της αντικομουνιστικής ιδεολογίας με εγκλήματα και δολοφονίες που διέπραξε εναντίον  αγωνιστών και κομμουνιστών.

Η δολοφονία του αντιιμπεριαλιστή και αγωνιστή της Ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη σχεδιάστηκε από το ίδιο το παλάτι, από την Φρειδερίκη, μητέρα του έκπτωτου.

Η δολοφονία του διαπράχτηκε από παρακρατική ομάδα με την επωνυμία «καρφίτσα», που έπαιρνε εντολές από την ίδια της διεύθυνση της χωροφυλακής Θεσσαλονίκης και αποτελούνταν από λούμπεν στοιχεία και πρώην δωσίλογους όπως ο περιβόητος Γιοσμάς, που οι συνειδήσεις τους εξαγοραζόταν πολύ εύκολα με χρήματα ή με άλλα προνόμια που χαριστικά τους έδιναν.

Πολιτικοί απόγονοι τέτοιων ανθρώπων είδαμε να πηγαίνουν στην κηδεία του έκπτωτου, που διαφημίστηκαν δεόντως από τα κανάλια των καπιταλιστών, με τις κιτς και γραφικές εικόνες να καταγράφουν σκηνικό μεσαίωνα και σκοταδισμού.

Η μητέρα του έκπτωτου Φρειδερίκη που ήταν και στέλεχος της ναζιστικής νεολαίας του Χίτλερ, ήταν υπεύθυνη για την εξαφάνιση χιλιάδων παιδιών που αρπάχτηκαν από οικογένειες ανταρτών – κομμουνιστών  και κλειδώθηκαν στις λεγόμενες «παιδουπόλεις»  της Φρειδερίκης, όπου 15.000 από αυτά  πουλήθηκαν παράνομα με ψεύτικα χαρτιά και στοιχεία στην Αμερική.

Αυτό το έγκλημα ο μηχανισμός προπαγάνδας της μετεμφυλιακής Ελλάδας πήγε να το φορτώσει στο ΚΚΕ, στους κομμουνιστές, κάνοντας λόγο για βίαιο «παιδομάζωμα».

Η αλήθεια για το ποιος έκανε «παιδομάζωμα» αποκαλύφθηκε 50 χρόνια μετά, όταν χιλιάδες Έλληνες ομογενείς από τις ΗΠΑ, άρχισαν να ψάχνουν τις ρίζες τους και ανακάλυψαν την φάμπρικα των παράνομων υιοθεσιών που γίνονταν μέσα στις «παιδουπόλεις» και ότι οι ίδιοι ήταν θύματα αυτών των νοσηρών πράξεων.

Για το έγκλημα αυτό του παλατιού η καθηγήτρια του King’s College London Gonda Van Steen σύγγραψε το βιβλίο «Ζητούνται παιδιά από την Ελλάδα – Υιοθεσίες στην Αμερική του ψυχρού πολέμου», εκδόσεις (Ποταμός).

Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά σε ποιο πλαίσιο κινήθηκε  ο θεσμός της βασιλείας σαν θεσμός  του αστικού κρατικού μηχανισμού και συστήματος και φορέας αντικομουνιστικών κηρυγμάτων και προπαγάνδας.

Με το πέπλο της «εθνικοφροσύνης» και του «χριστιανικού πολιτισμού», τεχνητά ιδεολογήματα που ενσαρκώθηκαν στην μετεμφυλιακή Ελλάδα, συγκαλύφθηκαν όλα τα εγκλήματα  ενάντια στους αγωνιστές της Εθνικής αντίστασης με εκτελέσεις, εκτοπίσεις, εξορίες, φυλακίσεις, τρομοκρατία.

Αντίθετα, ο δωσιλογισμός και οι συνεργάτες των Γερμανών ναζί επιβραβεύτηκαν και στελέχωσαν διάφορους μηχανισμούς του αστικού κράτους ή συγκροτήθηκαν σε παρακρατικές συμμορίες για να τρομοκρατούν τον λαό, με την καθοδήγηση  τους να γίνεται πολλές φορές από το ίδιο το παλάτι.

Στόχος να καθυποταχτεί ο λαός, να ζει με μιζέρια, με σκυφτό το κεφάλι, προσκυνημένος, φοβισμένος, με την πλύση εγκεφάλου να γενικεύεται, έτσι, ώστε άθλια συνθήματα όπως «ψωμί ελιά και Κώτσο βασιλιά» να ενσωματώνονται  εύκολα, για να βρίσκουν απήχηση σε λαϊκές συνειδήσεις.

Όσοι υποτάχτηκαν από τον φόβο και κυρίως εξαγοράστηκαν υπήρξαν διαχρονικά φίλοι της βασιλείας, που σήμερα με έωλους συμψηφισμούς πάνε να αθωώσουν. Έναν αντιδραστικό θεσμό που είναι βουτηγμένος στο αίμα, σε δολοπλοκίες και εγκλήματα.

Ας αφήσουν ορισμένοι γραφικοί της βασιλείας τα τρυκ με τα ψεύτικα διλήμματα που βάζουν γιατί και η λεγόμενη «βασιλευόμενη δημοκρατία» και η «προεδρευόμενη κοινοβουλευτική  δημοκρατία» διασφαλίζουν την διαιώνιση του αστικού πολιτικού συστήματος και την ισχυροποίηση του ενάντια στον λαό και στα δικαιώματα του.

Ο λαός δεν έχει ανάγκη από «δημοκρατίες» που θα του λένε πώς θα ζει φτωχά, με λίγα, χωρίς απαιτήσεις, για να αναπαράγεται το βάρβαρο και αδηφάγο σύστημα του καπιταλισμού που μόνο βάσανα, ανασφάλεια και πολέμους θα γεννάει στον λαό, στους λαούς.

Ο λαός μπορεί και πρέπει να εμπιστευθεί τις δυνάμεις του, με ανυπότακτη δράση και αγώνα να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων,  να περάσει στην αντεπίθεση, δίνοντας ένα τέλος στον παρασιτισμό και στην οικονομία των λίγων «είτε με βασιλευόμενη (που αυτό έτσι και αλλιώς έχει κριθεί με το δημοψήφισμα του 1974) είτε με προεδρευόμενη δημοκρατία», προτάσσοντας τις δικές του ανάγκες, με στόχο την εξουσία.

Σε αυτή την κατεύθυνση η ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα είναι η μόνη εγγύηση για τον λαό και το κίνημα του.

Παναγιώτης Σαββίδης

Για τη Φωτογραφία της ανάρτησης

Λεζάντα: «Επίσκεψη των βασιλέων Παύλου και Φρειδερίκης στη Μακρόνησο»

Χρόνος: 24/3/1949

Τόπος: Α’ Ειδικό Τάγμα Οπλιτών Μακρονήσου

Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας αναγράφεται: «Οι “ενθουσιασμένοι” στρατιώτες που σηκώνουν στα χέρια τους βασιλείς είναι βασανιστές της Στρατονομίας (Α.Μ.) και του Λόχου Ασφαλείας του στρατοπέδου»

Προέλευση: Φωτογραφικό Αρχείο Νίκου Μάργαρη

Πηγή φωτογραφίας: Μακρόνησος Ψηφιακό Μουσείο